Yutkundum ve göz yaşlarımı sildim. Ne isteyecekti ki? "Adın ne?" "Bethany." dedim. Sesim titriyordu. "Sevgili Bethany,bugün babanı öldürdük.Anneni de öldürmek için gelmiştik. Fakat yapacağın bu anlaşmayla annenin hayatına karşılık kendini feda edeceksin. Bunu kabul ediyor musun?" "N-ne? Şey evet, evet ediyorum-sanırım-." "Her ay dolunayda bizim kölemiz olacaksın,kan kölemiz. O tatlı kanını bize bahşedeceksin.Seni öldürmeyeceğiz ama bayılacak duruma gelene kadar kanını emeceğiz. Bize itiraz etmeden kanını vereceğine yemin ediyor musun?" "Evet,ediyorum." dedim. Düşünmeme bile gerek yoktu eğer doğru söylüyorlarsa, eğer babamı kaybettiysem,annemi de kaybedemezdim.Asla. Üstelik Kan mı? Ne yani bunlar cidden vampir miydi?

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!