"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Merhaba kimsenin haberi olmadığı üyelerinin birer kimliksiz olduğu suç örgütüne Çöplüğe Hoş Geldiniz. Kimliksizler den biri ama aslında Kralın ( Çöplüğün Kurucusu) kızı olan Nil'in çevresinde dönen olaylar zinciri sizi bekliyor. Step sayesinde Çöplüğe katılan Nil'in ilk amacı annesinin intikamını almaktı fakat hiçbir şey beklediği gibi gitmedi. Annesinin intikamını almak için girdiği Çöplük de yaşadıklarından sonra yeni bir amacı daha vardı. Çöplüğü yok etmek. Amacını gerçekleştirmek için her şeyi göze almışken onu kendi çıkarlarına göre yönlendirmek isteyen Patron (Arda)'nın da farklı planları vardı. Herkesin kendi çıkarlarına göre birbirini yönlendirdiği ve arkasından iş çevirdiği arı kovanını merak ediyor musun? O zaman Oku :)

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

🌸

Soğuk,sert ve tehlikeli,aşka inanmayan bir adam. Geçmişi rahat bırakmasada mutlu,neşeli,hayatının aşkını bekleyen bir kız. Bu iki kişi bir araya gelirse ne olur? Peki karşılarına çıkan sorunlarla, Tutamadıkları sözleri ile, Nasıl başa çıkacaklar? Masal ve Ege... Birbirlerine bağlı kalmayı başarabilecekler mi? Ya da birbirlerine söyleyemedikleri gerçekler yüzünden aşkın acı tarafını da görcekler mi? ----------------------------------------------------------- Rüzgar yavaş yavaş eserken saçlarımız uçuşuyordu. Mis gibi kokan, beni her içime çekişimde daha da kendine bağlayan parfüm kokusu burnuma doluyordu. Şu anda karşımda ki masmavi denizi umursamıyordum. Çünkü karşımda ki manzara daha güzeldi. Dağılmış saçları, yüzünde küçücük gülümsemesiyle bir öküzcüğe göre fazla yakışıklıydı. "Çok güzelsin." dedi "Gerçekten aynı peri kızı gibisin.Hatta daha güzelsin." dedi Tebessün ettim ve rüzgarın etkisiyle yüzüme yapışan saçlarımı elimle çektim. Bedenimi göğsüne yasladım ve elini elime kenetledim. Ve aklıma ilk gelen şeyleri söylemeye başladım. "Aslında deniz şeffafdır. Denizi mavi gösteren gökyüzüdür. Beni de güzel gösteren senin aşkın..." dedim. Dünyamı, hayallerimi, hayatımı güzelleştiren aşkın... ----------------------------------------------------- "Geçmişini, geleceğine yansıtırsan hiçbir zaman mutlu olmazsın Peri kızı...Çünkü geçmişindeki karanlık, geleceğindeki aydınlığı emer ve sana sadece boşluk bırakır. Şimdi bana içindeki sıkıntılarını anlatta, seni o boşlukta yanlız bırakmayım. Bakarsın belki o boşluğu komple doldururum ve seni mutlu ederim. Olmaz mı?" ---------------------------------------------------------- Ön yargılı kişiler kitabı okumasın! Kapak yapımı : @kelebekdesign

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

"Korkularını ufak ufak atıyorsun, umutlarınla tek başına kalınca...." Zaman acıları geçirmiyor..acılarla zaman geçiyor..Bu liseli bi kızın hikayesi,bu gerçek dostluğun hikayesi,bu gerçek aşkın hikayesi...Yaşadığı süre boyunca hep devlet okulunda okuyan Işıl lise hayatını kolejde geçirmek ister...geçireceği 4 yıllık lise hayatını anlatır ancak yaşadığı olaylar bir labirente dönüşür içinden nasıl çıkabileceğini düşünür ...