Δύο άνθρωποι. Ο καθένας με τα δικά του μυστικά καί το δικό του σκληρό παρελθόν. Όμως ένας κανονισμένος γάμος θα αλλάξει πολλά στη ζωή καί τον δύο. Θα κυριαρχήσει η αγάπη ή το μίσος; Θα καταφέρουν να βγούνε ζωντανοί καί οι δύο; Highest ranking 2/9/19 → #3 mafia 12/4/20 → #5 γάμος 27/9/19 → #1 όρκος 16/4/20 → #5 danger 22/4/20 → #9 drama 26/8/20 → #7 passion 12/4/20 → #46 greek 1/5/20 → #7 romance

Ήρθαμε λοιπόν στο μέρος 2ο του βιβλίου... Πάμε ένα μικρό ΣΠΟΙΛ... Πάω να μπω μέσα στην αίθουσα του γυμναστηρίου και νιώθω σε δευτέρολεπτα, όλο το σώμα μου είναι βρεγμένο με νερό... Γυρνάω και βλέπω τον Lucas να γελάει, τον κοιτάω θυμωμένα.. Εκείνη την στιγμή μπροστά μου ήταν το αλεύρι που βάζουν οι αθλητές στα χέρια του.. Το περνώ στα χέρια μου, το ανοίγω και το Ρίχνω πανω του... Χαμογελάω με ευχαρίστηση και τον κοιτάω , ενώ αυτός έχει μείνει παγάκι ενώ δεν το περιμένε... " ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ?!" " ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΕΊΔΕΣ " " ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ " " ΕΛΑ ΤΟΛΜΑ ΡΕ! ΤΙ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΣΕ ΦΟΒΆΜΑΙ?!" Του απαντάω προκαλώντας τον... Ο Peter ερχετε μαζί με την Mia , μας κοιτάνε και γελάνε... Εγώ μαζί με τον Lucas τους Ρίχνουμε και δολοφονική μάτια και σταματάνε... " Αμάν ρε παιδιά, 1 μετά γαμωτο, 1 χωρίς να τσακωθειτε" Λέει η Mia Και μας κοιτάει " Συγνωμη αλλά αυτή την φορά δεν έκανα κάτι αυτός το άρχισε!! " Λέω κι ο Lucas με κοιτάει δολοφονικά " Δεν θα είχα κάνει τίποτα αν δεν είχες ρίξει το χαρτί στην κυρία που έλεγε πάνω το όνομα μου και που την είχες πει πουτανα " Αχχχ αυτό ήταν ότι καλύτερο...

Δεν κάνω σποιλ 🤣🤣🤣🤣

"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης που πήγε ο πληθυντικός αριθμός;" πλέον είχε φτάσει η πλάτη μου να ακουμπάει σε ένα θρανιο. Ήταν επικίνδυνα κοντά. Άρχισε να με κάνει να νοιώθω νευρική και να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το ότι είναι μπροστά μου. Που εφτασα; Πριν λίγο καιρό δεν γινόταν αυτό. Τώρα γιατί τον σκέφτομαι έτσι; "Πολύ αέρα έχεις πάρει μικρη" πριν προλάβω να αντιληφθώ το τι είπε είχε ακουμπήσει τα χείλη του στον λαιμό μου. Δεν έκανε έντονες κινήσεις και φαινόταν αυτό ότι το έκανε επίτηδες. " Α-Ασε με..." Προσπάθησα να απομακρυνθω αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρινοταν. "Εγώ δεν σε κρατάω. Εσύ κάθεσαι. Μήπως το θέλεις αυτο;" ρώτησε και ένοιωθα το σατανικό του χαμόγελο μόνο και μόνο από την φωνή του αλλά και το ότι τα χείλια του ήταν πάνω μου την εικόνα αυτή την έκανε πιο έντονη. "Τελικά είσαι τόσο πονηρή" και με αυτή την φράση απομακρύνθηκε ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ;!