Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Tanıtım bölümüne göz atınız... Kaçak Prenses 1'in devam kitabıdır.

Genel kurgu #1 🌟 Mavi Kelebekler Serisi 1. Kitap. Kalbimde Saklı adı- Güz Sarmalı olarak değişmiştir. Öfkeyle boynunu sağa sola yatırıp kemiklerinden kütürtü sesleri çıkardı Doğan. "Az önce sen değil miydin, bekar öleceğiz diyen?" "Hadi ama Ağam, ben buralı bile değilim. Özgür bir kadınım. Burada büyümüş olmam pek bir şeyi değiştirmez. Bazı şeyler için imza gerekmiyor. Evet, daha önce denemedim ama bakire ölecekte değilim." "Sen..." dedi Doğan açılan mesafeyi geri kapatıp dirseğinden tuttuğu kızı kendine bastırdı. "Ben...?" Keyifle bakma sırası Ayşem'e geçmişti. .... Kadın!!! Savaşı ve barışı iki dudağı arasında saklar. Canı hangisini isterse o istikamete doğru yol alır. O, ya barışı getirecekti topraklarına ya da savaşın en büyüğünü... Ya beyazın saflığını, Ya kırmızının lanetini!!! *** Ayşem ❤️ Doğan...

"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. "Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz." Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu. "Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum. "Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu... Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '

Ailesinin zoruyla sevgilisinden ayrılan Ecrin arkadaşının yanına gönderilir ve orada bir adamın kızına bakıcılık yaparken hayatı ummadığı şekilde değişir...

(FİNAL YAPILDI)"Bazı ilişkilere arkadaşlık az gelir, aşk çok fazla.." Bir kadın ve bir adam.. Onları çocukken buluşturan hayata beraber adım atmış, tüm zorluklara birlikte göğüs germiş iki arkadaş.. Naz ve Doruk, hayatlarının hiçbir döneminde diğerinin olmadığı tek bir anı bile olmayan iki arkadaştır. Birbirlerine hayat boyu ayrılmayacaklarının sözünü veren, biri düşse diğerinin onu kaldıracağından emin olan bu iki arkadaş hayatın onlara yapacağı sürprizden ise habersizdir. Ta ki o doğum günü gecesine kadar.. Naz'ın o gece yaşayacağı talihsizlik Doruk'un edeceği tek bir sözle harmanlanacak, iki arkadaşı çıkmaz bir yola sürükleyecektir. Bu iki genç için hiçbir şey o geceden sonra kolay olmayacak, Naz'ın inadı ve dik başlılığı Doruk'un dönüşü olmayan sözleriyle birleşerek onları sınayacaktır. Peki tüm bu olanlara rağmen Naz ve Doruk'un arkadaşlığı sarsılacak mıdır yoksa birbirlerine hiç olmadığı kadar sıkı mı sarılacaklardır? Yani arkadaşlık mı yoksa aşk mı galip gelecektir? Bilinen tek bir şey varsa o da hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağıdır..

Gezgin Kuzel, yurt edindiği bir kenar mahalle entrikasının merkezinde, bizzat kendisi, kendi için tasarladığı kalıpların içerisinde yaşayan genç bir kızdır. Tecrübeli bir rotaya, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan dostlara, dikenli bir maziye ve kuşlara sahiptir. Geçmişinden kopamayan yanı, iradesini bir örümcek ağı gibi saran korkularının arasında, onu yıllarca havasız bırakarak yetiştirmiştir. Bir gece yarısı üst kademeden dört yabancı adamın hayatına dahil oluşuyla sonu görünmeyen bir dehlizin methalinde bulur kendini. Gezgin Kuzel'in bu kısımda bildiği ve aynı zamanda bilmediği bir şey vardır. Bildiği, bu dehlizin onun başlangıcı olmayan bir sonu olacağıdır. Bilmediği ise, bu dehlizin uzun yıllar önce esasen onun için inşa edildiğidir. ©

SİYAH GECELER TANITIM "EVLENMEM" anladınız mı?" Evlenmem " unutun bunu o yağız denen adamla evlenmem. Lale artık öfkesini kontrol etmekte zorlanıyordu. Annesi babası karşısına geçmiş evleneceksin demişlerdi. Fikret amcayı en son dokuz yaşında görmüştü tabi birde oğlunu. "kızım ne demek evlenmem hem siz çocukken birbirinize aşıktınız" bu sözleri söylediği an lale'nin öfke dolu bakışlarına maruz kalmıştı. "Anne sen deli misin? allah aşkına on beş yıl oldu biz birimizi görmeyeli hem biz çocukken bile birbirimizden nefret ederdik hatırladın mı?" Tülin hanım başka bir şey söylemeye cesaret edememişti. Çünkü biliyordu ki üstüne giderse bu deli bozuğun yapamayacağı şey yoktu. Hüseyin bey koltuğundan kalkıp zeyneb'in tam karşısına geçmişti. O da kızının huyunu biliyordu ama ortada verilmiş bir söz vardı. Sözünden dönemezdi ama kızına da kıyamazdı. "bak güzel kızım ben bir söz verdim şimdi sözümden dönemem ama sana da kıyamam "daha sözlerini bitirmeden lale sözünü yarıda kesmişti. " baba sen benimle dalga mı geçiyorsun, bak sana karşı gelmek istemem ama bu dediğiniz olmaz, unutun bunu evlenmem" lale bunları söyledikten sonra öfkeyle odasına çıkmıştı. Ah aptal lale şimdi ne yapacaksın bakalım? O yağız denen hödükle evlenmiycem işte madem sevgili babam sözünden dönemiyor o zaman ben giderim. Lale herkes yattıktan sonra ufak bir sırt çantası hazırlamış sessiz adımlarla dışarı çıkmıştı. Kapıdan çıkıp son kez arkasına baktığında yüzündeki gülümseme görenlerin aklını başından alacak cinstendi."

"Bu çatı altında hiç kimse masum kalamaz." Dudakları önce bir gölge gibi dolandı dudaklarımın üzerinde. Damarlarımda akan kan bile ona ulaşmak istiyordu.Avucu sıcacıktı. Sonra baskısı arttı.Nefesim nefesine dolanırken sıcak ağzı beni kavuruyordu. Dili beni bulunca baştan aşağı titredim. "Dur!" Saçlarımı arkaya savururken ona bakmaya cesaret edemiyordum."Ben senin kardeşinim." Olduğum yerden kalkıp nasıl kapıya ulaştım bilmiyorum.Merdivenleri tırmanmadan önce birkaç kırılma sesi daha geldi. Ve arkamdan öfkeyle haykırdı. "Üvey kardeş!"