Enjolras ogólnie rzecz biorąc, był złotym chłopcem. Zawsze gotowy do pomocy, uczynny wobec przyjaciół, miły i uprzejmy wobec dorosłych oraz pełen niesamowitej pasji, gdy chodziło o obronę uciśnionych. Dlatego, gdy Cosette prosi go o wsparcie, nie odmawia. I to jest pierwszy krok na schody błędu... aka Fake Dating AU pomieszany z koncepcją Sheakspeare'owskiej sztuki, którą potem przejrzę. Kilkurozdziałowe, ale wolno pisane.

ostatnie tygodnie wiosny były ostatnimi tygodniami jego życia. pozostawało tylko zapewnić, by i potem jego żywot nie wydał na świat żadnych świeżych kwiatów. a to pozostawił dłoniom, które miały w tym już doświadczenie. krótki oneshot, dziejący się 4 czerwca 1832.

zbiór wierszy i krótkich opowiadań o Enjoltaire, głównie osadzone w czasach współczesnych.

nie mam czasu pisać ale potrzebuję opinii czy to jest dobre i co muszę zmienić dlatego to postuje. To taki fanfik w trakcie tworzenia. idk. brak mi atencji. Felix Tholomyes i Fantyna mają dwoje dzieci: Enjolrasa i Eufrazję. Niestety, gdy Enjolras ma siedem lat rodzice się rozwodzą. Felix rozpaczliwie stara się utrzymać siebie i syna, ale jego starania nie zawsze wychodzą na prostą. I w tym momencie w naszej historii pojawia się on, rycerz na białym koniu w lśniącej zbroi. Tylko, że sam Grantaire rycerzem nie chce być, a Enjolras nie jest zwykłą damą w opałach. pisane z głupoty. bardzo specyficzne i problematyczne. dodam tw jak się będą pojawiać

tytuł z piosenki "Still into you" Paramore, ponieważ zakochałam się canon universe, oneshot podsumowując: domestic romance i tragicznie nie umiem pisać enjoltaire

Ikar popełnił tylko jedną zbrodnię w swoim życiu. Podleciał zbyt blisko słońca. co najmniej dwa rozdziały. jest to dziwny twór, gdzie postaci mitologiczne mają swoje prywatne francuskie nazwiska jako imiona, a ich mitologiczne nazwy to bardziej tytuły. Przepraszam wszystkich, którzy chcieli jakiś Ikar x Apollo content. Ja tylko zasmucam Dostojewskiego i Hugo jednocześnie.

Grantaire ma zły humor, ale na szczęście ktoś ma szósty zmysł i przychodzi na ratunek. Napisane bo autorka czuje się źle nazwiska bohaterów używane jako pseudonimy

Wyjście z szafy nie należy do najprostszych zadań. Nie, kiedy rodzina na każdym kroku podkreśla, że odmienność jest zła; krzywdzące komentarze stale wywierają presję i odwodzą od potrzeby wygadania się nabliższym, tworząc niepotrzebny dystans. Clay, mimo to, lubi swoje życie, kocha swoją siostrę i od miesięcy wzdycha w ukryciu do starszego chłopaka, podziwiając go za całkoształt - za kuszącą beztroskę, godną pozazdroszczenia otwartość i ten cholernie zaczepny uśmieszek, przez który zapomina o bożym świecie. Chcąc odpocząć od codzienności, pozwala sobie na więcej niżby chciał, co skutkuje zwróceniem na siebie oczu zbyt wielu osób, w tym chłopaka, którego w życiu nie podejrzewałby o dobrowolne poświęcenie mu uwagi. Innymi słowy historia o tym, jak jedno spotkanie potrafi do reszty namieszać w życiu, a także o wpływie drugiej osoby, której bliskość jest w stanie pomóc podnieść się z samego dna. Powiązanie z "Dniami, które nie wrócą".

Są pewne zasady imprez studenckich, których zawsze powinno się przestrzegać. Jedna z nich mówi o nie wymiotowaniu na pościel gospodarza, inna o przygotowaniu wałówki najlepiej po części naszprycowanej maryśką, a kolejna o tym, że lekkie zadurzenia w (nie)przyjaciołach bywają bolesne w skutkach... Ironiczne, że dotyczyło to ich obydwu. aka krótki oneshot z serii: więcej czasu robiłam research niż pisałam WARNING: accidental drug use, idk czy coś jeszcze

Krótki parawiersz, który mówi o tym co być może było, zamiast o tym co mogło być, ponieważ jest to o wiele bardziej gorzkie, niż po prostu upadek. chciałam napisać wiersz dla Enjolrasa, ale po chwili przypomniałam sobie, że nie jestem poetką.