ZAM"AN" ilahi aşk zamanıydı.. Vakit bir gündüz vaktiydi. Gönlümden dökülenler.. * "Bu sen misin gerçekten?" Diye sordum korka korka emin olmak istercesine, "Evet benim" dedi sadece ve kendinden emin bir şekilde kafasını önüne eğerek arkasını döndü. Tam gitmek icin adım atmıştı ki: "Çok şükür Allah'ım" dedim. Onunla ne...
Sallantıda olan taze bir evlilik. Aşk, engeller, çatışma ve gerçek dostluk... Alması güç kararlar, yapması zor seçimler, unutması meşakkatli sevdalar, aşılması gereken mesafeler ve yıllanmış bir gönül yarası. Bu hikâyenin sonu nereye varacak, buyrun beraber görelim. {05.08.17}
"Her Dem olmuş yürekler, Birbirine söz vermiş gönüller, Kulak duymasa da Duymaz mı kalpler" Kendinden emin bir şekilde attığı adımın hesabını soruyordu. Kendine! Bunu kendime yapabilir miyim? Peki ya ona? Hiç sesini duymadan kavuşmayı beklediğim yarimi görmezden gelip yüzünü bile görmediğim başka bir insanla sırf Al...
Peki ya biz? Açılmak üzere duran süslü bir kurdale miyiz? Yoksa açılması neredeyse mümkün olmayan gösterişsiz bir kördüğüm mü?