"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."

gözlerine bakınca yaşadığımı anlıyorum o anda, ellerini tutunnca bedenimi sarar aşkının sıcaklığı, sensiz hayat boş bir sokak hayatımın baharında, sakın bırakma ellerimi olamam sensiz asla ...

Her şey bir sözle başladı. 'Ona dokunup sarılmadan ölmeyeceğine ' dair. Hayat felsefesini tamamen 'Believe' ve 'Never Say Never' a adayıp, zorluklara göğüs germeye çalışarak. "Hayaller ne için vardır zaten? Tabii ki de gerçekleştirmek için. Bazı hayaller gerçekleşemeyecek kadar mükemmel olsa da unutma NEVER SAY NEVER" "Bu kalp durana kadar, bu gözler kapanana kadar; ona bir kere bile dokunmak için elimden gelen her şeyi yapacağım." Bunları diyebiliyorum ; hayallerimin ardında durabiliyorum. Çünkü benim idolüm bana her zaman inanmayı öğretti, Hayallerin için savaşmam gerektiğini öğretti. Biliyorum çünkü ben bir BELİEBER'ım ve bundan gurur duyuyorum

Beklentiler içinde büyüdüğümüzü, her seyin daha fazlasını istediğimizi hiç kabul ettik mi? Peki bizden daha kötü durumda olan insanları aklımıza getirdik mi? Mesela yaşadığı her saniye ölümü düşünen, hayatının üç saniyede yıkılışını izleyen, mükemmel olmasa da güzel olan vücudunun yaralar sayesinde görünmez halde olan insanları hiç düsündük mü? Hayır mı? veya evet? Pekala, şimdi daha bir farklı olayla karşınızdayım, normalken çukura düşmek mesela. Anlamadınız değil mi? Peki olayın içine girerek okumaya başlasak, hı??