Annesi ve babası ayrılmış iki kişi. Birinin annesi, diğerinin babası birbirlerine aşık oldular. Onlar üvey kardeş olsalar da, hiçbir zaman birbirlerini öyle görmediler. Herkes onlara kardeş dese de onlar bunu umursamadılar. Çünkü onlar birbirlerine aşık olmuşlardı.

''Harry.Bu gece gelir misin?'' ''Gelemem. Uyuyordum." dedi, biraz rahatsızca sabaha karşı 3'te aradığımdan dolayı. "Lütfen." Gözlerimi devirdim. Hattın diğer ucundan bir tepki bekledim. "Bu gece seks mi yapmak istiyorsun?" Gülümseyerek dudağımı ısırdım. "Zevkle." Esnediğimde asılır gibi güldü. "10 dakika içinde orada olacağım." "Çarşafın altında çıplağım." "Belki 5,sonra." Şimdiden etrafta yürümeye başladığını duyabiliyorum,tahminimce önce beceriksizce pantolonuyla alt kata indi. Sırıttım. "Oh ve bu arada." "Evet?" Nefesini verdi. "Senden nefret ediyorum." P.S I Hate You © BritishBums

❝Küçüklükten bu yana, her zaman hayatımın yaşadığımdan çokta farklı olamayacağını düşünmüştüm. Ailem her zaman paramparça ve toplumun alışılagelmiş aile yapısından farklı kalacağını sanmıştım. Benimde sonumun bu şekilde kalacağı, babam gibi hiçbir zaman doğru düzgün bir meslek sahibi olamayacağımı sanırdım. Şu an bile anneme olanlar konusunu sindirememiş ve hala konuşmamak için saklanır hale gelmiştim. Bazıları her ne yaşamış olursa olsun sürmüş oldukları hayattan daima umut beklerlerdi. Onlara göre umut olmadan yaşamı sürdürmek imkânsızdı. Bana göre bu tam tersiydi. Ben hayatın en kötü taraflarını yaşamış kızdım. Dünyanın en karanlık tarafında kalmıştım. Benim olduğum tarafta umut yoktu, sevgi yoktu, aile yoktu. Sefillik vardı, cinayet vardı, alkol vardı. Kötü insanlar her tarafımdaydı, en yakınımdaydı; babamdaydı. Sanırım bu kısımdan asla bahsetmedim. Bu bataklıktan kurtulup, dünyanın en aydınlık tarafına birden ulaşmıştım. Hemde hiç tanımadığım bir adam tarafından. Beni köhne mahallemizin, köhne olan bir marketin kasiyerlik kısmından alıp spot ışıklarının altına yerleştirmişti. Ben hayattan bir umut bile beklemezken, hayat bana bir mucize vermişti. Ve bana verilen bu mucizeye sıkıca tutunmaya çalışırken kendi umudumuda kendim yaratmıştım. Mutlu olmaya ant içtiğim zamanların içine dünyaca ünlü bir yıldız girivermişti. Öyle güzel sevmişti ki, ikinci mucizem de O oluvermişti. Harry Styles. Hayatımın Aşkı. Tüm oluverenler de bizim hikâyemizdi işte. ❞ #Wattys2016 | Gizli Cevherler #onedirection kategorisinde #1 numara! #adventure kategorisinde #1 numara! #harrystyles kategorisinde #1 numara! #selenagomez kategorisinde #1 numara! © Tüm hakları saklıdır.

...Harry kucağında Darcy ile içeriye girdi. Hem onu seviyordu hemde bana getiriyordu. Kucağıma verdiğinde gözyaşlarımı tutamadım. Saçları kahverengiydi. Gözlerini tam açamadığı için göz rengini göremiyordum. Ama yanakları tombik tombikti ve sürekli elleriyle oynuyordu. O an anladım ki bu duyguyu hiç bir şey değişemem. Ayrıca sorumlulukalarımın arttığınında farkına varmıştım. Artık ilgilenmem gereken bir eş, bakmakla yükümlü olduğum bir çocuk, ve çalışmam gerek bir işim vardı. Asıl hikaye bundan sonrasıydı. Hayatımıza hoşgeldin Darcy Anna Styles!.. Fanfiction yarışması, en iyi Harry Styles hikayesi. All Rights Reserved / Tüm Hakları Saklıdır

“Ben Zayn,” dedi sonunda. Gözlerimi irice açarak bana uzattığı ele baktım. Ne yapmak istiyor olabilirdi? Boğazımı temizleyip, bir şekilde ona iyi görünmeye çalıştım. “Ben de, Effie.” Anlam veremediğim elini boşta bekletmek yerine uzanıp, kucağımda birleşmiş ellerimden tekini tuttu. “Seninle oynayabilir miyim?”

Hapishaneden yeni kaçmış, suçsuz bir mahkum olduğunuzu düşünün. Sizi kaçıracak birine ihtiyacınız vardır. Bir rehineye. Bunun için yoldan geçen herhangi birini seçebilirsiniz. Herhangi birini rehineniz olarak alabilirsiniz. Ama dünyaca ünlü bir popstarı alamazsınız. Hayır. Bu hiç uygun olmaz.

“Birazcık üstelesem, benimle yatmak için bana yalvarırsın Colin.” Ben mi? Bir erkeğe mi? Yalvaracak mıyım? Hah! Dalga geçiyor olmalıydı. Kaşlarımı kaldırdım ve alaylı bir sesle konuştum, “Tanrım! Üzerimdeki tişörtü çıkarıp yanına gelsem üstüme çıkmak için yapmayacağın şey kalmaz.” Fark ettiniz değil mi millet? O başlatmıştı, teknik olarak ben bir şey yapmamıştım. Yani şimdiye kadar. Üstelik lütfen, asla bir erkeğe yalvarmam. Genelde bu işi onlar üstlenirler. “Kendine fazla güveniyorsun Colin.” Kaşlarını çatmış, dilini dudakları üstünde gezdirmişti. Dudakları ise midemi bulandırmayan tek yeriydi. Her neyse. Bir şey duymadınız tamam mı? Eğer size ‘Colin Harold’ın dudakları hakkında ne düşünüyor?’ diye sorarlarsa, bir şeyler saçmalayıp koşmaya başlıyorsunuz. Bir daha arkanıza dahi bakmadan koşmaya başlıyorsunuz… “Deneyimlerim yüzünden, Harold. Anlarsın ya?” Göz kırpışıma başını sallamakla karşılık vermiş, “Harry.” Diye de düzeltmişti. Düzeltmesine karşın umursamazca omuz silktim ve tam tekrar telefonumu elime alacağı sırada, boğuk sesiyle irkildim, “Ufak bir iddiaya ne dersin Colin?” “Nasıl bir iddia dan söz ediyoruz?” Bir kez daha gözlerimi kısmış, direkt olarak gözlerine dikmiştim. “Bilirsin, belli bir süre belirleyeceğiz ve ilk dayanamayan, pes eden-“ “Yalvaran,” Bunu gülerek söylemiştim. "Kaybeder.” “Bana aşık olma sakın.” Evet, sanki hiçbir işi yokmuş gibi, bir de onun bana aşık olmasına katlanamazdım… “Lütfen, kural bir, aşk yok.”