Gözlerimi gökyüzüne çevirip, semayı seyrettim,yanaklarıma değen yağmur damlaları ile birlikte korku ve ümit arasında gidip geliyordum. Çaresizlik ve umutsuzlukla, "eğer varsan!eğer gerçekten varsan! beni görmüyor musun!? ne haldeyim bir bak! daha gücüm yok! dayanamıyorum! sadece bir işaret, bir!" gözlerimden süzülen yaşlarla beraber,yaklaşık on beş saniye bekledim. Aynı süre zarfında umutsuzca,"ne bekliyordum ki! vahiy mi inecekti sanki!? cebimdeki telefon titrediğinde merakla,telefonu çıkartıp açtım. Gelen mesaj la birlikte merakım daha da arttı. Bir fotograf atmıştı bilinmeyen bir numara. Anlamazcasına fotografın açılmasını bekledim. Siyah ekranın üzerinde daktilo stiliyle şunlar yazılı idi. Gönderen: 0543******* "O'nun delillerinden biri de: Gâh korku, gâh ümit vermek için size şimşeği göstermesi, gökten bir su indirip ölmüş toprağa onun sayesinde hayat vermesidir. Elbette bunda aklını çalıştıran kimseler için ibretler vardır." (Rum Suresi) Telefonun ekranı yavaş yavaş ıslanmaya başlarken, aniden,göğün çatırdamasıyla,telefon elimden düştü. Telefonu hemen yerden alarak,kapüşonumu başıma geçirdim ve koşmaya başladım. İçimden bir ses durmadan, "al sana işaret! " diyerek,beni haksız çıkarıyordu. Koştum, belki de kaçtım, gerçeklerden, kendimden, derdimin dermanından. Mümkünmüşcesine O'ndan... BU BİR DÜŞÜNCE VE OLAY KİTABIDIR. DETAYLARI GEÇ OLAYLARI ÇOĞALT DİYENLER OKUMAYA BİLİR. TEK GAYE, DİNİ MÜBİNİ İSLAMI YAYMAYA ÇALIŞMAK.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."