13/04/2018 fantastik#310 Küllerinden yeniden doğan bir ülke...Türkiye İktidarlığından ödün vermeyen ülke...Amerika Kendini korumak adına savaşan bir ülke Diğeri hırsına yediremediği için savaşan Bu geçiçi dünyada,geleceğe boş sayfalara yazılacak olan savaş...3.dünya savaşı Umutlarla başlayan bu durum yalnızca mutluluğu alıp hüznü veriyordu ellerimize.fakat pes etmek yoktu galip gelene kadar devam edilmesi lazımdı Ya kendi mutluluğu için ya da başkasının mutsuzluğu için 3.dünya savaşı sizi gelecekteki Türkiye ye götürerek,soluksuz savaşın ortasında bırakıyor.peki bu amansız savaşı kim kazanacak Türkiye mi? Yoksa Amerika'mı?

Bir kış günü başladı hikayeleri. Hava kasvetliydi. Bir not vardı ortada cama acı nefesinin buğusuyla kazınmış. Bir de gözyaşları onu süsleyen. Hem gülerken hem ağlamak. Koşarken yorulmakta vardı. Yolun sonu uçurumdu, evet. Karmen o uçuruma koştu. Uçurum gül bahçesiydi. Düşünce binlerce dikenin batacağını bile bile koştu. Adal kendini dipsiz bir kuyuya bıraktı. Binlerce ses "Gitme." diye yalvarırken bir tanesine uzattı elini. Dikenler acımasızca saplanıp kanatırken onları, gözyaşları dökülürken sonlarının iyi olmayacağını biliyordu, Karmen. Koştu, nefesi tükendi. Ağladı, gözyaşlarıyla meydan okudu "Erkekler ağlamaz." sözüne. Kalbi, hızını arttırdığın da duracak sandı. Ve işte bu onların hikayesi... "Bir kız var. Ölüm gibi..."

Gerçek bir hikayeden ESİNLENİLMİŞTİR... Asıl içeriği soruşturma yazılarıdır. 1986 senesinde işlenen cinayetin arka planı 1989 senesindeki farklı bir yol izlenen bu soruşturmada ortaya çıkıyor... Farklı hayat hikayeleri ve duygu yüklü sahnelerle karşılaşacaksınız. "Katil"lere farklı bir açıdan bakacaksınız. Kitapta geçen isimler esinlenilen hikayedeki isimlerden farklıdır, isimler kurguya aittir. Kitaptaki katiller bir dönem Amerika'da adını duyurmuş seri katillerin (farklı farklı) isim ve soy isimlerini taşır. Soruşturmada kullanılan farklı yöntem: ifade verenler ifadelerini yazılı bir şekilde veriyorlar. Bu da yazdıkları şeye göre hayatlarının biçimlenmesine sebep oluyor. YAZMAK VEYA YAŞAMAMAK...📝⌛️

"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.

|𝔇ö𝔯𝔱 𝔈𝔩𝔢𝔪𝔢𝔫𝔱 𝔎𝔯𝔞𝔩𝔩ığı 𝔖𝔢𝔯𝔦𝔰𝔦 1.𝔎𝔦𝔱𝔞𝔭| On yedi yaşında kendini toplumdan soyutlamış genç kız diğerlerine ne kadar tehlike arz edebilir? Kendine göre hayatını yaşarken, eve geldiğinde öğrendiği haber onu ne derece hayal kırıklığına iter? Yalanlarla dolu çatının altında neden daha fazla kalsın? Bu haberden sonra hava almak için gitti yerde onu canavar karşılarsa... Tüm gerçeklerin ve yalanların çarpıştığı gün, ona yeni bir kapı açılacak. Bu kapının ardında daha önce tatmadığı arkadaşlık duygusu , saklı güçler ve daha nice şok edici şeyler bekliyor.. Tabi bu süreçte ona sorunsuz bir hayat vaat eden olmamıştı. Onun yok olmasını isteyen düşmanına karşı nasıl karşı çıkacaklar? Genç kızın güçleri ne kadar güçlü ve önemli olabilir? Ben Annabeth Anderson. Benimle birlikte gerçekleri öğrenmeye hazır mısın? Maceralarla dolu hayatıma hoş geldin. ✔03.01.2017- Başlangıç Tarihi Cover by : MehlikaDuygu

Her Çarşamba Yeni Bölüm Ben ki bu Vatanın eri Bu al bayrağın direği Bu milletin hudut yeri Siper ettim sancağa yüreği Fedadır her bir damla kanım Cezadır kalleşlere zülfikarım Ne hayat önemli ne de canım Beni yaşatan tek şey, Vatanım Nimetim, aşım şahidim Gök, ay ve yıldız şahidim Pusat tutan elim şahidim Üzerimdeki üniforma şahidim olsun ki Ben Yusuf Ali Er Son nefesimi verene kadar Şehadet şerbetini içine kadar Vatanın bozulmayan yemini olacağım

Kendi hayatımdan bir kesittir

Ben ve bana benzeyen birinin, hangi büyünün laneti olduğunu bilmeden savrulduğu kabuslarla dolu olan bu yolda, son uğrak yeri olmamalıydı aşk. Hele ki kâbusları kâbus olmaktan çıkmış biri için. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ...Odama girip, neden teklifini kabul ettim ki diye kara kara düşünsem de, bir yanım midemde dolaşan kelebekleri serbest bırakmış, havalarda uçuruyor, diğer yanım da zincirlenmiş kilitlerin arasında boğuluyordu. Uçuşan kelebekler, kalbimi sıkan zincirlere takılınca, anlamsız boğuşmaları, karışık duygular hissetmeme neden oluyordu. Bir sağa bir sola adımlarımı arşınlarken, bu durumdan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Çok iyi biliyordum ki, lânetli katilin teki olan ben için, böylesi mutluluklar yaşanamazdı. Katildim çünkü. Kendine hakim olamayan, zayıf, iradeden yoksun, sevmeyi hak etmeyen bir katil. Ben sadece öldürürdüm. Acımadan, merhamet etmeden, insafsızca öldürürdüm. Bu yüzden, benim gibi katiller, yalnız doğmalı, yalnız yaşamalı ve yalnız ölmeliydiler. Diğer adları yalnızlık olan bizler, hayaller kurmamalı, umut etmemeli, sevmemeliydik. Çünkü seversek, sevdiklerimizi de öldürür, kendi ellerimizle küllerini savurur, sonra yine yalnızlığın acı dolu kahkahalarıyla doldurduğu odamızda, körleşen vicdanımızın sancısını çekerdik... Tüm hakları saklıdır.

Şimdi sana çok yakınım. Hayır, artık ruhunlayım. Kapat gözlerini, seni duyamayacaklar. Bağır dilediğin kadar. Hayır, seni duyamayacaklar. Çırpın. Bu soluksuz karanlıkta, kimse beni göremeyecek. Ruhun artık ruhum. - "Küçücüğüm, her şeyim." Şarkı kulaklarında huzurla yankılanmaya devam ederken kapıyı açıyor. Bir yatak var, üzerinde oturan bir kadın. Arkası ona dönük ama fırfırlı elbisesi ve saçlarından onu tanıyor; fotoğraftaki kadın... Yatağın önündeki beşiğe eğilmiş şarkı söylüyor. İçeri giriyor, kadının tam önüne geçiyor. Kadın ona bakmıyor, şarkı söylemeye devam ediyor. "Ne olur çok uzaklara gitme. Gidersen öleceğim, karanlığa döneceğim." Gözlerini kadından ayırıp beşiğe çeviriyor ve şokla geriliyor. Beşik kanlar içinde... Çığlık atıyor. Kadın sinirle ona dönüyor ve elini dudaklarına götürüyor. Kadının yüzü de kanlar içinde. Yine de güzel... Şarkıyı mırıldanmaya devam ediyor. Ölmüş bebeğini uyutuyor. Korkuyla geriliyor ve komidine çarpıp parfümleri düşürüyor. Kadının büyük kahverengi gözleri tekrar ona dönüyor. Sinirle kısılıyor. Sanki bebeğini öldürmüş, o öldürmüş gibi bakıyor. Arkasına baka baka odadan çıkıyor ve holde koşuşturuyor. Kapılarını açık bıraktığı boş odalardan çığlık sesleri geliyor. Şarkı söyleyen kadının sesi çığlık seslerine, bebek ağlamalarına karışıyor. Koridorda kapalı olan bütün kapıları aça aça koşmaya devam ediyor. Odalarda kan var. Ağlayan bebekler, çığlık atan kadınlar. Delirmiş gibi koşuyor. Sonra onu görüyor. Karanlık gözler... Ondan kaçmak için bir odanın kapısını zorluyor. Kapı kilitli, açılmıyor. Çığlık atarak kapıyı iteklemeye devam ediyor. Kulaklarındaki şarkı son buluyor. Karanlık gölgenin ona arkasından yaklaştığını hissediyor. Eli eski kapının kulpunu zorlamaya devam ediyor...

" Mesafelerin sevmek için önemsiz olduğunu o mezar taşını öpünce anlıyorsunuz aslında... " Her şey Sare'nin o akşam ki merakıyla başladı ve Saraç'ın umursamaz tavrıyla devam etti. Oyunun içinde geçmişini bulacak olan Saraç her şeyden habersiz itmişti Sareyi ortaya. Zamanla Sare'nin yaraları ortaya çıkınca kusuzsuz kıldı onu her dokunduğunda Saraç. Acıları farklı ama yandıkları yer aynıydı. Karanlık evdeki renkli odanın yıldızlarına gebe kaldılar. Sare, Saraç'ı yasadıkça gökkuşağına siyahı ekledi. " Hayatım onun gezegeninin siyahına karıştı. Bir kağıdın ucuna değen kıvılcım misali değdi hayatıma. Ruhumuzda hafifçe esen rüzgar alevlendirdi kağıdı. Yaktıkça kül oldum, onu yaşadıkça yandım ben. " KURGUM BANA AİTTİR. HERHANGİ BİR (Ç)ALMA VEYA KOPYALAMA DURUMUNDA GEREĞİ YAPILACAKTIR.