Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kef...
"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana...
Bol +18 içeren harika bir kitap içine girince bir daha çıkamayacaksın! ''Gece!Dur nereye?'' ''Seni ilgilendirdiğini sanmıyorum Ateş'' ''Sen benimsin'' ''Bu böyle olmamalı'' ''Benim olan her zaman benimdir!''
''Ne demek hiçbir şey? Az önce ellerinden ale-'' lafımı bitiremeden eliyle ağzımı kapayıp arkama geçti. Beni yürütüp hemen önümüzde olan kızlar tuvaletine götürdü ve kapıyı kitleyip ağzımı serbest bıraktı. Arkamda durmayı kesip önüme geldiğinde tek kaşımı havaya kaldırmış ağzım açık bir şekilde ona bakıyordum. ''Evet...