sivrisinekler de aşık olur. 27.08.18

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Koridordan sesler gelmeye başladı. Kafamı döndürdüğümde birkaç kişi ile konuşarak Kutsay geliyordu. Ayağa kalktım ve ona doğru döndüm. Kutsay bana bakıp bir polise döndü ama hızla geri bana döndü. "Ezel, sen misin?" dedi şaşkınca. "Yok ben klonuyum, Ezel gelmedi. Sen dedi git dedi gör dedi gel dedi." Kutsay kollarını açtığında koşup sarıldım. Ayrıldığımızda arkama bakıp kaşlarını çattı. "Hayırdır, ne oldu?" diye sordu şüpheyle. Benim yerime polis memuru olayı anlatmaya başladı. "Hanımefendinin anlattığına göre barda birisi kalçasına dokunmuş ama dokunan kişiyi bulamamış sonra tekrar dokununca eline aldığı şişeyi ilk gördüğünün kafasında kırmış. Sonrada gerçek yapanı bulup onu paketlemiş." "Gerçek yapan nerede?" "Yolda tekrar fenalaşınca hastaneye götürdüler." Kutsay bana dönüp güldü. "Aral'ın kafasını mı buldun kızım şişe kıracak?" "He kanka öyle ol... Bir dakika Aral mı dedin sen?" diye sordum şok olmuş bir şekilde. "Evet Aral." dedi Aral arkadan. "Hassiktir..." Yıllardır inadım ve kırgınlığımdan dolayı tek bir hesabını dahi açıp bakmadığım insan... ve aynı zamanda inanılmaz şekilde özlediğim insan... İstanbul'a döndüğümde karşılaşmamızı geciktirmek için gittiğim barda kafasında şişe kırdığım insan çıkıyordu...

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Civciv: Selam bebek. Ben civciv. kısa hikaye+texting tamamlandı. not: rezillik içerir!!!!!!!