"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Geçmişi hakkında hiçbir şey hatırlamayan Leyla ile ölümle defalarca yüzleşmiş ve bu dünyada kendisi için bir hayali olmayan Ali'nin hikayesi... Umutlarını kaybettikleri çıkmaz sokaklarda kader onları birleştirecek, ikisinin de kaçtıkları aşk onları bir araya getirirken Ali, kendisi ve yaşanmışlıklarıyla yüzleşecek, Leyla ise hatırlamadığı geçmişiyle... Aşkları bütün engelleri aşabilecek mi? Yoksa el ele çıktıkları bu zorlu yolda, her zaman kendilerini buldukları çıkmaz sokak sonları mı olacak? Yayınlanma tarihi: 29.06.2017

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

"Genç kadının yüzü tahmin ettiğinden de güzeldi. İri gözleri, akşam kadar siyahtı. Dudakları bir çift kırmızı gül yaprağıydı. Saçları cehennemin tutkulu alevleriydi." Sanem Destina sırlarla dolu bir kadındır. Ne olduğunu bilemeyiz. Ama onu severiz. Sanem anlatılamaz. O'nu kendiniz keşfetmeniz lazım. O'nun hakkında ne söylesem de güvenmeyin bana. Ben sadece gördüklerimi aktarırım, fakat Sanem, gördüklerimden fazlasıdır. Günah Ve Ödül, benliği oluşturma süreci ile bir sanat eserini yaratma süreci arasındaki ilişki üzerine karmaşık ve derin bir tefekkürün ifadesidir. Sanatın felsefeye, felsefenin sanata dönüştürüldüğü bir romandır. Ruhun aşk olarak adlandırdığı hastalığın bütün evrelerinin detaylı bir raporunu içerir. Sanatsal açıdan mükemmel ve acayip bir öyküdür. Hoş bir estetik yolculuktur. Bordo renkte bir çalışmadır Günah Ve Ödül; tutkunun kırmızısı ve melankolinin siyahıyla yoğrulmuştur. Bu romanı okurken; gerçek ile yanılsama arasındaki farkı göremeyecek kadar aklınız karışacak. Şiirsel bir yolculukta; erdem, ahlak ve iyilik kavramlarını sorgulayacaksınız.

# AŞÇI MAFYAM isimli tek kitaptır # #Saf kız bad boy hikayesi değildir# * * * Gülücüklerle dolu bir yaşamın paramparça olması neye bağlıydı? Her şey parçalanmış bir hayatı birleştirmeye yeter miydi? Mutluluk ölüm döşeğinde acının elini tutmuşken geri yaşatılabilir miydi? "Sanırım Safımüs'ün başkanına aşık oldum"

İnsan ölüme ne kadar yakınsa yaşamı da o zaman sonlanır bunu değiştirecek tek şey sevgidir Çünkü ölümden kurtulmak için insanın sevgiye ihtiyacı vardır

Sona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapamadı yine sustu. Fakat öldü sustukça dahada derinlere gömüldü Duygularını daima sakladı siyaha çalan koyu kahverengi harelerinden hiçbir duygu okuyamadılar. Ruhunun rengini kimse bilmedi Herkes onu siyah sandı Ama o griydi. Ne fazlasıyla karanlık ne fazlasıyla aydınlıktı. O griydi. Kimse anlamadı öfkelendi adam kırıp döktü sonra sustu bir kez daha tüm seslere inat sessizliğini konuşturdu. Sessizliği bir yardım çığlığıydı ve herkes sağırdı. Sadece o duydu Korayı. Sadece ufaklık Ufaklık yaralı adamâ merhem olabilecek miydi? Kabuslarının ve geçmişin içinde boğulup nefes alamayan Tilkiye Ufaklık nasıl yardım edecekti? Umudun Sesini duyabilecekler miydi? Tüm umutsuzluklara inat umudun sesini duymak istiyor musunuz? Öyleyse gelin beraber dinleyelim duyacağımız çok şey var...

Melekler Nurdan, Şeytan Ateşten, Adem Topraktan, Havva ise Adem'in bir parçasından yaratıldı. Adem kimdi? İlk örtünen, ilk unutan, ilk hatayı yapan, ilk tövbe eden, ilk acıyı yaşayan kısacası o ilk insan ve bütün insanlığın atasıydı. Yaradılışımız gereği birbirimize aitliğimiz belliydi. Buna rağmen içimizde bir yerlerde nur ve ateş tohumları oluşması için ekilmişti. Başlangıç ve bitiş noktamız aynıydı. Peki ya yaşadıklarımız ..? Ben Bahar eminim ki Arden hiçbir zaman beni sevmeyecekti. Başlangıcımız yetiştiğimiz toprağa kadar dayanan bu hikaye için bir son yoktu. Biz Adem ve Havva değildik. Birbirimizden uzak durmamız için birçok neden olan iki basit insandık. Ben Bahar. Babam Hakkı'nın yaramaz kızı Annem Biricik'in ise kopyası... Ezik bir kız ve zengin bir erkek diye başlamamız bizi farklı yapmayacaktı. Tam da bu yüzden o Arden oldu bende Bahar...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''