Askeri kurgudur...

[TAMAMLANDI] Dağa kaçırılmasıyla başlamıştı onların hikayesi... Onlar herkes gibi normal tanışmamışlardı. Hatta onlarınki çok zalimce bir tanışmaydı. Mecburiyetti onlarınki. Teslimiyetti. Yeri geldiğinde acı çektirmekti. Ve acı çekmekti. Bunca kötülüğe rağmen onların bir araya gelme ihtimali var mıydı? Tanışmaları normal olmayan bu iki insanın, sonları normal olabilecek miydi? !!! Askeri kurgudur !!! ( LÜTFEN!!! 15. bölüme kadar kurgu hakkında karar vermeyin! 15. bölümden sonra hala aynı fikirdeyseniz o zaman fikrinizi belirtin. )

bu bir kayboluş hikayesidir

Solcu katili diye tanıtılan bir ülkücü ona atılan iftiralar sonucunda solcularla dolu bir koğuşa mahkum düşer. +18, cinsellik, argo ve olumsuz davranışlar vardır. İki erkeğin ilişkisini konu almaktadır. (ara verildi)

"Uzatmalara oynuyormuş gibi hissediyorum. Öyle boş, öyle amaçsız. Sadece çabalıyorum." "Uzatmalarda da maçı kazanabilirsin, biliyorsun." Feza'nın Hikayesi

"Herkese güvenme demiştim. En güvenilmez ben olduğum halde."

Mesajlaşmak hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. boyxboy

bilinmeyen numara: *resim* bilinmeyen numara: bence sen de bana nude göndermelisin Doğukan: beni birisiyle karıştırdın herhalde Doğukan: ben erkeğim 28.03.2018 19.04.2018 Kısa hikayede #3 26.04.2018 Kısa hikayede #2

❝ sende tam bir daddy tipi var❞ －tamamlandı － texting © mindaextae

Hayaller, bizi sonu gözükmeyen bir uçuruma sürükleyen, insan beyninin acımasız yansımalarıdır. Ama onun hayali, onları düştükleri çukurdan çıkarmış ve karanlıktan kurtarıp ruhlarını gökkuşağı renklerine boyamıştı. Şimdi ise hissettikleri birinin adınızı boşluğa fısıldaması gibiydi. Yorgun, çaresiz ve bir o kadar da beklentisiz. Bir sözü vardı Dostoyevski'nin. "Ne yaparsan yap, daima pişman öleceksin. Belki yaptıklarından belki de yapamadıklarından." İşte şimdi hissediyordu katmersiz pişmanlığı. Söylediklerinden ve bir daha hiç söyleyemeyeceklerinden. Tekrar karanlığa gömülürken ve ruhunun bir daha o acımasız yansımalara ev sahipliği yapamayacağını bilirken elinden gelen sadece onu ve bıraktığı anıları zihninin en eski raflarına kaldırmaktı. Başını gökyüzüne çevirdiğinde tüm düşünceleri havaya karıştı ve yüzünü buruk bir gülümseme aydınlattı. Çünkü kuzey ışıkları herkesin hayallerine konu olacak kadar güzeldi şimdi. Çünkü o gözlerini kapamış ve yeşili göğe yansımıştı...