"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Edebiyat öğrencisi olan Meri Sancaktar güzel, akıllı ve tecrübesizdir. Aynı zamanda tam bir edebiyat aşığıdır. AVCI Holdingin başında olan genç 27 yaşındaki milyader Berk Avcı ile yolları kesişince Meri için zor günler başlar. Kader onları kirli ittifakların ve oyunların ortasında bir çizgide buluşturur. Kaderin bu kirli oyunların arasında onlar için yazdığı bir hikaye vardı. Bu olaylar arasında başlayan bu ilişki Meri'de tuhaf bir şekilde karşı koyamadığı duygular ve arzular yaratır. Berk Avcı'ya duyduğu hayranlık onu deli edecek arzulara dönüşür. Aynı zamanda Berk Avcı'da Meri'nin masumluğuna ve güzelliğine , özgür ruhuna karşı koyamaz ve büyük bir ilgi duyar. Aralarında anlaşmaya imza atılmış bir ilişki başlar. Geçmişin derinliğinde saklı kalanlar gün yüzüne çıkmaya karar verince her şey tepetakla olur ve onu dipsiz bir kuyuya düşürür. Oyunda kartlar yeniden dağıtılırken masada kaybedecek olan iki oyuncu vardı. Kaybetmemeniz gereken üç önemli kart vardır ama biri diğer kartlardan dahada önemliydi. Oyunun sonunda ya kaybeden ya da kazanan olacaklardı. AŞK , SADAKAT VE PARA...

Geçmişi oldukça kötü anılarla dolu olan, sevgiden korkan güçsüz bir Patron. Elit.. Oldukça yakışıklı, başarılı, egoist, olumlu, oldukça sinirli bir Patron. Ediz.. Birbirlerini daha tanımazken bile onları birbirlerine çeken bir şey mutlaka olmalıydı. Peki Elit onca şeyi atlatmasına ramak kalmışken bir daha bu olayları nasıl yaşayacaktı? Ediz sevdiği herşeyi kaybetmişken yeniden bir kişiye bağlanmayı nasıl başarmıştı? Bu onların atarlı, arzu dolu, içten ve acıklı hikayelerindeki tek ortak noktaydı. Geçmişlerindeki acı..

Sen zaten ne zaman benim oldun ki? Gökten ayaklarımın önüne düştüğünde mi? Ilk kurdelalarımı taktığında mı? Mektuplarının yolunu gözlediğim günlerde mi? Dudaklarımı ilk seninkilerle mühürlediğim anda mı? Yoksa tüm varlığımı sana emanet edip ruhumu seninle paylaştığımda mı? Galiba herkesin beni kırıp döküp parçaladığı anlarda, en büyük tekmeyi atıp gittiğinde benimdin. Aslında tarih hiç benim olmamış birinin gidişine şahit oldu. İşte ozaman anladım ki sen zaten hiç benim olmamışsın. Birine ait olmak ve ondan gitmemek benim kaderimmiş. *** 45 yıl önce yarım kalmış bir kalp ağrısı şimdiki gençlerin geleceklerini etkiliyor. Geçmişte kalan artık geçmişte kalmıcak. Gelecek artık geçmişten bağımsız var olamıcak.

Hani insan, değerli bir mücevheri saklar ya... Ben de kalbimde onu saklamıştım. Bana "Aşk nedir?" deseydiniz, size şöyle anlatırdım: Onun o benzersiz koyu kahverengi saçları, bembeyaz teni ve kendiliğinden pudramsı bir pembeliğe bürünen yanakları... Derin bir çukuru andıran gamzeleri, uzun ve biçimli kirpikleri... Beni sanki bir buğday tarlasındaymışım gibi hissettirirdi. Onunla bir anlığına bile göz göze gelmek, dünyanın tüm sıkıntılarını unutturacak kadar büyüleyiciydi. O ela gözler... Bir çift siyah boncuk gözlere gülümserken ya da sevinçle parıldarken, tarifi mümkün olmayan bir mutluluk doğardı içimde. Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin... Her hatırlandığında, durduk yere insanı mutlu eden bir sebep gibiydi. Ve o gözler tarafından bakılmak... Hayal edemeyecek kadar imkânsız, hayal edilemeyecek kadar ulaşılmazdı. Kendimi ona adamıştım. Sevdiğim insan, dokunmaya kıyamadığım bir tanecik sevgilim... Çisem... İlk görüşte âşık olduğum kadın. Aşkı, sevdayı bana ilk kez tattıran kişi. İsmi kalbime kazınmış, uzaktan sevdiğim, adı gibi kalbime çiseleyen sevda... --- Not: Herhangi bir çalıntı işleminde hukuki gereği yapılacaktır. ---

Terk edilmenin acısını yaşayan genç kızın başvurduğu garip yol kendine göstermelik bir sevgili bulup eski sevgilisini kıskandırmaktır. Bunun için okulun popüler çocuklarından biriyle anlaşma yapar ve yeni bir maceraya atılırlar. Girdiği bu engebeli yolda gerçek aşkı bulacak, bulduracaktır. *Wattpad'de yayımlanan Göstermelik Sevgili isimli ilk hikayedir. *Mizah #1 (03.08.2020) *Kısa Hikaye #1 (06.09.2020) *Genç Kurgu #1 (08.09.2020) *Genel Kurgu #1 (14.09.2020) *Genç Kız Edebiyatı #1 (11.10.2020)

Önümde duran kocaman dilim üzümlü kekten bir dilim ısırık alırken istemsizce ağlıyordum. Altı yıldır yaşadığımız evimizin mutfağında ağlarken yalnızdım. Tezgahımın üzerinde hep tatlı kokulu kurabiyeler ve hep severek pişirdiğim üzümlü kekim vardı ve bir de asla kullanmayı sevemediğim telefonumun ekranı açık şekilde duruyordu. Kullanmayı gerçekten iyi beceremiyor olmalıydım ki 10 yıllık sevgilim 6 yıllık kocam ve ikizlerimin babası adamın beni aldattığını tam altı ay sonra fark etmiştim. *** "Ben iğrenç bir adamım! Allah da benim bela mı versin! Oldu mu? Bir kere dinleseydin, benden duysaydın bunların hiç biri olmayacaktı, sana söyledim Alev'le hiç ilişkimiz olmadı sadece yemek yedik birkaç kez ve-" Güldüm sadece. Hala anlamamıştı, ne acı. Ona güldüğümü fark ettiğinde kolumu çekti. "Siz erkekler neyi anlamıyorsunuz biliyor musun Emre? Aldatmak sadece cinsel ilişkiyle olmaz, sen benden habersiz 20 yaşında bir kızla duygusal olarak bir ilişkideydi. O kıza güzel mesajlar attın, benden sakındığı o boş zamanlarını onunla geçirdin, mutlu pozlarını onun sosyal medyasına yüklemesine izin verdin! Şimdi söyle, aldatmak sadece cinsel ilişki midir? Sen hiç psikolojik şiddet gördün mü benden? Ben sana bu saygısızlığı yaptım mı?" Cevap vermedi, veremezdi. Kuzguni bakışlarını benden çekip biraz geriledi.

KARAKURT MAHALLESİ • SERİ 1 Kamyondan inmek için ayağımla koyulan merdivenleri ararken bulduğumu düşünüp adımımı attım. Elimdeki geniş koli yüzünden önümü göremiyordum. Ayağım basamağın yarısına denk gelmiş olmalı ki dengemi kaybedip bedenim sağa doğru yalpaladı. O arada kutu elimden düşmüş ağzımdan kısık bir çığlık kopmuştu. Yer çekimi kanunlarına göre benim şuan yerde sert zeminin üzerinde olmam ve acıyla kıvranmam gerekiyordu. Ama değildim. Korkudan sımsıkı kapattığım gözlerimi yavaşça açtım. Bir adamın kucağında kedi yavrusu gibi büzüşmüş, korkudan kalbim gümbür gümbür atarken kaskatı kesilmiştim. (+18) *BM* *

Bacaklarımı araladı. "Ne yapıyorsun?" "Seni içiyorum."

Kızgındı. Öfke tüm bedenini sarmıştı. Kırmızı dudaklarını büzmüş, sarı saçları kuş yuvasına dönmüştü. İnce parmaklarını hışımla çantanın olduğu masaya çarpıp öne doğru eğildi. "Çocuklarım nerede?" diye öfke ile bağırdı. Hamza gözlerini genç kadının öfkeli yeşil gözlerine çevirdi. Sonra yavaş yavaş tüm yüzünde gezindi. Biraz aşağıya inip beyaz gömleğinden gözüken derin göğüs dekoltesinde takılı kaldı. Bu kadın Hamza'nın sonu olacaktı. Eski karısı... Çocuklarının annesi... Artık küçük düşmanıydı, küçük ve huysuz...