Melanie ifşa ve rare <3
ısırın onuğ.
aynı hikâye, farklı seçimler. ✉&düz yazı. ✉not: açıkçası bir miktar beyin yakıyorum burada.. ufak tefek yanlışlarda var ama ilk yazdığım fic olduğu için umarım mazur görürsünüz. saygılar.
Bir Melanie Martinez fanfictionıdır. Aynı zamanda başka ünlü insanları da içerir.
Ikinci Adı, Alerjisi Olan Meyve, Eskiden Hayranlarına Verilen Isim, Kendisine Sorulan Acayip Sorulara Verdiği Acayip Cevaplar, Konuşmayı Öğrendiğinde Söylediği İlk Kelime, Öğrenim hayatı, En Aktif Gelişmeler Ve Melanie Hakkında Çok Daha Fazlasını Öğrenmek Için Bu Kipattan Yararlanabilir, Beni de Dünyanın En Mutlu Cry...
Elleri narin ve güzel bileklerini morartacaktı nerdeyse. Karşısındaki güzellik ise ne diyeceğini bilemiyor tanrı ya bakarmışçasına bakıyordu ona. Ah, kesinlikle onun olmalıydı ama gözleri morarmaya başlayan bileğine gittiğinde transtan çıkmıştı. Güçlü durmalıydı, duracaktı. 🌑-Onunla ne işin vardı? -🌕 Seni ilgilendi...
''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni...
O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına a...