Bir 'Korkacaksın...' fısıldayışıyla başlar benim saniyelerim. 'Yaşamdan çok fakat ölümden az.' 'Korkacaksın...' 'En az gözlerimdeki gölgen kadar." ----------------------- "Bu gece ay, bizi mühürledi Ayza." Aramızdaki mesafeyi kısaltması sesinin üzerime daha çok tesir etmesine neden olurken birkaç adım daha attı. Kendiyle benim aramda sadece birkaç santim mesafe bıraktığında durdu ve gözlerimin içine baktı. Fakat bu öncekilere benzemiyordu çünkü bakmakla yetinmiyordu. Görmeye çalışıyordu. Karşısında kim olduğunu, kiminle mühürlendiğini ya da sadece beni...ve itiraf etmeliyim ki bu ürkütücüydü. Karşımda, kendinden o kadar emindi ki bu onu durdurmama engel oluyordu. Kokusu yavaş yavaş üzerime sinerken onun bana yakın olması evrenin en doğal şeyi gibiydi. Mühürden dolayı mı böyle hissediyordum emin değildim ama doğru geliyordu. Yanımda olması yıllarca geciktirilmiş bir gerçek gibiydi. Sağ eli usulca havalanıp sol omzuma doğru yol aldığında hareket etmek istedim. Onu durdurmak, ondan uzaklaşmak...ama vazgeçtim. Ne yapacağını merak ediyordum. O, tanımadığım biriydi ve kendim dışında gördüğüm tek asildi. Benim gibi miydi bilmek istiyordum. Eli, elbisemin askısına değdiğinde iki parmağını kanca gibi yaparak askıyı kavradı. Parmakları tenime değdiğinde hissettiğim karıncalanma kalbime kadar yol almaya başladığında tepki vermemek zordu. Öyleki kendimi bunu saklamak için gözlerine daha kararlı bakarken buldum. Onun da gözleri değişti ama hiçbir şey demedi. Kafasını eğerek başını bana daha da yaklaştırdığında aramızda bir nefeslik mesafe vardı. Hareket etmedim, kavradığı askıyı iki hilal de görünecek şekilde indirdiğinde bile. Bakışları birkaç saniye benden kopup omzuma kaydığında nefesini tuttuğunu hissettim. Yeniden gözlerime döndüğünde karanlık harelerinin daha da koyulaştığını görmemek mümkün değildi

Çıplak tenime değen elleri vücudumu ateşe verirken hissettiğim hazla belim kavislendi ve başım geriye düştü. Sesli inleyişlerim vücudunda yankılanıyor bu yoğun zevk başımı döndürüyordu. Heybetli bedeninin altında küçücük kalan bedenim ihtiyaçla kasılıyor doyuma ulaşmak için altında kıvranıyordu... .................... "Soyunduğunu görebiliyorum. Bu odada ne işin var?" İki dudağının arasından çıkan kelimeler beni yerin dibine sokarken birkaç saniye ne diyeceğimi bilemedim. Hem arsız hem de edepsizdi bu adam. 📌Yetişkin içerik barındırır.📌

"Demek Beyin ve Kalp Cerrahı olduğun için birçok şeyi biliyorsun?" Dans ederken tuttuğu elimi eliyle beraber havaya kaldırıp beni etrafımda döndürürken sorduğu soruyla gülümseyip başımı salladım. Tekrar avucunun içine elimi bıraktığımda diğer elim omzundaydı. Yavaş bir ritimde sağa sola hareket ederken hemen yanımızdan gelen dalgaların sesi yanımızda çalan kısık sesli müziğin sesini bastırmaya yetiyordu. "O zaman sana bir soru soracağım. Bakalım mesleğinde ne kadar iyisin?" "Sor bakalım."dedim kendime güvenen bir edayla. Bir süre sadece dansımıza devam ettiğimizde hiç beklemediğim bir soru sordu. "Gözler kalbin aynasıdır derler. Karşımızdakinin kalbinde neler olduğunu anlamak için onun gözlerine bakmak yeterli midir?" Kaşlarım yukarı kalkmış şaşkınca ona bakıyordum. Sorduğu soruyu sindirip üstüne vereceğim cevabı düşünmek sandığımdan da uzun sürmüştü. Ayaklarımızın durduğu sırada dudaklarımı aralayıp ona beklediği cevabı verdim. "Sadece bakmak yeterli değildir. Önemli olan hissetmektir." Gözlerimiz birbirimizin derinlerine inerken avucunun içinde olan elimi indirip tam kalbinin üzerine koydu. Elimin altında atan kalbi uzun zamandır soluksuz koşan birisinin alıp verdiği nefes kadar hızlıydı. Gözlerimi kalbinin üzerine koyan elimden çekip gözlerine çıkardığımda elimin üzerindeki eliyle elimi iyice kalbine bastırdı. "Hisset o zaman."

Karanlığa Çekilmek kitabının devamıdır.

"Geliyor muymuş? Gerçekten mi?" Bar taburesine oturmuş bir şekilde içi tıka basa dolu olan barda gözlerimi gezdirdim. "Evet!" "Ciddi misin?" Gözlerimi Bora'ya çevirdim. Zaten bu soruyu bana burada sorabilecek tek bir kişi vardı. O da Bora'ydı. "Geliyormuş!" Elimdeki viski bardağını tezgaha bıraktığımda anında dolmasıyla gülümseyip fondipledim. "Hazırlanın!" Arkamı dönmeden bardağı tekrardan tezgaha bırakıp ağaya kalktım. "Kızımızı karşılamaya gidiyoruz!"

Kadın seksi bedenini yatağa tamamen uzandırarak Kayhan'a seksi bakışlar atmaya devam etti. Bir kaç saniye önceki hayal kırıklığına uğrayan genç kadın ikinci bir hayal kırıklığını da Kayhan'ın yatağa üzerindeki kıyafetleriyle oturarak ona bakmayışıyla yaşadı. Ama kadın vazgeçmeyerek uzandığı yerden kalkıp, Kayhan'ın sırtından ona sarıldığında Kayhan"yapma"diyerek kadını sakin bir ses tonuyla uyardı. Yine de kadın dokunmaya Kayhan'ı baştan çıkartmak için tüm kadınlık hünerlerini sergilemeye devam ediyordu. Kayhan kadının ilgisinden hoşnut olmadığını net bir şekilde belli ederken bile genç kadın bu konudaki tutumunu değiştirmemişti. "Sana rahat durmanı söylüyorum, anlama özürlü müsün?"diyerek öfkeyle konuşan Kayhan'la genç kadın hızla kendini geri çekti. "Üzerini giyin ve yarım saat sonra bu odayı terket ve herkese ateşli bir gece geçirdiğimiz dışında bir söz etme. Canını yakarım. " ❌❌❌Kitabımdaki tüm kurgu şahsıma aittir. Alıntı yapılması, kopyalanması, herhangi bir şekilde başka hesap üzerinden yüklenmesi durumunda o kişi ve kişiler hakkında yasal işlem başlatılacaktır...

Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."