Eliyle biraz sonra evleneceği kızın çenesini kavrayıp yerde olan gözlerini,gözlerine sabitledi.Tamamen duygudan yoksun buz gibi bakışlarını önce çehresinde dolandırdı,ardından konuşmaya başladı. "Biliyor musun beyazlar içindesin ama ben sende değil saflık,kokuşmuş benliğiyle simsiyah bir ruh görüyorum ve tek kelimeyle midemi bulandırıyorsun."Karşısında ki kızın gözünden akan yaşları görünce öfkesi dahada artmıştı.Kadınların ağlamasından nefret ediyordu özellikle böyle basit kadınların.Elini sert bir hareketle çenesinden çekip kollarına asıldı. "Sakın...Sakın o sahte göz yaşlarını akıtayım deme!!"Dedi ve tiksinircesine kıza bakıp devam etti. "Şimdi seninle aşağı inip o lanet imzaları atıyoruz.Sen aileni kurtarıyorsun,bende oğluma oldukça pahalı bir bakıcı tutuyorum.Şimdi yürü!!"

* Ben kimim? İnsanlar için ne ifade ediyorum? Hiçbir şey... Bazen bunu çok sorguluyorum. * Ama o beni hiçbir zaman sevmemişti. Gerçi bu hayatta beni hiçkimse sevmemişti. Ne annem ne babam ne de etrafımdakiler... * Bir gün hiç beklemediğim birşey oldu. Hiç hayal edemeyeceğim şeyler...

Zoraki bir evlilik, masum bir kız, aşka küsmüş bir adam. Aras ve Nefes. Biri kalbinden olmuş biri hayallerinden. Zorla evlenen bu iki insan için aşk yeniden varolabilecek mi? Nefes Karahan ve Aras Taşkıran'ın yollarını birleştiren kaderdi. Kalplerini birleştiren ise kendileri oldu. 26.11.2015'te tamamlanmıştır.

''Yanan elleri bir tek bana işlemezken alev alev olan gözlerini bana dikti. O zaman sadece ellerinin değil gözlerininde ateş aldığını farkettim. Başlı başına bir yangındı ve benide yakıyordu.'' Birçok yetenek, güç, hayat. Hepsi bir okulda okurken , çözülmesi gereken bir sır vardı. Hepsini ilgilendiren. Okulun isteklerine göz mü yumacaklardı , yoksa yeteneklerini kullanmayacaklar mıydı ? Bilinmez bağlar ve aşklar. Onları kül edecekti. Ama onların bundan haberleri yoktu. Not: Çokça Elifeyza, hatta direk bazı sahneler Elifeyza. Gakuen Alice içerir. Yazarın istedikleri, olması gereken tuhaf şeyler. İyi günler dilerim.

Kapak tasarım: buz_kralicesi_18 *** Öykü ve Burak.. Onların aşkı, bazılarına göre yasak, bazılarına göre hiç olmaması gereken birşeydi.. Ama insan kalbine ne zaman söz geçire bildiki, bu iki aşık geçire bilsin.. Onlarda biliyordu bu aşkın, yasak ve hiç bir zaman kolay olmayacağını.. Ama onlar yinede aşklarını en güzel şekilde yaşamak ve mutlu olmak istediler.. Bu aşkın onlara en büyük hediyesi ise.. Küçük meyveleriydi.. Taki geçmiş, birgün onların kapılarını çalana kadar.. İşte o günden sonra, mutluluğun yerini mutsuzluk aldı.. Mutsuzluğun yanına ise, acı geldi.. Ve bu iki aşığı yakıp kül etti.. Dokunamadığı tek şey ise.. Onların aşkıydı.. Çünkü onlar bu Aşk-ı'n Esaret'i olmuşlardı.. Peki bu iki aşık, o küllerden yeniden doğa bileceklermiydi? Aynı bir Anka kuşu gibi yeniden dogup, mutlu olabileceklermiydi?

Hayranı olduğum ve bunu söylerken de gururlandığım TÜRK ASKERİ ve TÜRK POLİSİ nin resimleri, sözleri ve arada birde olsa hikayelerini sizlere sunacağım UMARIM HOŞUNUZA GİDER

"Göz yaşların kalbime damladı. "