"Nasz kraj miał żelazną zasadę, aby bez zaproszenia nie wchodzić na cudze ziemie. Natomiast wejście na królewskie tereny mogły wiązać się nawet z karą śmierci. [...] Mówiono, że kto zapuścił się na królewskie tereny, tego już nigdy nie widziano." "Ten koszmar zaczął się tuż po moich narodzinach. Kiedy na jaw wyszło to kim jestem, moi krewni byli zgorszeni, niektórzy patrzyli na mnie ze współczuciem, ale zdecydowana większość od samego początku mną gardziła.[...] Nasza rodzina składała się w dużej mierze z alf, sporadycznie trafiały się bety, ale omegi były wyjątkową rzadkością. Jednocześnie moi bliscy uważali, że urodzenie omegi wiązało się z karą z Niebios."

Kuroko Tetsuya od zawsze wiódł nieskomplikowane życie. Wierząc, że niecodzienne rzeczy zdarzają się jedynie ludziom niezwykłym, żył skromnie według własnego schematu. Wszystko jednak zmieniło się, kiedy doszło do wypadku samochodowego, w którym Kuroko potrącił młodego mężczyznę. Od tej pory, próbując poukładać jednocześnie zarówno swoje życie jak i życie poszkodowanego, stara się pogodzić z ciężką dla niego sytuacją. _______________ Opis może nie jest zbyt zachęcający, ale planuję, żeby opko było lekkim wyciskaczem łez xD Będzie jednak stosunkowo krótkie - ale za to należy do serii krótkich opowiadań, które planuję Wam sprezentować ♥

*fragment* ,,- Jesteś samobójcą, czy masochistą, Rene? - Twoim wielbicielem, Hilton." Rene Beresford po przeprowadzce nie może odnaleźć się wśród nowych kolegów z klasy. Jest młodszy o rok i nie potrafi znaleźć z nimi wspólnego języka. Pół roku szkolnego przeżył samotnie, ledwie zdając pierwszy semestr. Ma duże problemy z matematyką i nawet korepetycje nie dały efektów, przez co grozi mu powtarzanie klasy. Ostatnią deską ratunku jest Mac Hilton, który przez małą frekwencję jest w takiej samej sytuacji, co Rene. W ramach układu z profesor Parker, ma pomóc mu z materiałem, dzięki czemu chłopcy bezproblemowo mają zostać przepuszczeni do następnej klasy. Zależy mu na tym szczególnie, bo w pierwszej klasie jest po raz drugi... Najwyższe noty w Opowiadanie: #127 - 30.03.2018 #95 - 03.04.2018 #85 - 06.04.2018 #64 - 08.04.2018 #63 - 10.04.2018 #47 - 10.04.2018 #45 - 12.04.2018 #39 - 14.04.2018 #33 - 14.04.2018 #17 - 28.04.2018 #14 - 29.04.2018 #10 - 30.04.2018 #7 - 01.05.2018 #6 - 03.05.2018

Nataniel, urodzony jako wcześniak, od zawsze był słabym i chorowitym dzieckiem. Po śmierci dziadka dotknęła go filofobia, anormalny, uporczywy i nieuzasadniony strach przed zakochaniem. Do domu obok wprowadza się rozwodnik wraz ze swoim nastoletnim synem, który porzucił marzenie o łucznictwie z powodu kontuzji. Zamieszkuje z ojcem na wsi oddalonej od najbliższego miasta prawie o 300km. Zniszczone rabatki, nocne ucieczki, próby samobójcze, zabłąkane koty, niebo pełne chmur i połamane strzały łucznicze, początek lata.

Książka będzie dość wulgarna, bo... COLIN BROOKS Bardzo dużo treści +18 ,,Colin nachalnie mnie obczaił, a ja mniej nachalnie go i o dziwo... Wow. Znalazła się moja czerwona bluza kapitana, która przedwczoraj zniknęła z suszarki z praniem. - Dopadłeś mojego złodzieja i postanowiłeś oddać mi bluzę? Dzięki, Colin. - A co jeśli ja jestem twoim złodziejem i nigdy nie dostaniesz tej bluzy z powrotem? - przygryzł wargę, w której miał kolczyk i uśmiechnął się uroczo, i o zgrozo zacząłem myśleć o nim, że jest uroczy. - Przynajmniej nie za darmo. - znów przygryzł swój ołówek lśniącymi zębami i uśmiechnął się do mnie figlarne."

W szkole na uniwersytecie gdzie Dazai i Chuuya chodzą do tej samej klasy. Czy chodzi o boks, że Dazai zabiera Chuuyi jedzenie którego sam przygotował czy może coś więcej. Tego dowiecie się jak sobie przeczytacie.

Akceptacja samego siebie jest niezwykle ważna. Tak zawsze powtarzał Franek. Ciężko jednak zaakceptować siebie, kiedy ma się rude włosy, aparat na zębach, liczne rodzeństwo i parę najbardziej nieprzewidywalnych przyjaciół na świecie. Dodajcie do tego problemy z orientacją (i to nie tą w terenie), a tragedia murowana. Może gdyby wiedział, że okłamywanie wszystkich wokół skończy się dramą w stylu opery mydlanej, wybrałby prawdę. I być może (ale tylko być może) by tego nie żałował. A wszystko to w akompaniamencie dźwięku łamanych serc, palonych mostów i chrupania chipsów. Okładka autorstwa @CarolineWesley.

Amatorskie tłumaczenia utworów Dazaia Osamu, niewydanych dotąd w naszym kraju. Twórczość japońskiego pisarza mieni się wieloma barwami, od smutnych, poważnych po komiczne. Spotkacie się tu zarówno z opowiadaniami popartymi refleksjami Dazaia, utrzymanymi w quasi-biograficznym tonie, w których bohaterem jest on sam, jak i opowiadaniami pisanymi kobiecą narracją, w jakich literat także nie ustrzega się wątków wyjmowanych wprost ze swojego dekadenckiego życia. Zapraszam!

W dzisiejszych czasach ludzie nie zawracają sobie głów rzeczami przeciętnymi. Nie obchodzi ich, kto zamyka ranking „Dziesięciu najbogatszych ludzi na świecie" skoro wiedzą, jaka osoba znajduje się na pierwszym miejscu. Taka sama sytuacja dotyczy Yonkers, które jest czwartym miastem pod względem zaludnienia w stanie Nowy Jork (zaraz po Nowym Jorku, Buffalo i Rochester). Nikt nie zawraca sobie nim i jego przeciętnymi mieszkańcami głowy. Na prawie pięćdziesięciu trzech kilometrach kwadratowych swoją bezpieczną przystań odnalazły cztery licealistki, które były tak samo zapomniane, jak ich miasto rodzinne. To właśnie tutaj, w przeciętym, nikomu nieznanym ogólniaku zaczęły swój ostatni rok nauki, coraz częściej rozmyślając o przyszłości. Odmienność charakterów, która przed laty była nicią splatającą je, zaczęła zmieniać się w kość niezgody. Cóż dobrego może wyniknąć, gdy osoby wiodące przeciętne życie, zapragną czegoś więcej od losu? ➳ Tablice bohaterów przy rozdziałach to zasługa utalentowanej @harrys_fox, którą możecie znaleźć na Twitterze. ➳ Przepiękną okładkę wykonała @neverwinternight.

Nic nie może być zwyczajne, gdy znajdujesz się w szkole dla artystów, w liceum plastycznym z internatem, a Twoimi kolegami i koleżankami z klasy są najsłynniejsi twórcy ostatnich dwóch wieków, zaś uczą cię dawni mistrzowie. Nic nie może być spokojne, gdy dzielisz pokój ze zbuntowanymi uczennicami takimi jak Frida Kahlo czy Yayoi Kusama, dziwakami z pierwszej klasy typu Williama Turnera lub Vincenta van Gogha, a może nawet Claudem Monetem i jego paczką znajomych dumnie nazywających się impresjonistami. Możliwe, że będziesz musiał znosić trudny charakter Pabla Picassa, outsidera Edgara Degasa, który w tajemnicy jest fanem baletu, czy nawet dramatyczne tyrady i urojenia Salvadora Dalego. Nic nie może być proste, gdy dyrektor to wiecznie bujający w obłokach Leonardo da Vinci, którego nie może znieść Michał Anioł Buonarotti, przypadkiem zajmujący stanowisko wicedyrektora, zaś lekcje prowadzą takie indywidualności jak walczący z nałogami Caravaggio, zubożały i narcystyczny Rembrandt lub przerażający Hieronim Bosch. Jednak w momencie, kiedy mistrz da Vinci znienacka znika, nikt nie ma pojęcia, co zrobić, wśród nauczycieli szerzą się spiski, a wśród uczniów dadaizm, surrealizm, komunizm i inne ideologie przyprawiające profesora Buonarottiego o zawał serca, okazuje się, że codzienność w Domu Barw do tej pory była prawdziwą sielanką. DISCLAIMER: opowiadanie nie ma służyć celom edukacyjnym. owszem, znajdziecie tam nawiązania do prawdziwych żywotów artystów, jak i wiele easter eggów, ale nie doszukujcie się tam niczego naukowego. to po prosty kreatywne wyładowanie osoby spędzającej lata nad nauką historii sztuki. po prostu fanfiction - bo nie da się ukryć, że jestem fanką każdego z opisanych artystów. [okładka - kto inny, jak nie @justi5643?]