"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

"ÇIĞIR AÇANLAR Kategorisi - The Wattys 2016 Ödülü Sahibi" Mutluluk yoktu, sevinç yoktu, heyecan yoktu, korku yoktu, üzüntü yoktu, acı yoktu, hiçbir şey yoktu. Sadece saatin her geçen saniye vücuduma bıçak gibi saplanan akrep ve yelkovanı vardı. Bu saat sonsuzdu, sonsuzluktu. Ben sonsuzdum, sonsuzluktum. Eğer bu bir infazsa; zaman cellâttı, bense mahkum. Yayın tarihi: 20.12.2014 Bitiş tarihi: 17.09.2016 Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

görmediğiniz bir şeye aşık olabilir misiniz? belki bir sese. saçmalama dediğinizi duyar gibiyim. inanın saçmalamıyorum ben oldum. hemde deliler gibi görmediğim ama duyduğum bir fısıltıya aşık oldum. ama o beni kendine aşık edip birden ortalardan kayboldu. kozanın içindeki tırtıl bir sesle kelebeğe dönüşmüş hayatına giren şairane sesle olabildiğince sevinçle kanat çırpmıştı ama ses gidince kelebek sessizlikle yere çakılmış ve kanatları zarar görmüştü belki bir daha uçamayacaktı....(asya) bir insan bir kez gördüğü birine aşık olabilir miydi? ben olmuştum. peki aşık olduğunda nelerden vazgeçmeye hazırsın. adın tahtın geleceğin sesin ben hepsinden vazgeçmiştim onun için. yüz yıllık suskunluk dönemim bitmiş o bana gelmişti. ve benim ona gidişim her şeyi mahfedebilirdi peki bu benim umurumda mıydı? tabi ki hayır. ben son cellat, karım olan son kahini almak için geldim. ama karşımdaki kızın karım olduğundan da son kahin olduğundan da haberi yok....(ılgaz) 11 şubat 2016. wattpad dijital ortama katılmıştır.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018

Bir kan nasıl siyah olabilirdi ki? Herkesin de bildiği gibi kan kırmızı olurdu. Siyah değil! Bu nasıl oluyordu? Ve bu işaret de neyin nesiydi? Hiçbir şeyden habersiz 5 güzel kız ve 5 yakışıklı erkek.Ve bir hain. Olacakları bilmedikleri için eğlenme amaçlı saklambaç oynamaya karar verirler. Ama eğlenmek için oynadıkları bu oyun onları tehlikeye sürükler. Lanetli bir kız onların peşindedir. Siyah kan kırmızıya döndüğünde ancak lanet bozulabilir. Korku dolu bir gece, çığlıklar eşliğinde. Gece bitmez bir geceye döner. Onların korku dolu ve bitmeyen gecelerine sizde dahil olmak ister misiniz?

Donmak üzereyken buldum onu, beyaz teni neredeyse tamamen morarmak üzereydi. Belkide geç kalmıştım... Çaresizlik içinde çırıl çıplak soyundum ve ölü gibi yatan kadının üzerine uzandım. Bedenime yayılan soğuğa inat Azrail ile savaşmaya başladım. Bana gelen bu mucizeyi ona vermeyecektim...

Onu gerçekten çok özlemiştim, onunlayken hayatımın en farklı duygularını hissetmiştim. Evet hayatımda geçirdiğim en güzel anlar listesinde şu an birinci sıradaydı. Aslında yaşadıklarım çok basitti, belki de bunları kafamda büyüten bendim. Ya da büyütmek istiyordum. Onun hakkında bildiğim tek gerçek şey ismi, geriye kalanlar ise benim tahmin ettiklerim ve gözlemlerimdi. İnsan nasıl olurda bu kadar alışır? Aşk ve dostluk arasında kaldığım bu çizgi artık sınırlarını aşmıştı. Onunla yürüdüğüm sokaklardan bir daha geçme fırsatım hiç olmadı. Önüme gelen hiçbir domates çorbasını da yemedim...