EFSANELERE GÖRE; Bir kaç yüzyıl kadar önce Crictus Gezegeninde birbirinden güçlü 8 taş ortaya çıkmış. Bu taşlar o kadar güçlü ve parlakmış ki görenler bir daha bakıp, o taşların yanından ayrılmak istemiyormuş. Zaman içinde bu 8 taşa SONSUZLUK TAŞLARI denmeye başlamış ve her birine ayrı bir isim verilmiş. Ruh Taşı, Gerçeklik Taşı, Yaşam Taşı, Zihin Taşı, Boyut Taşı, Güç Taşı, Zaman Taşı ve Yeryüzü Taşı isimleri koyulmuş taşlara. Bir kaç yıl aradan sonra Sonsuzluk Taşları, KORUYUCU adı verilen 8 kişi seçmiş. Her bir KORUYUCU bir gücü temsil ediyormuş. Zaman içinde güçlenmişler, Taşları ile bir bütün haline gelmişler. Ve 100 yıl kadar önce o beklenmeyen Savaş ve Kaos herşeyin sonu olmuş. KORUYUCULAR ve TAŞLAR ortadan kaybolmuş. Bazıları Taşların ve Koruyucuların geri geliceklerini söylüyorlarmış, bazıları da tıpkı Taşların adı gibi Sonsuza kadar kaybolduklarını düşünüyorlarmış.

Operasyon için üniversite öğrencisi rolüne bürünmüş 4 asker... Sevgililerini bu operasyonda yalnız bırakmayan 3 cesur kız... Hiç bir şey bilmeden aralarına katılan ama olayların merkezinde olan 1 kız... And GAME ON!

"ama ben ne olursa olsun bizim sonumuz mutlu bitsin istiyorum. Seninle uyuyup uyanacağım günleri görmeyi seninle doyasıya vakit geçirebileceğim günleri görmek için sabırsızlanıyorum"...

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Ya benim hakkımda bildiğin bir çok şey yalansa ?" Dedi gözlerimin içine bakarak "Adın Feyzullah değilmi ?, soyadında Altıparmak" dedim ciddi bir sekilde "Evet öyle " dedi ne demek istediğimi anlamamış gibi bir hali vardı. Gülümsedim ve cevap verdim "Tamam işte bu bana yeter"

Yanında ağlayan adama baktı genç kadın. Hangisinin içinde olduğu durum daha zordu ki Biri evlenmek üzre olduğum adam tarafından aldatılırken Diğeri sevdiği kadını kendi elleriyle toprağa vermişti İlerde yaşayacakları büyük Aşkın bedeliydi belkide bu Onlar birbirlerinin yarasını saracaktı ve onlar farkında olmadan Aşk onları yakalayacaktı. Cover by: natiola05

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Yüzümü iki eli arasına alıp kendi yüzüne yaklaştırdı. Nefes almayı unutmuştum o an. Gözlerini gözlerimden bir an bile ayırmadan yalnızca benim duyabileceğim bir ses tonuyla fısıldadı "Seni seviyorum, seni çok seviyorum " dudaklarım benden bağımsız bir biçimde yukarı kıvrıldı . Devam etti "kimse duysun , bilsin istemiyorum. Korkuyorum seni elimden almalarından, sana zarar vermeye çalışmalarından" Kitap kapağı şahsıma aittir.

Devlete bağlı olmayan bir kurumda vatanını koruyan 4 kız ve Asker olan 4 erkeğin hayatının kesişmesiyle başlıyor. Karanlık bir düşmana karşı birleşmek zorunda kalıp, tehlikeli bir oyuna yelken açıyorlar. Sonu ölümle biten bir oyuna hazırlar mı peki?