"Görmedim, duymadım, bilmiyorum..." diye geçirdi içinden. Görmeyen, duymayan ve bilmeyen kimdi? Katil mi, maktül mü, yoksa başka biri mi? Eliyle sertçe şakaklarını ovalayıp ofladı genç dedektif. Belirsizlikten hoşlanmıyordu. Belirsizlik içinde yüzen her şey canını sıkıyordu. Ve büyük ihtimalle bu belirsizliği çözmekle yükümlü olanlar, yine kendisi ve Jooheon'dan başka kimse olmayacaktı.

Her şeyi unutmak istiyordu. Ama barmene dönüp hafif bir içki istedi. Çünkü biliyordu ki her şeyi unutacak kadar kendinden geçerse onu evine götürecek kimse yoktu.

"Her şey o gün başladı. İstemeden kokunu içime çektiğim o gün. Dünyadaki hiçbir koku bu kadar güzel hissettiremez diye düşünmüştüm. Kiraz gibi kokuyordun. Hatta belki de ondan bile güzel." 🏳️🌈

"Eski bir inanışa göre vücudundaki benler, önceki hayatında en çok öpüldüğün yerleri gösterirmiş."