Tüm kötüler sevgisiz büyümüş çocuklardır. Dumbledore bunun farkındaydı. Şimdi çok eskiden yaptığı hataları düzeltme zamanıydı.

Harry diz çöküp, ona doğru eğildi ve Snape onu cübbesinin önünden yakalayıp, onu daha da yakına çekti. Snape'in boğazından korkunç, kulak tırmalayıcı, çağıltı sesi gibi bir ses çıktı. "Al... bunu... Al... bunu..." Snape'ten kandan daha başka bir şey daha akmaktaydı. Gümüşi mavi renkte, ne gaz ne de sıvı olan, Snape'in gözleri, kulakları ve ağzından akıyordu ve Harry de bunun ne olduğunu anladı, fakat ne yapması gerektiğini bilmiyordu- Hermione, yoktan sihirle var ettiği bir cam kabı Harry'nin titreyen eline tutuşturdu. Harry, gümüş renkli maddeyi asasıyla kaldırıp onun içine koydu. Cam şişe ağzına kadar dolduğu ve Snape akacak kanı kalmamış gibi göründüğü zaman, Harry'nin cübbesini tuttuğu eli gevşedi. "Bana... bak..." diye fısıldadı. Yeşil gözler siyah gözleri buldu, fakat bir saniye sonra, karanlık gözlerin derinliklerindeki şey, onları sabit, anlamsız ve boş bırakarak görünürden kayboldu. Harry'yi tutan el yüksek sesle yere çarptı ve Snape bir daha hareket etmedi. YN: Bu hikayeyi @puppy-kyun adlı kullanıcıya ithaf ediyorum. Hikayenin Snape-Harry anılarının kurgusu konusunda Harry'i canlandırarak bana yardımcı olan kişi kendisidir. Bu hikaye onun sayesinde aklıma gelmiş ve yazılmaya başlamıştır.

Harry, yorulmuştu. Etrafında herkesin onun için ölüyor olmasından yorulmuştu.Savaşın amacının bu olduğunun da farkındaydı, ama dur demesi gerekiyordu. Gidişatı durdurmak onun elindeydi. Bardağı taşıran son damla Snape'in kollarında ölmesi olmuştu.

Her cümlenin sonu noktayla biterdi. Fakat onun hayatını anlatan cümle noktayla başlamıştı. Sirius'un ölümünden sonra dağılan Harry ve onun güçlü kollara sahip dayanağı. Yıldızlar onun için hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. -"Gülümse." -"Eğer çirkin çıktıysam silene kadar sana işkence çektiririm." Pusula artık kuzeyi göstermiyordu.~