Uzak diyarın yıldızsız bir gecesinde olacak her şey. Ay gökte bakır bir tepsiyken ,Mirovya'nın karanlık suları Rodinya'nın kıyılarına vurduğunda gökte patlayacak bir şimşek. Kulakları sağır edecek çıkan ses. Gökyüzü kağıt gibi yırtılacak .Gece gündüze dönecek. Kara bir delik açılacak gökte. Öte diyardan ölümün nefesi yayılacak bir sis gibi delikten. Kanlı ve lanetli yağmurlar yağacak suya ve toprağa. .Her şey karanlığa boğulacak .Tek bir şey dışında. O çocuk. Delik büyürken diyarlar birbirine geçecek. Öte diyar uzak diyara karıştığında ne sonrası ne de öncesi kalacak hayatın. Yaşlı bir kadın oturduğu taşın üstünden söylemişti bunları. Kadının bedeninin alt kısmı toprakla bütünleşmişti. Birleşen yerler ağacın köklerini andırıyordu. Üst kısmında ise sıska vücudu saran yosunlar vardı. Yosunların arasından kara bir böcek çıktı. Üste doğru ilerleyip boynun arkasında gözden kayboldu. Kemikli omuzları ve kolları çıplaktı. Kadın yaşayan bir iskeletti. Çıplak kafasından ıslak bir kaç tutam saç sarkıyordu. Başının etrafı kararmış bezlerle sarılıydı. Gözlerinin olması gereken yerde, bezlerin altından bile boşluklar olduğu belliydi. Ay bulutların arkasından çıkıp kadının yüzünü aydınlattı. Yarılmış ağzından çıkan çarpık sarı iki diş parıldadı. Kör cadı sıska uzun kolunu ileriye doğru kaldırdı. Titreyen elinde kemiği parlayan işaret parmağını karanlık bir noktaya tuttu. Uzun kıvrık siyah tırnağı karanlıkta kalan yabancıyı işaret ediyordu. Hırıltılı ve boğuk bir sesle: -Ve sen Balaban şahit olacaksın bu sona. BHepsi senin suçun olacak. O çocuğun yaşamasına izin verirsen eğer. Bulmalısın yağmurlu günde doğan bebeği. Bir şansın olacak büyücü , kıyameti durdurmak için . Tek bir şansın...

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Sevdiği kadını kaybeden bir adam. Sevdiği adam tarafından asla sevilmeyen bir kadın. İki yaralı ruh.. Umutsuzluk ve acıyla harmanlaşmış yaşamlar... Not : Mavi Kelebek Hikayesinin devamıdır. Lakin Mavi Kelebek'i okumak şart değildir.

🦋 O, kanatlarında ölümü taşıyan mavi bir kelebekti. Hüznün mavisi, ölümün uykusuyla birleşti. Kadın ve adamın dudakları son bir kez titredi. ◆◆◆ Masal geçmişindeki boşluğu, kötü anılarını etrafındaki insanlar ve geleceği ile doldurmak isteyen genç bir kızdır. Ve bir gün kader onun için yine en kötü sonu hazırlar. Babası aniden ortalıktan kaybolmuştur. Dahası peşine kim olduklarını, ne istediklerini bilmediği karanlık adamlar takılmış ve kaçmak zorunda kalmıştır. Yıllardır babasının birikim yaptığını düşündüğü banka kasasına gider ve orada büyük bir sürpriz ile karşılaşır. Kasada para değil, sadece bir isim ve adresin yazılı olduğu bir kağıt parçası bulur. Masal acımasızca öne sürülen bir piyon olduğunu bilmeden o adrese gider ve kaderin çarkları yine tersine dönmeye başlar. Orada onun pusuya yatmış olan hastalığı yeniden gün yüzüne çıkar. "Kelebekler sadece üç gün yaşar ama..." "O zaman bizde kelebeklerin ölümsüz olduğu bir yere gideriz" "Mesela nereye?" "Cennete..."