#19 in "Mafia" A story where a drug lord mafia with a stone cold heart nearly stumble at it beating one day at the look of his precious Bella. A girl who has so much depth that even the ocean is envious. § The sound of bells screeching reached my eardrums, signalling that someone had walked in the cofee shop. I scoffed without looking up from the kitchen counter i was cleaning. great, another customer just when i thought i could leave. The rain drops could be heard from outside as the sky continued to cry. the painful emotion calming my nerves from the sound of the drops hitting the wooden window. Wow, that sounded so depress- The prescence of a person taking the seat on the opposite side of the counter, snatched my attention. My eyes found their way to the man sitting infront of me as he used one hand to sleek back his dark and wet hair. His forehead glistened from the wetness of the previous rain drops. His tan skin beautifully complementing his striking hazel eyes that were beautifully adorned by thick black lashes- "If you were done checking me out, i would like to order something" He said firmly. His thick voice the only voice in the coffee shop clear in the air. "Uh-oh. Sorry" I whispered as my face flushed bright red. "What would you like to drink Sir?" i asked as i straightened my back to appear more serious. He was not the only one who could be intidimidating. Who does he think he is? "Cofee" he said as he leaned his posture over the counter. His face so close to me that i could feel his breath hit my mouth. "And make it as black as my soul, Bella"

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Έλενα Ιωάννου και Αντρέα Καναβάρο. Εκείνη Δασκάλα... εκείνος Φωτογράφος... Εκείνη στην Αθήνα... εκείνος κάπου μεταξύ Λονδίνου Ρώμης και Τοσκάνης... Εκείνη οκτώ χρόνια με τον ίδιο άντρα ενώ εκείνος απελευθερωμένος και σεξουαλικά ενεργός σε υπερθετικό βαθμό... Η μοίρα θα τους φέρει κοντά και το μίσος θα θεριέψει πριν ακόμα συναντηθούν... © 2016 - DON'T COPY THE STORY. ✔

Για κάποιο λόγο σε συμπαθεί. Υπερβολικά πολύ.

Μετά τον επεισοδιακό χωρισμό του Άλεξ με την Αυγή και την επανένωση τους, κάνει την εμφάνιση του ο μεγαλύτερος αδελφός της οικογένειας, Άδωνης Πρωτοπαπάς. Ενώ το ζευγάρι προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα και να βρει ξανά την εμπιστοσύνη που χρειάζονται δύο άτομα που αγαπιούνται, εξακολουθούν να βρίσκουν στον ορίζοντα εμπόδια. Ένας αδελφός που μισεί την Αυγή, κάποια μυστικά από το παρελθόν και μια νέα κόντρα στο γραφείο. Είναι όλα αυτά για να θίξουν το πάθος ανάμεσα στην Αυγή και τον Αλέξανδρο; ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΙΣ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ. Φιλιά!

"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου. Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα. Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος. "Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά. -------- Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία. Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα! Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !

"Γιατί μου ανήκεις"

"Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο".

Την τελευταία μέρα των πανελλαδικών εξετάσεων, η Θέμις μαθαίνει για τον αναπάντεχο θάνατο της γιαγιάς της. Με το πρώτο πλοίο φεύγει για το πατρικό της στην Μήλο, που εξαιτίας του σκοτεινού της παρελθόντος απέφευγε τα τελευταία τρία χρόνια. Το νησί όμως κρύβει θαμμένα μυστικά, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταφέρνουν να βγουν στην επιφάνεια. Η κοπέλα από τις πρώτες κιόλας μέρες καταλαβαίνει πως τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, αλλά δεν διατίθεται να το βάλει ξανά στα πόδια. Οι τραγικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας θα αναγκαστούν να πάρουν θέσεις μάχης, πολεμώντας για τους πόθους, τα πιστεύω και τις χαμένες φωνές τους. Σε μια διαρκή αναζήτηση για το απόλυτο μυστικό αυτού του κόσμου κάνουν τις ζωές τους ένα πολύχρωμο κουβάρι και μπλέκονται για πάντα ο ένας στα δεσμά του άλλου. Τελικά ο έρωτας θα είναι η λύτρωση ή η καταστροφή τους;

'' Πάω στοίχημα ότι δεν με έβγαλες από το μυαλό σου χθες το βράδυ'' '' Θα το χάσεις'' του είπε, χωρίς η σιγουριά να χρωματίζει την φωνή της. '' Πες μου Βανέσα, φανταζόσουν σε τι στάσεις θα σε έπαιρνα όλο το βράδυ;'' της είπε με φωνή αισθησιακή. Ο Άλεξ ήταν φιλόδοξος, απαιτητικός και ένας άνδρας που ήξερε πάντα τι ήθελε...κάτι που αλλάζει όταν μπαίνει στη ζωή του η ενοχλητική και κακομαθημένη Βανέσα. Θα καταφέρει να μείνει πιστός στην διπλή ζωή του ή θα αναγκαστεί να επιλέξει έναν από τους δύο κόσμους για να ζήσει;