Mimarlık son sınıf öğrencisi olan Feride Erva Önay, okulunun bitmesine günler kala hayatının son derece yolunda olduğunu düşünmektedir. Artık sorumluluğunu zevkle kabul edeceği bir döneme geçmesine az kalmıştır ve çok sevdiği mesleğini yapmak için iş arayışında olmasına çok yakındır. Geçmişte yaşadıklarını geride bıraktığını ve eski sessiz Feride olmadığını onu tanıyan herkes söyleyebilirdi fakat Feride'nin yıllarca unutamadığı aşkını kimse bilmemektedir. Karşı dairede oturan ailenin kızı ve sekiz yıldır en iyi arkadaşı olan Melis, Rusya'da mimarlık okuyan ve yıllardır orada çalışan ağabeyinin döneceğini söylerken Feride'nin içindeki karmaşadan habersizdir. Peki Feride Erva, anılarıyla birlikte geçmişte bıraktığını düşündüğü adamı sekiz yıl sonra yeniden görmeye hazır mıydı? Kış uykusuna dalan duygularının baharda dönecek olan adam için uyanma vakti gelmiş miydi? Ve en önemlisi Feride Erva bunu artık en yakın arkadaşından nasıl gizleyecekti? ^^^^ Melis Kaya hayatının aşkını hep sıra dışı bir tanışma hikayesiyle bulacağına inanmaktadır. Yıllar süren arayışları ve hayal kırıklıkları ardı ardına devam ederken kendisini birdenbire polis baskınının ortasında bulur. Renkli karakteriyle en yakın arkadaşı Feride Erva'dan tamamen farklı olan Melis'in hikayesi de Baharın Rengarenk Gülleri'nin içinde okuyucularını farklı bir serüvene sürüklüyor. ^^^^ Y. T. 24.03.2020 - F. T. 02.04.2021

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bir adam iki kişilik... Hem merhem hem yara... Bir kadın kırık,dökük baştan sona yıkım... Ölümün varlığını unutarak yaşadığım gerçeği yüzüme okkalı bir tokat olarak inerken mavinin en güzel tonuna baktım. Az önce benimle alay eden adam şimdi nefes almakta zorluk çekiyordu. Ölüm var bu dünyada diye haykıran benliğim dehşete düşmüştü. Etrafımıza toplanan korumaların bağırışları kulaklarıma uğultu halinde ulaşırken Evrenin hırıltılı nefeslerini çok belirgin bir şekilde duyabiliyordum. "Evren! Evren, lütfen bana bu acıyı yaşatma." dedim kendim bile duyamayacağım bir şekilde. Daha iki saat önce senin gibi bir adama anca nefret beslerim demiştim. Ama şimdi yüreğim yanıyordu. Şimdi titreyen ellerimde seni seviyorum lafını çok gördüğüm adamın kanları vardı. Oysa nefretten daha güçlü bir duygu hissediyordum ona karşı. Sadece kırgın ve kızgın olan yanıma, kibirime uyarak canını yakmak istemiştim. Şimdi ellerimin arasında can çekişen adama karşı hissettiğim en yoğun duygu sevgiden başka birşey olamazdı. "Seni...sev..."dedi sık sık nefesleri arasında. "Yorma kendini. Ne olursun dayan ne olursun beni bırakıp gitme." Sol göğsünden akan koyu kırmızı sıvıyı biraz olsun azaltmak adına korumaların verdiği bez parçasını bastırırken hissettiğim ılık kan ile derin biri nefes aldım. "Seviyorum...kollarında ölmeyi isteyecek...kadar." Onun sözleriyle ölüyorum sandım. İstediği tek şey sevgi olan bir adama karşı taş duvar olan duruşumdan, çürümüş kalbimden utandım. Başka birisinin bana yaşattığı acının bedelini ona ödeten insanlığımdan nefret ettim. Söylediği ve yaptığı bütün kötü şeyler sanki var olmamış gibi hafızamdan silinirken hatırladığım tek şey buz mavisi gülen gözleri ve iki yanağında oluşan gamzeleriydi. Kapak tasarımı @soranoldumubeni tarafından yapılmıştır😍

#1 [08.10.2017] "Yalvarırım bana bir şey yapma, yaşayamam." Dudaklarımdan süzülen kelimelerle, gözleri biraz daha yumuşadı. Saçımı okşayan elini çeneme getirdi. Gözleri sinirini belli ederken korkmam gerektiğini biliyordum. "Düşündüğün şeyi yapmayacağım." Gözlerim şaşkınlıkla açılırken yutkunamadan edemedim. Elini çenemden çekip yüzümü okşadı. "Sana tecavüz edecek kadar basit değilim." Şaşkınlığım üzerimdeyken hiçbir tepki veremiyordum. Zaten kaçtığım için var olan bir siniri mevcutken sağlığım için mantıklı olmalıydım. "Ama yine de bu bir cezayı hak ettiğin gerçeğini değiştirmiyor." Yayınlama Tarihi; 09.08.2017

Karadeniz'in mahalle sıcaklığı uğruna yanan odunlardı onlar. Erkekleri kütük, kadınları daldı. İnadı kemer diye bellerine bağlamış, gücü zırh diye kuşananlardı. Sadece sevdiklerine karşı çıplak kalmayı kabullenmiş kalplerdi. ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! Platonik teşhisi konulmuş bir kızın, virüsü olan adamla tedavi sürecidiydi bu satırlar. Her bir kelime hap tanesiydi sevmeye muhtaç gönüller için. Ben mi? Bende bu hikaye isimli hastanenin doktoruydum işte. Randevuya gerek yok, kapıyı çalıp girmeniz yeterli... *Argo içerir!

18 yıllık bir hayat hikayesi . Boncuk Ömer'in hikayesi.

Siz hiç bir askerin iç dünyasını iliklere kadar hissettiniz mi? Hayattaki tek gayesi sizin attığınız her adımı daha rahat attırmaya uğraşmak olan bu vatan evlatları, İşak adındaki terör örgütüyle mücadele içerisine girer. Bölge bölge seçilen askerlerden kurulacak olan timde nişanlısını yeni kaybeden Teğmen Azra Özdemir'in aksiyon dolu hayatını okumaya hazır olun.

Bir mahalle , iki yarım kalmış hayat.. Güldürürken ağlatan, ağlatırken kahkahalar attıran hem komedi hem romantizm dolu bir kitaba hazır mısınız ? Hazırsanız gelin iki yarım kalbi, bir bütün yapalım ❤️ Yayınlanma Tarihi : 26.07.2017 Kapak Tasarım : @smcelep

Betül yetenekli bir aşçıdır. Çevresinin ısrarıyla evlenmek için evlilik görüşmeleri yapmaya başlar. Bu görüşmeleri yaparken ev sahibinin oğlu Yüzbaşı Fırat'a ilgi duymaya başlar. *atıfet:karşılık beklemeden duyulan sevgi (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Kapı durmaksızın çalarken yerimden zorla ayağa kalktım. Kapıya yaklaşıp, kapıyı açtım. Kapıyı açmam ile yere doğru bir adet Çınar yığıldı. "Çınar?!" "B-Beril.." Yere hızla çömeldim. Yoğun alkol kokusu burnumu doldurunca yüzümü ekşittim. "Çınar sen içtin mi?" "Hmm.. Belki.." Birden tişortümün yakasından tutup beni kendine yaklaştırdı. "Çınar ne yapıyorsun?" "Bilmiyorum." Doğrulmaya çalıştım ama beni bırakmadı. "Beril.. Affet artık beni. Lütfen affet." "Çınar, sarhoşsun." "Beril, affet beni." "Çınar, sen çok sarhoşsun." Ellerin yavaşça gevşetti. Ben de doğrulmaya başladım. "Biliyor musun?" "Neyi?" Elleri ile yerden destek alarak kendini oturur vaziyete getirdi. Ela gözlerini mavi gözlerime dikip beni benden alan o cümleyi söyledi. "Kör kütük sarhoş olup, her şeyi çift gördüğümde bile sen bir tanesin.." #iddia 1 #ozgur 1