Metrobüsteydim. İçerisi tıklım tıklımdı. Durağa gelmiştik ve yine birileri biniyordu. Sonra o bindi. Yanıma geldi ve birbirimize çok yakın olduğumuzu fark ettim. Ben ona bakarken bir an göz göze geldik. Bir süre bakıştığımızda daha fazla gözlerine bakamayacağımı anladım ve gözlerimi kaçırdım. Fakat o bana bakmaya devam ediyordu. Sonra gülmeye başladı. Ne oluyor yahu? O gülmeye devam edince dayanamadım bende gülmeye başladım. Sonra "Gel buraya!" dedi ve beni kendine doğru çekti. Kollarını belime doladığında bende ona sımsıkı sarıldım. Sonra bir ses duydum. Neydi bu?

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”

Harry Styles,mavi gözlü her insana işkence yapıp öldüren bir şizofren. Ama herhangi bir şizofren değil. O, bir ressam aynı zamanda da. Şizofren bir ressam. Yada ressam olan bir şizofren. Her ne derseniz. Onun hakkında bilebileceginiz tek şey,sürekli mavi gözlü ve melek sesli bir kızı hayal ettiği. Zaten hakkında başka birşey bilmenize izin vermeyecektir... Louis Tomlinson ise bir spor kulübünde öğretmen.Evet sadece bir öğretmen.Kaslı vücudu,masmavi gözleri ve müthiş kahkahası ile.Ah birde kadimfemsi sesi. Mavi ve canavarın hikayesine hoş geldiniz... Solmus dudaklariyla karsimda kivranirken ve titrerken yapabilecegim birsey yoktu.yaslandigi boyasi dokulmus duvarlarda kurumus kan izleri vardi...burayi sevmiyordum.onun bana yaptiklarini hatirlatiyordu.ama su an dusunmem gereken tek sey onu kendine getirmem gerektigiydi. "Gercek degilsin!" "Hayir! Dinle beni,ben gercegim,Harry!" "Harry! Bana bak! Gozlerime bak lanet olasi!Aglama! Duzeleceksin..." ~°~ Merhaba! Ben İntihar Mektuplarinin yazariyim,tanımayabilirsiniz,normal.Ama girip bi bakabilirsiniz profilime; @Larryshippergorl Bu daa @Gamseee ile benim ortak hesabımız hikayeyi burdan paylaşacağız,ikimiz yazıyoruz. Sınırı Gamze'ye koydurtmaya karar verdim,çünkü ne yazıkki ben bu konuda biraz gevşek davranıyorum. Uhmm...Dışında,kurgu ve fikir bana ait,sadece bu hesaptan ve bu isimle paylaşıyoruz hikayeyi. Başka yerde yok,alınırsa haberdar ederseniz,sevinirim. Umarım ortaya güzel birşey çıkar ve beğenirsiniz,iyi okumalar.

Üç kızın okul başlamadan kalan bir ayında yaptığı çılgınlıklar. Üç kızın asla bozulmayacak arkadaşlıkları. Üç kızın hikayesi. Küçük bir uyarı: Küfür içeriyor, bana göre aşırı değil, size göre aşırı olabilir. Ona göre okuyun derim. Hadi size iyi okumalarrr :d

''Koşma yorulduysan,anaforda boğulduysan Sen de korkuyorsan yalnızlıktan Bilme istemiyorsan,bir an bile gülmüyorsan Sen de sıkıldıysan yalanlarımızdan'' Siz de koşmaktan yorulduysanız, yalnızlıktan korkuyorsanız veya yalanlardan sıkıldıysanız; bir uğrayın derim.