"Korhan git artık." Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu. "Kıyamıyor musun ona." Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı. "Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!" Korhan artık ne söyleyeceğini şaşırtmıştı. Bedeni bir enkazdan farksızdı. Hâlâ nasıl birşey yok diyebiliyordu. Hicran adamın sözleriyle istemsizce gülümsedi. "Sen ne biliyorsun be!" Dudaklarının arasından çıkan ses oldukça sert ve toktu. "Sen benim neler yaşadığımı nerden biliyorsun!" "O cehennemden kurtulmak istemedim mi sanıyorsun?" Gözünden akan bir damla yaş çenesine doğru süzüldü. "Kaç kere polise şikayet ettim. Yalvardım! Beni canımdan edecek dedim anlamadılar!" Yüzünü kapatan uzun sarı saçları kadını daha kötü gösteriyordu. "Evime bir kere bile polis gelmedi. Ama öldürülseydim işte o zaman evimden çıkmayacaktı polis!" Boğazına takılan öyle büyük bir acı vardı ki, dudaklarını araladığı anda dökülmeye başlayacaktı sanki. "Yalnızca iki gün, o bana yaşattıklarını yalnızca iki gün nezarethanede kalarak ödedi." Korhan kadının gözlerindeki geçmişin acı yansımasıyla yutkundu. Boğazında öyle büyük bir acı takılmıştı ki, canının yandığını hissetti. "Sonra ne oldu biliyor musun?" Hicran'ın dudaklarını acı dolu bir gülümseme kapladı. "Dağıttığı suratıma yeni yaralar ekledi. Beni öldüresiye döverken neredeydi mazlumun yanında olacak devlet!" Hicran acıyan canını daha fazla gizleyemedi. "İnsanların o yere göğe sığdıramadıkları adalet neredeydi!" "Ben bu cehennemden kurtulmak istedim, ama kurtulmama izin vermediler."

Her masalın bir sonu vardı. Bunu bile bile sevmiştik birbirimizi. Etrafıma bakıyordum. Kimsem kalmamıştı. Ben ölümün karanlık tonuydum. O ise tonumu açan beyazdı. Sanki bir okyanusun ortasında boğuluyordum ve birileri sürekli elimden tutup bir kaç saniye nefes aldırdıktan sonra elimi bırakıyorlardı. Kaybediyordum üstelik bir savaşta falan da değildim. Bu Hayat'ın Savaş'ıydı

Berdel Hikayesi'dir İşinde çok iyi bir doktor olan Ela ve babasının şirketinde patron olan Rüzgar Hayatları bambaşkaydı fakat kader onları nerelere sürükleyecekti kim bilir...

"Ben Napacağım Yade? " "Yaptın!!! Birde Ne Yapacağım diyemi dövünürsün Oğul. Emme Unutma' Abisinin Gözden Çıkardığını El Oğlu Sakınmaz." Farklı Bir Kurguya Hazır Olun. Ne Burda Erkek Karakter Dağları Ben Yarattım Tavırında. Nede Kız ezilmiş Sessiz Biri. Bu Kitapta Sevgisi Uğruna Kocası Uğruna Savaşan Bir Kadın Göreceksiniz.

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

"Benden okulumu aldın, ailemi aldın, gençliğimi aldın, sırada ne var?" Sesi yükselen Hicran, ayağa kalkıp Meydan okurmuşcasına Amed'in karşısına dikildi. Hayatında ilk kez biri Amed'e kafa tutuyordu ve bu durum onu bir hayli şaşırtmıştı. "Kes sesini! Bende sana meraklı değilim, elimde olsa abinin beynini büyük bir zevkle dağıtırdım!" Amed sakin kalmaya çalışsada Hicranın ayarlarıyla oynaması onu öfkelendiriyordu. Hicran histerik bir kahkaha attı. "Beynini dağıtırmış! Yapamayacağın şeyin sözünü etme ağa!" Amed'in gözleri fal taşı gibi açıldı. Biri çıkacak ve Amed'e bu sözleri korkmadan söyleyecek öyle mi? Bu zihinleri yakan bir hayaldi. "Ağa dediğime bakma, senden ne ağa olur nede aşiret reisi!" Hicran yasaklı kelimeleri kullanınca Amed kendine hakim olmadı ve belinden silahını tek hamlede çıkartıp Hicranın kafasına dayadı. "Seni son kez uyarıyorum! Sesini kes!" Hicran korkmak yerine daha da delirmişti. Amed'in blöf yapmasına dayanamıyordu. "Hayatından başkası için vazgeçmiş birini ölümle korkutamazsın Amed!" İşte bu sözler Amed ve Hicranın arasındaki ilişkiyi derinden etkilemişti, bu etkileşim iyi mi kötü mü yalnız hikayede saklı.

Erkeğimiz asker kızımız savcı Aşka inanmayan bir kız Çünkü onun düşlerindeki aşk hiç bitmemeli hep taze kalmalı nasıl ısınmak için ateş yakıp hep sıcak kalsın diye harlıyorsak öyle harlanmalı ama böyle bir aşkın olmadığını düşünüyor. Ve lugatında sâdece vatan aşkı olan arsız bir asker ona göre aşk gereksizdi onun kalbinin bir başkası için hızlı atması onun bir başkası için yanması çok saçmaydı. Ama ikisinin de bilmediği şey aşk gelirse dur diyemezler bakalım göktürkün ateşi rüyayı yakabilicekmi Rüya göktürkün rüyası olabilecek mi Göktürk aşkını rüya ile paylaşa bilicek mi ünlü bir savcının kızı olan ve babası gibi adeletli bir savcı olmak isteyen Rüya ile vatanına aşık bir bordo bereli olan Göktürkün aşkını konu almaktadır bakalım bu iki deli nasıl aşık olucaklar. ♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠ Tüm hakları lapatthr hesabına aittir

Nur GÜNDOĞDU 17 yaşında olan güzel bir kız. Sırf abisi ölmesin diye berdele kurban ediyor kendini. Ailesinin üzülmesine dayanamayıp herşeyi göze alarak evleniyor. Miran ULUBEYOĞLU 21 yaşında yurt dışında okuyup okulunu bitirip ıstanbula gelmiş yakışıklı bir genç. Mardinli olduğu için ve ağa oğlu olduğu için babası ağalığı oğluna bırakır. Kardeşinin yaptığı hatayı kendisi ödemek zorunda. Yoksa sevdiği kardeşi ölecektir. Umarım beğenirsiniz.☺☺

"Kapak Tasarımı: acelyacavdarr" Biz insanlar aşk denen lanet şeye tutuluruz. Bazılarımız karşılıklı olarak sever. Bazılarımız ise imkansız aşka tutulur. Ben Dolunay Sönmez. Benim hikayemi bu kitapta okuyacaksınız . Umarım beğeneceğiniz bir hikaye okuturum size .

Karanlık bir adam bebeği için herşeyi yapacak bir kadın