Dikkat! Bağımlılık Yapabilir.. Bu hikâyenin yazımında hiçbir canlıya zarar verilmemiştir.. ... "Onu kendime âşık edeceğim.." "Bu büyü yasak ve tehlikeli, yine de yaptırmakta kararlı mısın?" "Evet, istiyorum." "Baştan uyarmalıyım ki bunu yaptığımız kişi seni fazlaca sevecek ve rahat bırakmayacak. Geceleri bile.." "Nasıl yâni? Geceleri bile derken?" "Sürekli seks isteyecek." "Güzel.. Bu benim işime gelir.."

"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır ve ondan kaçmak için her yolu dener. Yeni başlangıçlar yapıldığında ve pişmanlıklar yaşandığında ya her şey için çok geçse? Ya da her şey daha yeni başlıyorsa? Gelin bunu hep beraber öğrenelim. Esila ve Yavuz'un hikayesine sizde ortak olmak istiyorsanız, yukarıda 'Oku' yazan yere basmanız yeterli...

Kiraz Sayel 25 yaşında, Aşka kapılarını kapatan genç bir kızdı... Agâh Celikan 30 yaşında, bu zamana kadar kalbinin kapılarını kimseye açmamış, sevgiyi az da olsa kitap ve filmler de görüp, tatmış bir adamdı... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Hani kızların ilk Aşkı babaları olur derler ya Agâh" dedi genç kız, gözleri dolu dolu. Agâh sadece baktı, cevap veremedi. "Benim aşka kapılarımı kapattıran ilk kişi babamdı. Hani soruyorsun ya 'Neden aşka bu kadar ketumsun' diye. Çünkü ben ne sevmeyi bilirim ne de sevilmeyi bil-" genç kız boğazındaki düğümü yutkunarak geçirmek için sustu. Ama bu öyle bir susmaydı ki hem kendisine hemde karşısında ki adama susmak bu kadar zor gelmişti. "...bilirim" diye fısıldadı genç kız. Karşısında ki çaresiz kızı kollarına sıkıca sarmaladı Agâh. "Merak etme Kiraz'ım çok yara alacağız ama, beraber öğreneceğiz sevmeyi de, sevilmeyi de..." ( Kitabıma bir şans verirseniz seveceğinizden eminim) *** Kiraz SAYEL & Agâh CELİKAN 🦋YAYINLANMA TARİHİ:29/07/22🦋

Parmaklarını içime ittiğinde ilk defa acı ve zevki bu kadar net hissettiğimi anladım.

Bu sefer balık çöle aşık olmadı. Balık içinde bulunduğu suyun farkına vardı. ondan bir kaçış olmadığını, yüzebileceği en uzak yere de yüzse son durağının bile o olacağını farketti. Zira insan kendinden kaçamazdı. O yüzden varmalıydı insan. Varmalı ve ona çipil çipil bakan bir çift yeşil göze ömür boyu bakmalıydı. "Güzel gülüyorsun," dedi yeşil gözleri parlayarak. Gülümsediğimde bakışlarımın içinde mıh gibi asılı duran acıları göremiyor muydu? "Aslında güzel gülmüyorum," dedim düz bir sesle. Kaşları çatıldı ve iki kaşının arasında bir boşluk oluştu. Mezarım. "Güzel gülmüyorum Dua, güzelliğine gülümsüyorum"

"İlgi mi istiyorsun?" Alaylı çıkan ses ve sahibiyle başımı hafifçe kaldırdım. Hiç beklemediğim kişiden beklemediğim bir soru yöneltilmişti. "Ne saçmalıyorsun Yaman?" Gökhan ağabeyin beni koruma girişimine girmesiyle oturduğum yerde dikleştim. Yaman saçmalıyordu. Farkında mıydı değil miydi umurumda değildi. Gereksiz sorusuyla kalbimi kırmıştı. İlgi istediğimi nasıl düşünebilirdi. Ama altta kalacak değildim. "Ben sevdiklerimi düşünen biriyim, nasıl olduklarını, sağlıklarının yerinde olup olmadığını, sıkıntılarının olup olmadığını düşünen biriyim. İlgi isteseydim bu masa da bu moralle oturmak yerine bir çift kolun arasında olurdum. İlgi isteseydim geleceğim yer burası olmazdı." ------------ NOT: Bildiğimiz sıradan aşk kitabı değildir. Baş karakter kızımızın aşk duygusuyla yoğun imtihanı tarzında yazılmıştır. Tek bir kişiye bağlı kalıp kitabı o yönde ilerletmiyorum. Nasıl ki hayatımızda birden fazla kişiden etkilenebiliyorsak aynı durumu yansıtmaya çalışacağım. Elbette biri sonsuz olacak.

" Hala benim kıvırcığımsın değil mi ? " derken sesi titrek çıkmıştı genç adamın, gözündeki yaşlar hazırda bekliyordu. Genç kız cevap veremedi. Onun yerine eskiden tek güvendiği sığınağı olan zümrüt yeşili gözlerinden çekti gözlerini. Bir daha ne zaman bakardı gözlerine öyle,bilemedi. Arkasını dönüp ağır adımlarla yürürken arkada bıraktığı adamın ağlama sesi geldi. Geri dönüp ona sarılmak, öpmek, teselli etmek istedi, yapamadı. Artık olmuyordu, bir daha da olmayacaktı sanırım. Ondan ayrılmak zaten bu kadar zor gelirken tekrar bir ses duydu . " Sen beni bırakırsan ben kime tutunurum, nasıl çıkarım karanlığımdan ? " dedi bu sefer genç adam. Cevap gelmedi. Genç kız adımlarını hızlandırarak odadan çıktı, merdivenleri indi. Bitmişti. Hayatı az önce gözlerinin önünde bitmişti. Geri dönüşü yoktu.

Gözyaşlarıyla yıkanan ellerine baktı öylece evine gitmesine izin vermişti. Nerden bilebilirdi ondan çok uzaklara gideceğini. Leyla'sını son kez ağlarken gördüğünü. Büyük bir yıkımın orta yerinde sevdiğini bulamamıştı.... Gitme Leyla'm sensizlikle sınama beni gidersen bende biterim. Sen yaşa ki sebebim olsun, umudum olsun yaşamak için. Aç artık büyüsüne kapıldığım güzel gözlerini... Açtın gözlerini ömrüme yeniden bahar geldi. Yine en unutulmaz hediyeyi sen verdin bana. Ömrümün kalanına bahari getirdin... Leyla'm daha da bekletme bizi uyan artık, uyan ki güneş doğsun. Daha kaç kez sınayacaksın yokluğunla. Ben sınanmaya razıyım. Senden gelene hep razıydım. Ölüm olsa dahi razıyım. Ama onlar bilmezki, nasıl alışırlar. Nasıl başa çıkarım hem onlarla hemde sensizlikle...

TEKLİF hikayesinin DEVAMIDIR. http://www.wattpad.com/myworks/21903058-teklif  Zeynep ve Kerem... "Çocuğumun babası olur musun?" cümlesiyle başladı her şey. Hayat onları beklemedikleri bir anda birleştirdi,bir bebekleri oldu. Bakalım bundan sonra hayatlarında neler olacak? Hikayede +18 unsurlara yer verilecektir. @priscagmznr 'ın katkılarıyla...

ZEYKER