Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Evet, dedem koymuş adını. Amerika'ya gidip arabayı bizzat ilk elden aldığında kaldığı otelin önünde bir araba dururmuş, bir tekeri patlakmış. Ne zaman otelden çıksa ilk gördüğü o tozdan griye dönmüş araba ve üstünde kırmızı etiketle yapıştırılmış yazı. FLASH9. Dedem otelden ayrılmak üzere çıktığı gün, Pontiac GTO 1967'ını almaya giderken saat sabah yedi suları, son kez arabayı ve yazıyı görmek istemiş fakat bir bakmış ki araba ortalıkta yok. Etrafa bakınmış, hayır yok. Son kez görememek içine çok oturmuş dedemin, o da yeni aldığı arabasına Flash9 ismini vermiş. Süper hikaye bence. [love hate araba yarışlı ficim, 2019]

-

bu,yalın ayak byun baekhyun'un park chanyeol'ü yalın ayak bırakışının hikayesi. |tüm hakları saklıdır.|

Herkesin bir bahanesi olmalı, ölmemek için.

"Sehun, böyle yapma. Beni sevmenle ilgili olan düşüncelerimi biliyorsun." "Biliyorum. Beni sevmeyeceğini de biliyorum. Ama senden zaten beni sevmeni beklemiyorum, Luhan. Bana karşılık vermeni, denemeni ya da bir şansını da istemiyorum. Yani... Elbette sen de beni sevsen dünyadaki en mutlu insan olurum ama seni böyle tek taraflı severken de mutluyum ben. Senin etrafında olmam, sesini duyabilmem, yüzüne bakabilme şansımın olması ve kokunu hissedebilmem de benim için yeterli. Fazlasında gözüm yok çünkü..." Sanki güce ihtiyacı varmış gibi derin bir nefes alıp tekrar devam etti konuşmasına. "Olmayacak bir şeyi ne kadar hayal eder ve istersem o kadar canımı acıtıyor. Haliyle de ben senin, beni sevmeni istemeyi bırakalı çok oldu." Klişelerle dolu bir HunHan... Dipnot: Okuyanı sinirlendirip, delirtebilir.

Kaybolan sadece bir çanta mıydı? 💼 ♣ ♣ Sevimli bir ChanBaek hikayesi... ♣♣

-

Chanyeol, Ay ile konuşan, reenkarnasyona inanan kırık beyaz bir adamdı ve intihar edeceği bir gece, yanında olmak istediği kişiyi, olmak istediği kişi sanmıştı. @ficstation için yazılmıştır.

✎ FİK YAPIM SUNAR; ❝ℙACHANBAEK&ℤAMMAZİNGO KATKILARIYLA.❞ Normal bir ilişki değildi, hatta ilişki bile değildi. Arkadaşlık? Ah.. Buna sadece Baekhyun arkadaşlık olarak görebilirdi. Saftı, masumdu ve kapalı bir kara kutu içerisindeydi, her şey. Chanyeol, korkaktı. Hislerinden kaçıyordu. Baekhyun ise sersemdi, ah evet sersem. Not: Kafa dağıtmak ve yüzlerde küçük bir tebessüm yaratmak için yazılmıştır. Fazla beklenti içerisinde okumaya başlayarak hayal kırıklığına uğramayın lütfen.