🔞... Fantastik DEĞİLDİR Ağır cinsel içerik ve şiddet barındırır. *** "Bana hayır diyemezsin. Uykum var diyemezsin. Başım ağrıyor diye bahane sunamazsın. Bu gece canım böyle istedi diyerek başka bir odaya gidip uyuyamazsın... Bana kırgın olman, öfkeli olman, o an istemiyor olman sonucu değiştirmez." O, avına odaklanmış bir avcı edasıyla tuzaklarını atmaya devam ederken, ben, elde yuvarlanan bir hamur gibi içime bükülmek ve kaybolmak istedim. Bedenimin titremelerine engel olamıyordum. Sözleri dudaklarından dökülürken, gözleri herbir cümlesinin yanına onaylama tıkı koyar gibiydi. Acımasızdı. Tavizsizdi. Netti. Tercih hakkı sunmuyordu. Sunduğu tek tercih; şu an ya önüme koyduğu şartları kabul edecek, veyahutta 'hayır' diyerek sonsuza kadar hayatından gidecektim. Gitmeme engel olmayacaktı. Bu konuda seçimi bana bırakıyordu. "Elbette sen de isteklerini dile getirebilirsin. Ancak teklifimi kabul edersen sonrasında yaşanacaklara itiraz etme hakkın saklı olmakla birlikte son karar benimdir. Yani bana koşulsuz şartsız teslim olacaksın. Çocukca nedenlerle benden gidemezsin. Bırakmam." Acımasızlığının son rötuşlarını yapmak ister gibi bana doğru eğildi. Gözlerini sözlerinin mührünü vuran damgaymışcasına kıstı ve devam etti, "Direniş göstermene izin veririm. Çünkü bana yenilip her teslim olduğunda zafer bayrağımı çekmenin keyfini çıkaracağım." BU HİKAYEDE İSMİ GEÇEN KİŞİ, KURUM VE OLAYLARIN ÇOĞU HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

"Sahte sevgililik için YAPILMAMASI gerekenler listesi! 1. Öpüşmek yasak! 2. Boyundan öpmek de kesinlikle yasak!" Bir sebep yüzünden 6 yıl önce ayrılmak zorunda kaldığı ama içinde yaşattığı ve bir gün kavuşacaklarına tutunduğu lise aşkıyla, gittiği bir sergide tekrar karşılaşan Gaye, beklediği şeyi bulamaz ve derin bir hayal kırıklığı yaşar. Rüzgar, başka bir kadınla, başka bir hayat yaşamaktadır. Gaye'nin içinde olmayı hep hayal ettiği fakat olmadığı bir hayat. Henüz bu gerçekliğe alışamamışken bir gün kendisini, Rüzgar'a karşı patronuyla sevgililik rolü oynarken bulur.

İçerisinden çıkarttığım şerbetli tatlı kutusunu açtım ve tabağa koydum. Kutunun içine de cebimdeki taşlı fantezi sutyenini yerleştirip kapağını kapattım. Dansözlerin giydiği sutyenlere benziyordu. Kırmızı küçük taşlar ve renkli büyük taşlardan yapılmış sutyenin ortasından kırmızı büyük bir taş sallanıyordu. Kutuyu poşete yerleştirdikten sonra Selçuk'a poşetleri uzattım. "Kimsenin bundan haberi olmayacak. Ağzını açarsan yakarım seni!" Poşetleri alırken diğer eliyle dudaklarına hayali bir fermuar çekmişti. Tekrar yerime oturup, yakışıklı komşumla mesajlaşmaya başladım. Yeli ve Milli: Apo eğer yine sensen siktim belanı bu sefer! 553* ***: Apo değilim. Hem onun sana ufak tatlı sürprizler yapacağını sanmıyorum. Yerli ve Milli: Ne sürprizi? 553* ***: Birazdan gelir. Sana tatlı yolladım! Yerli ve Milli: 1 yeni fotoğraf! 553* ***: Bu daha başlangıç afiyet olsun!

Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi. ''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' Elleri benden ayrılıp bir iki adım karşıma geçse de sözleriyle beni kendine mühürledi sanki. ''Yemin ederim benim selametim bir sen, tek sen olacaksın.'' Bu hikaye bir kadının kocaman bir adamın kalbine düşüp büyümesinin hikâyesiydi.

Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı. Genç kadın önünde duran o duvarı aştığında, karşısına onu bekleyen bir köprü çıkacaktı, gerçek bir köprü. O köprünün diğer ucunda onu bekleyen şey neydi?Onu bekleyen, bilmediği bir evrendi. Peki onu bekleyen tek şey bu muydu? Onu bekleyen, onu o duvara kadar sürükleyen biri vardı. Onu bekleyen birbirine bağlı beş evren, evrenleri birbirine bağlayan köprüler ve o köprülerin sahibi gardiyanlar vardı. Gardiyanları koruyan kimlerdi? Köprüye attığı ilk adımda köprü onu tanıyacak, sahibine diğer evrenin anahtarını kendi elleriyle verecekti. 🦂 12.04.2022

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

KURGUM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR!! "Sen beni iyileştirmek istiyorsun." diye mırıldandı adam. "Ama benim yaralarım kabuk bile bağlamıyor." Kadının kalbi sızladı. "Öpsem yaralarından, iyileşmez mi?" Adamın dudakları gerildi. Kadının kısa saçlarını sevdi usulca. "İyileşmez, dudaklarına kanım bulaşır yine sen zarar görürsün." Zevahir: Dış görünüm anlamına gelmektedir. Kurgunun tüm hakları saklıdır. Gerçek hayattan izler taşır.

Yarım kalan değil, hiç başlamayan bir sevdanın hikayesi.

İslam, aşk, mizah ve aksiyon dolu bir kitap... "Hayır! Lütfen kelepçe takmayın! Ben kaçmam zaten, lütfen takmayın." "Sana uzat elini dedim!" diye sert şekilde tekrar etti memur. Onun tekrarına karşı bende tekrar rica edip takmamasını istedim ama dinletemedim. Çaresizce uzattım bileklerimi, elim titriyordu, ama korkudan değil, üzüntüden... Memur kelepçeyi bileklerime geçirip kilitledi. Okulun birincisi olduğumu öğrendiğim bu günde ödülü mü alıp zafer kürsüsünde konuşma yapmam gerekirken, kelepçemi takıp sanık kürsüsünde hakime savunma konuşmamı yapmaya gidiyordum... ____________ İnstagram : _elakalem_

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.