"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Bazı sevdalar geç kalır... Ama hiç eskimez. Nevşehir'in sessiz sokaklarında, çocuk yaşta verilen bir söz yıllar boyunca bir kalpte sessizce büyüdü. Karan Alp Akay, on iki yıl boyunca uzaktan sevdiği Kadem Yıldız'ı bekledi. Bir kere bile adını anmadan, kalbinden bir kez bile silmeden... Kadem ise şehirde kendi hayatını kurdu. Geçmişin masal gibi kalan anılarını çoktan geride bırakmıştı. Ta ki hayat, onu bir kez daha başladığı yere döndürüp, hiç planlamadığı bir evliliğin eşiğine getirdiğinde... Bu evlilik belki aşkla başlamadı. Ama bazen kalp, kaderin fısıldadığı yerden konuşmaya başlar. Üstelik Karan'ın başına bela olan ikiz kardeşleri de devreye girince işler sadece duygusal değil, fazlasıyla karışık ve komik bir hâl alır. "Sonsuz Sevda", geçmişin yüküyle bugünün karmaşasını, sabırla beklenen bir aşkın kahkaha ve gözyaşıyla örülmüş hikâyesini anlatıyor. Kimi aşk ilk bakışta doğar, Kimi ise yıllarca içte büyür, zamanı geldiğinde dile gelir... Ve asla bitmez. Sonsuz olur.

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Atakan Eralp, Birce'nin hayatına bir rüzgar gibi girip çıkmıştı. Arkasında da bir ehliyet, iki kare fotoğraf ve tutulmamış bir söz bırakmıştı. Birce ise Atakan'ın yakasını öyle kolay kolay bırakmayacaktı. Atakan'a ulaşmak için çevirdiği dolaplar biraz fazla başarılı olduğunda kendisini fenomen bir spor programının aksi ve soğuk yönetmenin asistanı olarak bulmuştu. Artık Atakan'a gölgesi kadar yakındı, yalnızca ufak bir sorun vardı. Atakan dahil olmak üzere herkes, Birce'nin kanal sahibinin şımarık torunu olduğunu zannediyordu. Atakan'ın yanına sızmak kolaydı. Ama sosyetenin prensesi Birce Soyak'ın tacını taşırken kalbine sızmak hiç kolay olmayacaktı...

✨️Tamamlanmıştır... Hayatı boyunca kimseyi sevmemiş, tek derdi vatan, bayrak ve ülkesi olan asker ile hiç sevildiğini hissetmemiş, kalabalık içinde yalnızlığı hisseden bir doktorun hikayesidir. Asker & Doktor kurgusudur. İçerik, konu ve kapak bana aittir.

Albeyaz Yeminler | 𝘣𝘪𝘳 𝘷𝘢𝘵𝘢𝘯 𝘮𝘦𝘴𝘦𝘭𝘦𝘴𝘪... 🪶 Yiğit nam salar diyarı titretir imiş Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırır imiş... 🪶 İLK BÖLÜMLER DÜZENLENİP TEKRAR ATILACAKTIR (HİKAYE DEĞİŞMEYECEK SADECE GELİŞTİRİLİP HATALAR DÜZELTİLECEK) 🪶 Henüz bebekken Fransa'nın buz gibi sokaklarında terk edildi. Kaderini bir Üsteğmenin merhametli elleri değiştirdi ve onu Türkiye'ye getirdi. Yıllar sonra o kimsesiz bebek, Terörle Mücadele Savcısı olarak ülkesinin en keskin zihinlerinden biri oldu. Şimdiki adresi: babası Albay'ın da görev yaptığı, sırlarla dolu Cizre. Bu bir görevlendirmeden fazlası. Yıllar önce bir motor kazasında tanıştığı o gizemli Üsteğmen ile şimdi aynı timde. Tesadüf mü, yoksa kaderin acımasız bir oyunu mu? "Albeyaz Yeminler," klasik bir asker & savcı hikayesi değil. Her sayfasında yeni bir ipucunu kovalayacağınız, nefes kesici bir serüven. Kahramanımızın görevleri, onu sadece terörün kalbine değil, kendi kayıp geçmişinin karanlık dehlizlerine de sürüklüyor. Fransa'da terk edilişinin ardındaki sırlar, biyolojik ailesi ve en yakınlarının bilinmeyen yüzü... Kimliği, görevle iç içe geçiyor. Babasının karanlık sırları ne kadar derin? Aşk ve görev arasında sıkışan kahramanımız, bu labirentten kendi gerçeğini bularak çıkabilecek mi? "Albeyaz Yeminler" sizi gerilim, aşk ve kimlik arayışıyla dolu, soluksuz bir vatan destanına davet ediyor. Her sır perdesi aralandığında, kahramanın üzerindeki yük artacak ve o, sadece vatanı için değil, kendi gerçeği için de savaşmak zorunda kalacak.

Üvey babasının adamlarının onu öldüreceğini öğrendiği gibi kaçmaya başlamıştı Mehveş. Ama bilmiyordu ki kaçtığı arazinin sahibi, o gün oraya atış talimi için gelmişti. "Kim bu kız? Getirin onu buraya derhal! Cezasını ben keseceğim..." Vedat Pamir Kılıçarslan ve Mehveş Ferzan Biricik. #romance•9🏅

Koskoca dünyanın kendine kıyasla, küçücük bir mahallenin ismiydi Tanyeri. Kendi içinde büyük dertleri olan, onlarca insana ev sahipliği yapar ve ayrı ayrı korurdu her birini. Füsun, üniversiteyi bitirdikten sonra, evine artık mesleğini yapmaya hazır bir hemşire olarak dönmüş, senelerdir uzak kaldığı mahallenin içinde eski yerini bulmaya çalışıyordu. Korkut, onca senenin ardından annesine kavuştuğunda, beklemediği şeylerle sarsılacak, gerçeklerin ağırlığı altında ezilecekti. Onun mahalleye dönüşü ve bir fırtına edasıyla Füsun'un hayatını girişi neleri değiştirecekti? Peki ya Korkut, içine bulaştığı sorunlardan kurtulmaya çalışırken, bir de senelerdir içinde tuttukları ona ağır gelmeye başladığında neler olup bitecekti? Füsun'un yıllardır bildiğini zannettiği her şey, bambaşka gerçeklerle karşısına geçtiğinde, yaşananları nasıl karşılayacaktı? Tanyeri'nin küçük karmaşası herkesi kolları arasına çektiğinde, olacakları hiç kimse tahmin edemeyecekti. Mahallenin birbirlerine en uzak ama aynı zamanda en yakın olan iki sakini, kalplerinin karşısında kaldığında zaman nasıl bir yol izleyeceklerdi? • [V.XII.MMXXI]