Bırakacağını , yine gideceğini anlayan kalbim delirirken durmadım. Acıyla çığlık çığlığa bedenimi ona ittim. Ayrılan dudaklarımız ayrılmak istemezcesine buluştu tekrardan. Bırakma. İtmedi , bırakmadı , yumuşak dokunuşları ilk defa kendisini terk ederek sahiplenircesine kavradı ruhumu. Sahiplenecekti ruhu ruhumu. Bedenimde dans eden hisler vardı. Zihnimi usulca üşüten, kalbimi sızlatan. Tenimde gezen milyon düşünce vardı ve onlardan biri de oydu. Karanlıkta onun kucağından ayrılmayan bedenim seyehat halindeydi. Bir an olsun ayrılmayan bedenlerimizle gözlerim etrafı görmüyordu. Elimi tuttuğu gibi O depodan kaçarcasına geldiğimiz yer nereydi bilmiyordum , görmüyordum. Gözlerim gözlerinden ayrılmazcasına mühürlüyken ,mekan silinikti. Sırtım soğuk çarsaflara değdiğin de bile onun serabından kaçamadım. Kaçmak istemedim . Onun yatağının kokusuyla sarmalanan bu yatakla gülümseyerek kendimi geriye attım. Sıcak hislerim ne bir krize tutundu ne de ondan uzaklaştırdı beni. Hızlanan nefeslerim göğüs kafesimi delerken onun merhametinde kayboldum. Bir adamın sevgisinde yandım. Beynime saplanan binlerce ağrıyı tatlı tatlı sızlatan adam , fısıldadı yaşam sözlerini. Geçecek.. Krizimle deliren bedenimi bedeniyle hapsedip acımı ona döndürdü. Ne ilaca ihtiyaç duydum ne de acının mahkumiyetine. Heyecanla kasılan midem kalbimle bir olup beni sarhoş etti. Hiç tatmadığım onun ruhuyla birleştiren gözlerinde kayboldum. Bedenlerimizin arasında zihnim kayboldu , kalbim ise saplı kaldı. Bir ömür , bir adamla kalplerimize sahip olduk, bedenlerimiz gibi.. Vedamızı birbirimize sunduk.. ●🍷

Ve Adem' e bile secde etmeyen Şeytan, O' nun soyundan gelen birisine "aşık oldu..." ******* 🔥Bu kitabın ©telif hakları @eresbos_ate' ye aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. 🔥

Aksiyon 1. sıra 30.09.2017 Yalnızdı. İlk doğduğu andan itibaren, emeklemeye başlarken, ilk harflerini söylerken ve büyürken. O hep yalnızdı. Kimsesiz büyümüştü ona yabancı insanların arasında. O kimsesizdi. Tüm hayatı boyunca tek istediği şey sadece bir aileydi. Şimdi ise bir aileye sahip olacağını düşünüyordu ama nereden bilebilrdi ki kendisini ülkenin en çok aranan soygun çetesinin bir üyesi olarak bulacağını? Bilemezdi. Peki ya kendisinden nefret eden ve hatta korkan bir adamı seveceğini nereden bilebilrdi? Bilemezdi. Başlangıç Tarihi: 16.10.2016 Bitiş Tarihi: 30.09.2018 "Kiralık Cehennem." Adıyla yayınlanan ilk Wattpad eseridir. Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Uyarı: Bu kitap 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir. *** Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı.

(Yakında bölümler düzenlenecektir. Yeni bölümler de düzenlemeden sonra devam edecek.) Bir hacker tarafından her şeyimin yedi yirmi dört izlendiğinden habersizdim. Odamda üstümü çıkarırken bir hackerın beni izlediğini tahmin dahi edemezdim ancak başıma gelmişti. Onun karşısında özelim ya da gizlim yoktu. Sonra bir gün bana "Kameradan seni izlediğimi bile bile benim için soyunabilir misin?" diye sordu. Ondan sonra bir daha eskisi gibi biri olmadım. O Ecsad'ın kurucusu, tehlikenin ta kendisiydi. Bense Ecsad'a düşmanken ona tutsak olmuştum. *** Konusu: Ecsad altı hacker tarafından yönetilen bir internet sitesidir. Yönetim sitenin kurucusuna ve diğer beş hackere aittir. Sitenin yöneticiler hariç alt üyeleri de bulunur. Diğer üyeler yalnızca bilgi getirirler. Sitenin amacı adaleti sağlamaktır ve medyatik, göz önünde olan zengin insanların gerçek yüzlerini açığa çıkarmak adına çeşitli ifşaları yayımlanır. Mira Güz Sahre'nin babasına ait görüntülerin Ecsad'da yayımlanmasıyla Mira'nın hayatı tamamen değişecek, Ecsad'ın karanlık dünyasına adım atacaktır.

Küçük kız, sekiz yaşında kalbindeki birini kaybetti. Yıllar sonra acısı hala geçmemişken bu seferde annesini kaybetti. Küçük bedeni ilk önce rüzgâra yakalanmıştı ancak peşinden fırtına gelerek tüm hayatını alabora etti. Gökyüzüne yükseldim dediğinde denize düştü. Yüzmeyi bilmiyorken kurtulmak için bir el aradı. Onu bu mahvolmuş hayatından kurtaracak temiz bir el ararken o karanlığın içinde ki kanlı eli tuttu ve o zaman geri kazanabilme ihtimali olan çocukluğunu kaybetti. Elinden çocukluğu alındı ve silah verildi. Korkudan titreyen küçük elleri silah tutmak istemiyordu. Sıcak yuvasını istiyordu ama artık oraya geri dönemezdi. Götürüldüğü yerde yeni bir hayata başlamak zorundaydı. Orası, R.A.M.'dı. İtalya'nın gizli birimiydi. Burada; ülkene nasıl hizmet edeceğini, nasıl ayağa kalkacağını, düzgün bir şekilde yürümeyi, düzgün bir şekilde konuşmayı ve kendini koruman için yapman gerekenleri öğretirken aslında; İnsanları nasıl kandıracağını, Bir silahla insanları nasıl öldüreceğini, Ellerinle birini nasıl öldüreceğini öğretiyorlar. Hepsi birer askerdi, suikastçıydı. Operasyonları başarı ile bitirirsen ülken sana minnettardı, itaat etmezsen ölüm hemen ensende olacaktı. Küçük kızımız bir suikastçı olmuştu. Elleri silahla bir bütün haline gelirken, dilinde birden fazla yabancı dil, zihninde pek çok yalan ve teknoloji becerisini bulunduruyordu. O en iyisi olmuştu. Babasının onu yalnız bırakmasının intikamını almak için itaat etmişti. Fakat babasının öldüğü gün her şey değişmişti. R.A.M.'ın kendi elleri ile hazırladığı silah bu sefer onları hedef almıştı. Artık kaçak bir ajandı. On dört yaşında ki masum küçük kız değildi. Aksine elleri kana bulanmış, değer verdiği kişiler dışında herkes için soğukkanlı ve kalbinde ki masumluğu kaybetmiş bir katildi.

Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~