"Hiçbir acıyı hissetmediğim bedenimde aşkı iliklerime kadar hissediyorum" "Dilimdeki, boğazımdaki düğümleri çözerken zorlanmadın mı, miniğim" "Yalnız yaşamıma şahsiyet katarken ruhuma da can katmıştın"

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

*Kradasonia'nın Melezleri Serisi -1- Yüzyıllardır mücadele eden iki uzaylı ırkı... Dünya'ya gelmek için verdikleri savaş... Transil ırkının üstünlüğü ve Alwantre ırkının mağlubiyetiyle başladı her şey. Transiller adeta karanlık gibi çöktü yaşayan tüm insanların üzerine. Ancak geldiklerinde bilmiyorlardı bu yerde farklı ırkların da yaşadığını. Cadılar, Casteil Elfleri, Avcılar, Büyücüler, Cüceler... Üstelik büyük bir coğrafyada sözü geçen İki Krallık, Transillerin liderini yeterince tedirgin etmişti. Ama yine de Dünya'dan vazgeçip geri dönmeyecekti. Amaçları uğruna her şeyi göze almıştı. Gerekirse büyük bir savaş daha verirdi ancak asla vazgeçmezdi... Geçmişlerinden yeni haberi olan Arleigh ve Elanore adlı iki genç belki de yaşayacaklarından sonra eski hayatlarını mumla arayacak, bilinmedik bir hikâyenin başrol oyuncusu olacaktı. Bazen korku dolu bir yolculuğa bazense tekrar tekrar görmek istedikleri etkileyici rüyalarla dolu bir hayata adım atmış olacaklardı. Sonunda ölüm olsa bile...

Hiç beklenmedik bir anda, soğuk bir adam dahil oldu, sıradan olmaktan sıyrılamayan hayatlarımıza... Sadece onun varlığıyla, bütün hayatımın ipleri koptu ve başıboş kalan kaderim, Kızıl Gözlü Adam'ın varlığıyla şekillendi; ellerinde yoğruldu, gözlerinde boğuldu. Acı çektiğimde bilirdim ki, o da acı çekerdi. Ölümle yüzleştiğimde ise koşar gelirdi. Cehennem çukurunu andıran gözleri vardı. İçine düşüp yandığım, yandıkça harlanan ateşin beni yuttuğu, yaktığı bir kızıllık. Acıların arasından doğmuş olan adam, Mete, tanıdığım en insancıl varlıkken, Acılarla beslenen adam, Albatros, tanıdığım en karanlık varlıktı. Ve her nasıl oluyorsa, İkisi tek bir beden içinde sıkışıp kalmış, Savaşıyordu. İşte bu savaşın ortasında kaldı kalplerimiz... Kah yandı, kah söndü, kah kül oldu ama asla ölmedi, ölümsüzdü! **KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR - KOPYALANMASI YASAKTIR** KBV 17.10.2015-Cumartesi Vampir kategorisinde 1.!!! KİTABIN ESKİ İSMİ KORUMAM BİR VAMPİR'İDİ.

biri beni tutup kendine çekti. iğneleyici bir şekilde baktım bakışım "sen hayırdır " a bile kafa tutabilecek cinstendi -zaten bir sevgilim var işte annesi olarak tahmin ettiğim kadınla konuştuktan sonra hızla göğüsüme iliştirilmiş yaka kartına baktı -anne tanıştırayım Defne kendisi benim sevgilim yaşadığım şokla cocuğa baktım bana uy dermiş gibi bakıyordu böyle şeylerin devamı filmlerde nasıl oluyordu. kız çocuğa uyar ve annesiyle tanışırlardı ne yamzık ki bir filmde değildik ve çocuk suratına okkalı bir tokat yiyecekti elimi kaldırdım ve tokadı bastim çocuk afallayıp saniyesinde beni bırakırken bir adım geri çekildim -sen kimsin de benim kolumu tutup sevgilim diyebiliyorsun --- kapıdan girmemle gözleri bana döndü ve hafifçe gülümsedi onu dinlemiyormuş gibi önüme döndüğümde yanındaki çocuğa eğildi ve duymayacağımı düşünerek -benimki geliyor diye fısıldadı oysa ki duymuştum...

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

(SATIŞTA) O an, bana döndü ama yüzü yoktu. Şaşkınlıkla ona baktığımda gözlerimi kıstım, korkudan nefes alamıyordum. Başında bir pelerin olduğunu ve o yüzden yüzünü sakladığını anladığımda derin bir nefes alabildim ama korkum hâlâ geçmemişti. Ve sonra konuştu. "Gelmişsin," dedi korkunç bir sesle. "Seni arıyor." Sonra garip bir şey oldu, havalandı ve üstümden uçarken bana saldırdı. Bir el ateş sesi duyduğum zaman bilincimi kaybettim. 28 Ağustos 2014

Selam selam selam selam nabersiniz neyse ya yaz geldi genjler cok az kaldi okulun kapanmasina herkez bir tatillere gider simdi ben fakirlikten evde otururum neyse ya . Bu kitapta tatile giden 3 arkadasla ilgili bayağı çılgın bunlar tabi tanisicaklari 3 çocukta onlar gibi yaa neyse zaten ben bir kitaba baslarken aciklamalari okumadan geciyorum gereksiz seyler bende suan burayo boka ceviriyorum sadece hadi baslayalim bakalim.

Herkes onun dışlanmış, yalnız biri olduğunu düşünüyordu. Peki, gerçekten öyle miydi yoksa daima yanında birisi mi vardı? Herkes onu bir cadı olarak görürken onun diğerleriyle uyum içinde olması nasıl beklenebilirdi ki? Annesi hariç herkes ona yüz çevirmiş, dışlamışlardı. Kimse ona bulaşamıyordu bile çünkü başlarına gelebilecekleri tahmin edebiliyorlardı. Tüm bunlara rağmen Harmony, yalnız olmadığını biliyordu. Çünkü onunla birlikte aynı bedeni paylaşmak zorunda kalmış bir ruh daha vardı: Aaron. Tanıtım videosu: https://youtu.be/emOq0fTuxKU