Kalbimde bir yer satın aldım. İnsanlarla tanıştım, her bir insan için bir çiçek diktim arazime. Büyüttüm besledim. Sonra o çiçeklerin köklerini de kendim kuruttum. O çiçekleri soldurdum. Araziyi de mezarlık yaptım, ölü çiçek mezarlığı... Kalbimde soldurduğum tüm çiçeklere selam olsun! 🌻 Not: Bölümler bağımsız olacaktır. Tamamen kendim yazacağım. Bu bir hikaye değildir. Kısa sözlerden oluşacak.

Bu sözler kutup yıldızıma ve ölen tüm çocuklukların adına bir kitaptır. Senin için çocukluğumdan geçtim, ama senin için bir senden geçemedim. En çok da buna. '

Bilinmeyen numara:Kırık yanım. İntihar için kullandığım ilacım, yaram iyileşsin diye sürdüğüm merhemsin. Garipsin, ama en çok kırıksın. •09.04.2019•

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Veda Caddesi'nin devamıdır.