*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.

Koşuyordum. Adımlarımi yavaşlatacaktım ki beyin sarsıntısı geçirecek kadar sert bir çarpışma yaşadım. " İyi misin ? " Cevap vermek için kafamı kaldırmıştım ki gözlerinde kaldı gözlerim. Mavinin hangi tonuydu bunlar böyle ! " Hey sana diyorum." "E-evet iyiyim teşekkürler" İşte burada başlamıştı. Nerden bilebilirdim ki karanlığın bana en güzel tondaki maviyi getireceğini

T A M A M L A N D I @maybelove: İyi de ben herkes değilim. @yankıı_: Allah Allah kimsin? Kimdim ki ben? @maybelove: Ben galiba herkesmişim ya.. *Önyargısız gel.* *PIRIL isimli ilk çalışmadır.* Kitap ile ilgili en ufak ç/alma durumunda yasal haklara başvurulacaktır. 04.07.2020 #Anonim içinde 2 26.10.2020 #Mesaj içinde 2

Masalar hep şöyle başlar Bir varmış bir yokmuş diye. Benim hayatımda bu ya asla ailem için var olmamışım gibiydim babam eve geldiginde hep sinirli olup hep beni döverdi karanlık odaya hapseder bazen günlerce aç susuz bırakırdı beni hep dışladılar ve birgün bende habersiz evden kaçtım. Benim arkamdan soracak bir ailem yoktu nasıl olsa ben de otobüslerin birinin bagajına bindim .