Öfkeli gözleri gözlerimi bulduğunda yanıma doğru gelip beni kolumdan tutarak ayağa kaldırdı. "İmam nikahımız kıyılacak" dediğinde gözlerimi kocaman açtım şaşkınlıkla. "Baran! Hayır!" diye ağlamaya başlayan Zelal'e korkuyla baktım. "Ne nikahı, ne diyorsun sen... Ben bebeğimi aldı-" "Buraya gelerek, neler yapacaklarını gerçekten düşünmedin mi?" dedi arkamızda ağlayan Zelal'i duymazdan gelip sadece benimle konuşarak. "Ben, yani hayır bilmiyordum. Ne olur gideyim bir daha gelmem" dedim korkuyla. "Artık çok geç" diyerek merdivenlere yöneldi. Elimi tutup inerken bende peşinden iniyordum. Nikah ne demekti ya? Ben evlenmek için gelmemiştim ki buraya....