Бүрэн хэмжээний +18 өгүүллэг тул нас тань болоогүй бол ухамсраараа уншихгүй байхыг хүсье! Хэрэв уншсан тохиолдолд элдэв зүйл ярихгүй байхыг хүсье!

"Чи ямар зорилготой миний хотод ирсэн юм? Түүний хүйтэн ширүүн дуу хамаг цусыг минь царцаах шиг болон түүний саарал нүд биеэс минь сүнсийг минь сорох шиг л болов. Миний хоолой чичрэн: Б-Би юу яриад байгааг чинь ойлгохгүй байна. Тэрний урууланд бяцхан жуумалзалт үүссээр эрүүнээс минь өргөн өөр лүүгээ харуулан: Зорилго чинь юу ч байсан миний залуусаас миний байшингаас хол бай!!!!

Цамцных нь захан дээр тодрон харагдах уруулын хээ, шиврэн орох бороо, халуун кофе. "Тэр энд ердөө дулаацахаар ирсэн. Өөр зүйлгүй" /Дууссан/ Зөвшөөрөлгүйгээр хуулах болон ашиглахгүй байхыг хүсье. Hope you like it, my dear wanderers :* :)

Ой гаднаасаа байдаг л нэг манантай ой шиг... Зарим хүмүүс ой руу орж үзнэ. Тэгээд тэднээс дахин сураг дуулдахгүй.... Энэ бол үнэн. Хэрвээ чи жирийн хүн бол ой руу зүглээд хэрэггүй. Магадгүй энэ амьдралын чинь сүүлчийн өдөр болж ч мэднэ. Чи бүхнийг дууссан гэж бодсон уу? Үнэндээ бүх зүйл чимээгүйхэн үргэлжилсээр байсан юм. Харанхуй ой дотор юу болдог бол? Ямар амьтад нуугддаг бол? Ойн нууц юу вэ? Үүнийг мэдэхийн тулд ой руу зориглон орж чадах уу? Аз чамайг ивээг. The Forest ийн 2 дугаар дэвтэр. Энэ нь эхний ном дээр гардаг зохиолын нөгөө талаас бичигдсэн болно. Зохиолыг уншихын өмнө нэгдүгээр дэвтрийг уншихыг зөвлөе.

~For my 4th follower~ Энд яг юу байдгийг мэдэхгүй ч хүн болгон ой руу битгий ор гэдэг. Ойлгохгүй юм. Энэ сайхан газрыг яагаад тусгаарлаад байгаа юм бэ? Ойд их нууцлаг, чимээгүй... Гэхдээ тэр нууцыг нь мэдсэнээс хойш би айж эхэлсэн юм. Highest rank: #2 in Mystery/Thriller

-За тэгвэл бусдын олдог, миний олдоггүй зүйлийн тухай ярилцъя. -Тэр чинь юу билээ? -Хайр. /Дууссан/ Зохиогчийн зөвшөөрөлгүйгээр ашиглах болон хуулахгүй байхыг анхааруулъя. :)

Тэрээр гүнзгий амьсгалж байгаа ч түүний цээж агаар дүүрэн авч чадалгүйгээр байн байн дээшлэн доошилж, тэрээр мөн адил чимээгүй ханиалгах бүрт нүүрэнд нь өвдөлт илэрч байлаа. Түүний нууц давхраатай үзэсгэлэнтэй нүднээс нь нулимс өвдөлт дүүрнээр урсахад би түүний ташаанаас гарах цусыг хичнээн чангх дараад эдгэхгүйг мэдэх ч хоёр гараараа давхралдан чангаар даран, "Зүгээр ээ бүх юм зүгээр болох болно оо. Битгий сандар," хэмээн түүнийг тайвшруулахыг оролдон хэлэх ч тэрээр надруу чимээгүй ширтэн уйлж байв. Тэр огтхон ч сандарсан харагдсангүй. Хурууны завсраар улаан жихүүн үнэртэй цус булгилан гарч ирэхэд би цамцныхаа ханцуйгаар нулимсаа арчин дахин түүнрүүгээ арайхийн бүрэлзэх нүднийхээ цаанаас харахад тэрээр гэдэснийхээ хажууд улаан болсон өвсөн дээр хаясан байх гараа өргөн нүүрлүү минь ойртууллаа. Гэсэн ч түүний гар миний нүүрлүү бус биерүү минь яван хүч султайгаар намайг түлхэв. "Намайг орхиод яв." Хамтран бичиж байгаа Kikuchi_Oyuka ~MS, KWS~ #3 Science Fiction #3 Action Зохиолчдын зөвшөөрөлгүй хуулбарлахыг хориглоно. Хуулсан тохиолдолд хариуцлага хүлээнэ.

"69 хоногийн дотор намайг өөртөө дурлуул"

Зөвхөн +18 насныханд зориулав.

Тэр. Би. Нэгэн цагт бид бие биедээ уусан шингэж байсныг санаж байна. Alice гайхамшгийн оронд биш өөр хаа нэгтээ байна... /Дууссан/ Зохиогчийн зөвшөөрөлгүйгээр ашиглах, хуулахгүй байхыг анхааруулъя. Хэрэв ашиглах бол заавал мэдэгдэнэ үү. :)