Cemre... O hep ateşe yürüyordu. Ateş'e... Ateş... Ateş ise hep başa sarıyordu. En başa... Cemre korkuyordu, Ateş'te yanıp köze dönmekten... Ateş ise alazlanıyor ve alazlıyordu aşkıyla. Bildiği tek şey buydu. Elinden ne daha azı ne daha fazlası geliyordu. Cemre ise her defasında aynı ateşte harlanmaktan geri durmuyordu, tüm korkularına rağmen. İkisi de başka şeylerin esiri olsa da hem yandılar, hem yaktılar. İlk önce alevlendiler, sonra köze döndüler. Hiç sönmediler. Sonra kader öyle bir rüzgar estirdi ki yeniden alevlendiler. Yazarın Notu: Bölüm günleri Pazartesi'dir. Bundan sonra her Pazartesi burada aksilikler olmazsa buluşacağız. Hikayenin belli bir kısmı çoktan yazıldığını da belirtmek isterim. Keyifli okumalar.

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

Komik, kendi halinde dişli bir kadın karakter! Koca mavi gözü ve 'Deli Feride' lakabıyla gerçekten de sevilesi. Minyon, maskot bir dişi! Feride! Disiplin adamı, karizma, kendinden hiç taviz vermeyen ama gizli bir romantik olan adam! İsmi gibi kendisi de faziletli, olgun. Zihin gücü yüksek, kültür zengini ...yürüyen bir afet! Bera! Feride kendini pek beğenmiyor! "Güzel değilim." Papağan gibi tekrarlayıp duruyor dili. Güzel olup olmadığı kimin umrunda ki? Bu ikisi normal bir şekilde girmiyorlar birbirlerinin hayatına. Biri diğerinin kapısını çalmıyor. Ya da bir yerde çarpışmıyorlar. Ya da gözgöze gelip o gözlerde tutuklu kalmıyorlar. Birbirlerini görmeden, seslerini duymadan kapılıyorlar birbirlerine. İlk anda hem de! Tesadüf dediğimiz şey nedir ki? Bir arkadaş sitesinde başlıyor hikayeleri. Kaptırıyorlar kendilerini. Sonra sahne değişiveriyor birden! Feride, bir mesaj uzağında olan adamı karşısında kanlı canlı buluveriyor! Bera, O'nun mesajlaştığı Feride olduğundan habersiz! Feride de bir türlü söylemeye cesaret edemiyor! Ve hikaye asıl şimdi başlıyor.

Antonio Rafael Del Piero, Yasemin Aktaş'a birkaç haftalığına birlikte vakit geçirmeyi önerdiğinde, genç kadın sadece takılacaklarını, sonra da herkesin kendi yoluna gideceğini düşünmüştü. Ama öyle olmadı. Yasemin, Antonio'ya aşık olup, İtalyan bir milyonerin bebeğine hamile kaldı ve birden ikisinin de tüm hayatı tepetaklak oldu.

Tek bir sevgiyi bilen bir adamın Ve ona aşık olan kadının İlmek ilmek sabırla, sevgiyle örülen aşkı.

Gece "Bu yara bende kanadıkça, affın yok yüreğimde" demişti. İhanetin ateşini içine düşüren sevdiği adama. Gece kaybettiği canın derdine düşmüş yaralı bir kadındı artık. Ona can veren iki kişinin birini toprağa diğeriniyse kalbine gömmüştü. Sinan "Biliyorum hakkım yok ama seni bırakmaya da gücüm yok"demişti sevdiği kadına. Güzel giden hayatlarını kendi hatası yüzünden mahfetmişti. Sinan toprağa koyduğu canıyla beraber ona hayat veren karısını da kaybetmek üzereydi. Hayatını geri alabilmesi mümkün müydü ?

"Aklının ucuna oturup kendimi bekledim; gelmedim, gelmedim, gelmedim" CEMAL SÜREYA

Gecenin bir körü, bir amaç için delicesine kafayı dağıtmaya çıkan bir genç kız ile kendini sadece karanlıklarda saklamayı beceren bir adamın, geceyarısı kaçamağı...

" Eflatunun her tonu güzeldir, en belalısından gök kubbeli rüyalısına kadar... " diyen bir kadına gün gelipte o şiiri okuyacağı hiç aklına gelmemişti adamın. Ama şairin de dediği gibiydi, bundan kaçılmıyordu. Göğe kaldırdı bir akşam üstü başını Celal, derince bir iç çekti önce. Ardından elleri cebinde ağır adımlarla durdu denizin karşısında. Ve gözlerine bakıp da diline dökemediği o kısacık dörtlüğü hayaline söyledi kadının; Ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin... Yazmış kaderin: Aşkıma ömrünce esirsin! Aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin. Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın... * Hikaye dini veya tasavvufi bir hikaye değildir. " * Hikayede yer alan bazı karakterler, mekanlar ve anılar dışında kalan her şey KURGU'DUR... * Hikaye Antakya ve İskenderun 'da geçmektedir 🌿