Tatil hayalleri hayal olarak kalan bir genç kız. Liseyi bitirdikten sonra tatil için çıktıkları yolda gerçekleşen bir kaza. Yeni bir hayat. O anı hiçbir zaman unutamadım. Çünkü o an benim Cora olmadığımın kanıtıydı, yeni hayatıma açılan bir kapıydı ve hayalini kurduğum dünyanın gerçek olduğunun ispatıydı. İşte o an cehenneme girdiğimi sanarken, cehennemden çıkış biletimdi. Bir kaza beni değiştir. Artık basit bir kız değildim. HAYAT SENİ DÜŞÜRDÜKÇE TEKRAR KALKMAYA VAR MISIN?

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

"Vampir okulum" un devamı. Kara kanatlar başlarına büyük bela olacaklar mı veya tom geri dönecek mi? Büyük bir Aksiyon içeren hayal ürünü bir kitap. (Yazar devam etmeyince ben devam ettim umarım beğenirsiniz.)

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

~~TAMAMLANDI~~ 18 yaşını doldurmasına günler kalan Olivia, tam anlamıyla cadı olmak için kendisine bir kasaba belirlemeli ve hayatının 1 yılını bu kasabada geçirmeliydi. Olivia, seçtiği kasabada güçlerini gizlemeli, normal bir insan gibi yaşamalıydı. Peki bu mümkün olacakmıydı? Olivia; sinirlerine hakim olmakta zorluk çeken,haksızlığa asla tahammülü olmayan, güçlerini kullanmaktan keyif alan, kendi doğrularını yaşayan genç bir kızdı. Bu kuralın onu çok zorlayacağını bilsede elinden birşey gelmezdi. Melez bir cadı olan Olivia, güçlerinin sınırı olmadığının farkındaydı. Ancak dikkatli olması gereken tek şey güçleri değildi, GÖZCÜ'lerde vardı. Gözcüler, yüzyıllardır cadılarla sürdürdükleri savaşlardan ağır kayıplar vermiş, artık iyi cadıların olabileceği inançlarını kaybetmiş ve gün geçtikçe güçlenmiş bir ırktı. Güçlerini ateşten alırlardı. Soğuk onlar için cadılar kadar tehlikeliydi.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

Bu kitapta her bölümde farklı bir hikaye paylaşacağım. Beğenilen bir hikaye olursa o hikayeyi devam ettireceğim ilk üç bölümden kesitler; Ölüm: Genç kızın arkadaşının cenazesiysen beri görmemişti. Koskoca bir yıl olmuştu özlemişti. Genç kız dışarıya bakamıyordu. Eğer dışarı bakarsa nefesi kesiliyordu. Anıları gözünde canlanıyordu. Kız çok acı çekmişti. Ama bilmiyordu ki onun acı çektiğini bildiği için yaşamakta zorlanan genç adamı. Bilmiyordu karlı ve soğuk gecelerde de onun penceresini izleyen birinin olduğunu. Ne olduysa o gün oldu... İntihar: Bitmişti bir hayat daha bir kişi daha hayata gözlerini yummuştu ve genç kız hayata gözlerini yumduğu an dünya bir bebek ağlamasıyla sarsıldı ne adelitsizdi dünya birileri acı çekerken diğerleri mutlulukla gülüyorlardı acımasız dünyaya elveda dedi genç kız ve acımasız dünyaya MERHABA dedi küçük bebek MERHABA ... Cinayet: Minicik masum kız kardeşi bir cinayet uğrunu gitmişti dünyadan. Ama o korkardı karanlıktan üşürdü o soğuk toprağın altında en son sekiz yıl önce ağlamıştı o gün kardeşinin cenazesinde yemin etmişti polis olacaktı. Bulacaktı kardeşinin katilini...

Uçuruma geldiğimde kenara oturdum. Bir anda ayağa kalkıp bağırdım. "YAPAMADIM ABİ ASEL' E SAHİP ÇIKAMADIM BEN ÇOK SORUMSUZ BIR ABLAYIM BENI AFFET ABI SÖZÜMÜ TUTAMADIM." Daha fazla kalırsam diğer sözümüde bozacaktım bu yüzden deniz kenarına gittim. Geçenlerden orada gizli bir duvar görmüştüm oraya grafiti yapacaktım. ____________________________ Deniz kenarına gelince gördüğüm duvarın karşısına geçip grafitiyi yapmaya başladım. ●●● Son dokunuşları yapıp şah eserime baktım. Fena olmamıştı. Biten sprey boyaları çöpe atıp yere oturdum ve denizi izlemeye başladım. Yanımda bir hareketlilik olunca oraya baktım. Genç Bir erkek oturmuştu. Siyah eşofman siyah t-shirt giymişti ve şapka takıp ters çevirmişti.