«Η ζωή μαζί σου είναι θάνατος !» Ψιθύρισε . «Ένας γλυκός , γλυκός θάνατος ...» συλλαβισε αφήνοντας ένα φιλί στα σαρκώδη χείλη της . «Ήρθες στην ζωή μου , Ζωή και μου έμαθες πολλά !»ολοκλήρωσε . «Είσαι εσυ ένας Αλεξ ...» χαμογέλασε άχνα Η ζωή σου ... Ο θάνατος μου ... The story contains mature content! Do not copy ®️ Enjoy ❤️ #35 στην κατηγορία mystery 27-2-2020 #18 στην κατηγορία mystery 5-3-2020 #15 στην κατηγορία mystery 24-3-2020 #10 στην κατηγορία mystery 25-4-2020 #9 στην κατηγορία mystery 29-4-2020

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

''Όταν λες να χορέψω για να δουλέψω εδώ, εννοείς να κάνω στριπτίζ;''τον ρώτησε έντονα και τα μάτια της σχεδόν πετάχτηκαν από την έκπληξη. ''Ναι. Δέκα χιλιάρικα, δέκα μήνες δουλειάς, αυτή είναι η συμφωνία. Την παίρνεις ή παίρνεις δρόμο και λες αντίο στον αδερφούλη σου.'' H Άννα θα πέσει στην ανάγκη του Νικολάι για να σώσει την ζωή του αδερφού της. Είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα, μα για πόσο θα καταφέρει να αντέξει τον ιδιότροπο και σκληρό άνδρα;

Η Νάταλι Μπρούκς εργάζεται σαν χορεύτρια σε ένα από δεκάδες νυχτερινά κλαμπ του διάσημου νονού της νύχτας Σέθ Ναβάρο. Αποστασιοποιημένη για χρόνια από την οικογένεια της, ένα βράδυ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που θα ταράξει την ήδη ταραγμένη της ζωή... Θα κληθεί να πάρει επί τη κηδεμονία της, μια ανιψιά που δεν έχει γνωρίσει ποτέ... Εκείνος αγνοεί την ύπαρξη της και εκείνη θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από το πιο αδίστακτο άνθρωπο της Νέας Υόρκης. Πόσο εύκολα μπορεί το νήμα της ζωής της να κοπεί; Κι αν κοπεί, πόσο μπλεγμένο θα είναι με το δικό του; Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

"How long is forever? Sometimes, just one second" ~Lewis Carroll, Alice in Wonderland~ Μέρος 1ο "η ελευθερία" "Σε θέλω.. απλά θέλω και άλλες" Μέρος 2ο "η καριέρα" "Οι άνθρωποι συνήθως δεν πετυχαίνουν γιατί ανταλλάσσουν αυτό που θέλουν περισσότερο με αυτό που θέλουν εκείνη την στιγμή" Μέρος 3ο "η υποκρισία" "Δεν θα είστε μαζί για μια ζωή. Δεν είναι αυτή η κοπέλα για εσένα. Τελείωσε το μαζί της και προχώρα παρακάτω. Ο πρώτος έρωτας δεν είναι και ο τελευταίος"

'' Πάω στοίχημα ότι δεν με έβγαλες από το μυαλό σου χθες το βράδυ'' '' Θα το χάσεις'' του είπε, χωρίς η σιγουριά να χρωματίζει την φωνή της. '' Πες μου Βανέσα, φανταζόσουν σε τι στάσεις θα σε έπαιρνα όλο το βράδυ;'' της είπε με φωνή αισθησιακή. Ο Άλεξ ήταν φιλόδοξος, απαιτητικός και ένας άνδρας που ήξερε πάντα τι ήθελε...κάτι που αλλάζει όταν μπαίνει στη ζωή του η ενοχλητική και κακομαθημένη Βανέσα. Θα καταφέρει να μείνει πιστός στην διπλή ζωή του ή θα αναγκαστεί να επιλέξει έναν από τους δύο κόσμους για να ζήσει;

Μέρος 1ο "Ο έρωτας" --- Κεφάλαια: 1-28 Πνίγομαι, πνίγομαι στα συναισθήματά μου για αυτήν την κοπέλα. Δεν αντέχω άλλο θα το πω. Και ότι είναι να γίνει ας γίνει. "Είμαι ερωτευμένος μαζί σου" Αμέσως την νιώθω να παγώνει. Γυρίζει στο πλάι και σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι. Σηκώνεται από το πάτωμα και ακόμη δεν με έχει κοιτάξει. "Είναι αργά, καλύτερα να πάμε μέσα να κοιμηθούμε" και με αυτό με αφήνει και κατευθύνεται στο δωμάτιό μου. Μέρος 2ο "Η προδοσία" --- Κεφάλαια: 29-47 "Θέλεις να έρθεις και εσύ μωρό μου?" η φωνή του ακούγεται αισθησιακή. Δεν μπορεί να είπε κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί. Όχι το αρνούμαι. Δεν είναι ο Άρης μου αυτός. Δεν είναι. "Άρη αν περάσεις αυτήν την πόρτα, τελειώσαμε. Αλήθεια σου λέω. Αν φύγεις τώρα, εμείς οι δύο τελειώσαμε" "Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα φύγω?" "Άρη σ'αγαπάω. Μην φύγεις μωρό μου. Μείνε εδώ. Μείνε μαζί μου. Μην πας. Σ'αγαπάω. Μ'ακούς? Σ'αγαπάω!" Μέρος 3ο "Η απιστία" --- Κεφάλαια: 48-65 "Με κεράτωσες?" Σιωπή "Σε ρώτησα κάτι... με κεράτωσες?" Σιωπή "Απάντησε μου σε παρακαλώ πολύ.. δεν είναι δύσκολο.. θέλω ένα ναι ή ένα όχι.. Με κεράτωσες?" Σιωπή "ΜΊΛΑ ΓΑΜΏ ΜΊΛΑ.. ΜΕ ΚΕΡΆΤΩΣΕΣ?" cover by -jashton

Για κάποιο λόγο σε συμπαθεί. Υπερβολικά πολύ.

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

ΣΕΙΡΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΜΟΣ 1 (Α& Β ΜΕΡΟΣ) «Στιγμές που μου πήρες» «Ήρθες» λέω. Το χαμόγελό της πλαταίνει, το φως της μοιάζει να βγαίνει με τη μορφή ακτίνων, μέσα από τους πόρους του δέρματός της. «Μου το ζήτησες». «Θα έκανες ό,τι σου ζητούσα;» «Θα έκανα τα πάντα». Γιατί; «Μου έμαθες να σ' αγαπάω, Στέφανε». Σαν να διάβασε τους λογισμούς μου, όλους, έναν προς έναν, δίνει την απάντηση που ψάχνω καιρό να βρω. Και τότε, ψύχρα! «Πάρε με μαζί σου, Άννα! Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου». Θέλω να την κάνω να το εμπεδώσει, να συνειδητοποιήσει πως είμαι εδώ, τη χρειάζομαι κοντά μου... Για πάντα! Ναι! Για πάντα! Γιατί το δικό μου «Για πάντα» είναι παραπάνω από την αιωνιότητα. «Ήμουν κοντά σου και μ' έδιωξες, ήμουν το φως σου και μ' έσβησες, ήμουν η ζωή σου και με σκότωσες» μου λέει και τα μάτια μου πλημμυρίζουν δάκρυα που ξέρω ότι αξίζω. «Δεν μπορώ να σε πάρω μαζί μου, δεν μπορείς να με πάρεις πια μαζί σου». «Μα, μου είπες...» την πρότασή μου κόβει ένας λυγμός. «Συγχώρεσέ με!» Κάνω να την πλησιάσω, να την πιάσω, να την ακουμπήσω ξανά, έστω κι αν είναι η τελευταία φορά. Δεν τα καταφέρνω. «Θα το κάνω...» μου λέει. «Όταν μου φέρεις πίσ