Siedząc na obitym brudną tkaniną fotelu w amerykańskim pociągu, Clementine nie planowała poznawać nikogo nowego, a już na pewno nie jego. Pijanego chłopaka z topazowymi oczami, rozczochranymi włosami i uśmiechem, który potrafił rozbroić każdą ostrożność. Ona pragnie tylko spokoju: książek czytanych do świtu, miękkiego mchu pod palcami i cienia drzew, w którym można zasnąć bez lęku. On zdaje się reprezentować wszystko, przed czym chciała uciec. Clementine usiłuje ignorować dwuznaczne uwagi Bruna i te zdradliwe dołeczki w jego policzkach, które pojawiają się zawsze wtedy, gdy powinna odwrócić wzrok. Ale lęk, że ten chłopak zburzy jej bezpieczny świat i wciągnie ją w swój pełen pokus plan, z każdą chwilą staje się coraz bardziej realny. A może to nie strach ją powstrzymuje, tylko pragnienie, które wcale nie chce zniknąć?

Czy on uratował mnie z piekła, aby wysłać do kolejnego?

Życie w małżeństwie wcale nie jest takie łatwe i kolorowe jak we wszystkich filmach. Przecież w filmach nie rzucają talerzami przy porannej wymianie zdań. Ale nikt nie powiedział, że miłość jest łatwa. Nie, ona wymaga poświęcenia i prawdziwego, głębokiego uczucia. Wchodzę do kuchni głośno ziewając. - Znowu nie dopił kawy - wzdycham i wylewam zimną ciecz do zlewu, a kubek wstawiam do zmywarki. Codziennie to samo. On wstaje o szóstej trzydzieści i po cichu drepcze do łazienki, później szybko się ubiera i w kuchni parzy sobie mocną kawę. Szybko ją wypija (ale zawsze zostawia choć dwa łyki), bierze swoją czarną teczkę i wychodzi, zabierając jednym ruchem swój płaszcz z wieszaka w przedpokoju i kluczyki z auta. Ja wstaję zazwyczaj o ósmej. Przeciągam się głośno ziewając, biorę szlafrok z wieszaka i idę do kuchni zrobić sobie śniadanie. Przechodząc obok stołu, biorę zimną już resztę kawy i wylewam ją. Tylko raz odruchowo się jej napiłam i od razu pożałowałam. Gorzka, zimna i mocna kawa. #123 w Fanfiction - 25.06.2016 #108 - 26.06.2016 #50 - 11.07.2016 #31 - 17.07.2016 #20 - 19.07.2016 #18 - 23.07.2016 #9 - 01.08.2016 #8 - 11.08.2016 #5 - 14.08.2016 | 24.08.2016 #4 - 30.08.2016 | 01.09.2016 #3 - 02.09.2016

Nigdy nie daj sobie wmówić, że nie warto. _____________________________ Audrey Wilson wraca do swojego rodzinnego miasta, by zapomnieć o kłamstwach, które ją spotkały podczas wakacji. Kiedy już się ustatkowała i swoje życie, na horyzoncie pojawił się ON - Louis Owen. Dawne, płomienne uczucia znowu obudzą się w tej dwójce. Lecz Audrey już ma kogoś. Wilson i Owen pogodzą się i poczują do siebie ten sam pociąg, co wcześniej? Czy dziewczyna znowu powróci do swojej bolesnej przeszłości? Copyright © 2018 by honvie

2 czesc " Po co mi facet?". Naomi, Theo i mała Polly wyprowadzili sie do Portland. Młodzi rodzice chcą kontynuować edukacje na uniwersytecie z dala od Seattle. Przyjaciolka Amber towarzyszy im w nowym zyciu. Niestety pewna recepcjonistka, dawna milosc Theo - Julia zbyt nachalnie pcha sie miedzy małżenstwo. Czy przetrwaja tą probe czasu ? Czy Theo zaglebi sie w stare uczucie do mlodzienczej milosci czy wybierze swoja rodzinę ? Wszystkiego dowiecie sie w "Udowodnij mi to." :) + 18. Książka moze zawierać przeklenstwa jak i tresci erotyczne. Czytasz na wlasna odpowiedzialność :) i_wonsz © Wszystkie prawa zastrzeżone.

- Nie możemy dłużej być razem - powiedziała z obojętnym wyrazem twarzy. Stałem oszołomiony wpatrując się w nią. Przez chwile nie umiały dotrzeć do mnie jej słowa. - Ale jak to? Dlaczego? - wydukałem zupełnie zdezorientowany. - Nic do ciebie nie czuje, ani nie czułam. Traktowałam to jak przelotny romans i tobie radzę abyś też to zrobił - poczułem dziwne ukłucie w sercu. Co ona właśnie powiedziała?! To nie ma najmniejszego sensu!

Miłość to siła niszcząca. Przychodzi, kiedy najmniej się tego spodziewamy i urządza nasze życie po swojemu. Szepta nam piękne słowa i buduje zaufanie, kryjąc prawdziwe oblicze za niewyraźną maską fałszywych uczuć. Mówią, że miłość jest rzeczą boską, a może wcale nie ma żadnego Boga w tych wielkich białych chmurach nad nami. Miłość to manipulacja. Miłość sprawia, że wszyscy jesteśmy tylko kłamcami, złodziejami i mordercami. Wmawiamy, że kochamy, kradniemy czyjeś serca, a na samym końcu zabijamy. Z zimą krwią i bez niczyjej pomocy. Zabijamy niczemu winne serca, tylko dlatego, że nikt wcześniej nie nauczył nas kochać. Miłość to wojna, w której żadne z nas nie chciało uczestniczyć. Lucey od zawsze unikała problemów. Trzymała się na uboczu i szła własnymi ścieżkami. Życie szaraka jej nie przeszkadzało, można wręcz powiedzieć, że w tym czuła się najpewniej. Niestety, kłopoty znalazły do niej drogę same, dokładnie pod postacią wysokiego blondyna, który za cel obrał sobie uwiedzenie jej w sześć miesięcy. Praca bierze udział w konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @glnozyce ________________________ Wszelkie podobieństwo do innych opowiadań jest czysto przypadkowe :) +Pierwsze rozdziały pod koniec książki ulegną korekcie :)

"- Kurwa. - Przeklnęłam i bałam się tego, kogo zobaczę, gdy się odwrócę. I słusznie. Jego brązowe włosy były w miarę dobrze ułożone, a oczy jakby błyszczały. Czemu akurat dziś ? - Wydaje mi się, że to miasto jest zbyt małe dla nas dwoje." 30.12.2019r. - 19.05.2020r.

- Danielle... - mruknął dotykając jej ramienia. Dziewczyna nie zareagowała, ponieważ od dobrych dwóch godzin próbowała zasnąć i tym razem zamierzała nareszcie oddać się w ramiona Morfeusza. Kiedy powoli odpływała, chłopak wszedł do pokoju, a swoim ochrypłym głosem wybudził ją co spotykało się z jej niezadowoleniem. Brunet przysiadł na krańcu materaca i zaczął stukać palcem w jej rękę. - Dani... - Co tym razem, Harry? - Nic, tak po prostu. - Śpij, Harry. ♔♔♔♔♔♔♔♔♔ ©luvasharry #48 in ff 19.09.2015 #38 in ff 10.10.2015 #37 in ff 20.10.2015 #29 in ff 25.10.2015

Historia Naomi, która z dnia na dzień decyduje się, że już nigdy nie pokocha żadnego chłopaka. Zadecydowała tak dzięki Thomasowi, który zostawił ja mówiąc, że nigdy jej nie kochał. Jedna impreza potrafi wpłynąć na całe życie. Czy Naomi złamie dane sobie słowo i w końcu będzie szczęśliwa?