"Parti var asanı kapta gel !" Harry Potter bitmiş olabilir ama bizim hayallerimiz hâlâ bitmedi. Hep birlikte hayal kuralım. Asalarımızı lumos ile aydınlatıp dünyayı güzelleştirelim. Cover: Mey Tasarım/Nevremis

500 yıl içinde sadece 1 gecelik kanlı ay gerçekleşir. ve o kanlı ay sadece insanoğlundan bir tanesine tanrı tarafından sunulmuş kader prangalar ile lanetlenir. Ajay isimli ana karakterin önünde engeller bulunur ve amansız ilerleyiş sonucunda arkasında tek gördüğü şey ise cesetlerdi.Tanrı'ya karşı mı savaşacaktı yoksa ailesinin intikamını mı alacaktı.Ajay'ın amansız macerası ile prangalarından kurtulabilecekmiydi.

Düşünceli bir gencin günden güne çökmesini anlatan aynı zamanda merak uyandıran bir hikaye. Okurken sıkılmayacağınız bir hikaye olduğunu düşünüyorum. Hatalı bulduğunuz kısımları yorumlarda lütfen belirtin. Boş zamanlarımda mümkün olduğunca yazmaya çalışıyorum her yeni bölüm en kısa zamanda gelecektir.

Sayende önce kalbim delirdi. Sonra aklım çıldırdı. Ey!Şiir yüzlüm Şair bakışlım.

Büyünün her şey olduğu bir dünyada yapayalnız kendisini güçsüz sanan bir çocuk. Yaşadığı çeşitli olaylar ve tanıştığı özel insanlar. Hepsi bir amaç uğruna bir araya toplandı. Şimdi ise hepsi hünerlerini göstermek zorunda.

*** "Ten uçurumdur. Yıkımlar birbirlerinin ecinnileri. Seni görmedim Venüs'ün saçları, alargada benimle arkama saklanıverdin. İnce alaylı, kara gülmekle derin gürültüler açtın tenimde, kapanmadan. Kabuğu ısınmış bir salyangozun deniz mavisi büğetiydin." Gözlerini gözlerime dikip sigarasının dumanını son kez içine çekti. Bir anda Hışırdayan yapraklar sustu, şakayıklar soldu. yaramaz çocuklar duruldu. Asfaltta ciyaklayan ucuz arabalar, sokak lambaları, kahkahalar, ağlamalar sustular. yer ayaklarımın altında kayarken her şeyin Tuhaf bir renge büründüğünü, ve yahut ışıldadığını farkettiğimde kaçınılmaz soruyu sormaktan kendimi alamadım, "Sen de farkediyor musun?" "Neyi?" Cevap vermedim. Gözlerim büyüdü. Her şey bir anda kaldı. Öylece.

Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı... Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar... Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın... Yanmış bir beden güvenebilecek miydi bir daha o gözlerin aldanmış renklerine? Bir Adam; Gördü, görmeye zorlandı. İstemediği şeyler duydu, gözleri gördüklerine ihanet etti. Sevgi neydi? Sevgiyi unutmuştu Adam... Sevebilecek miydi Kadını, Kaldırabilecek miydi yüreği? İki farklı insan, iki farklı amaç bir çok maske... Yolun başı ayrı sonu birdi. Sonu görebilecek miydi bu gözler? Dahası kalpleri tekrar atacak mıydı? * * * * * "Sen benim, bu karanlık dünyamdaki tutunduğum ışığımsın."

İnsan hayatından neden vazgeçer ki? İki farklı insan düşünün ikiside farklı nedenlerden dolayı hayatından vazgeçmiş. Araf; Babasının annesini en yakın aile dostu ile aldattığını kendi gözleriyle öğrenen. 25 yaşında ruhu çocuk olan bir adam. Esila; Geçmişinde ailesi tarafından onlarca kez sırtından vurulmasına rağmen hayata tuttunmaya çalışan 22 yaşında genç bir kadın. Bu güvenmeyi bilmeyen iki insan bir araya gelirse ortaya nasıl bir manzara çıkar? Tam bitti derken şafak vakti kendini ilk ve son olarak aydınlağa bırakabilir mi? Ya güneş tüm gücünü toplayıp bir kez daha belki de sonsuza dek sönmek pahasına da olsa karanlığa tüm güzelliğiyle kalkan olabilir mi? Isıtabilir mi şafak vaktini ? 23.09.2017➡Romantizm içinde #596 29.09.2017➡Romantizm içinde #559 13.02.2018➡Romantizm içinde #475 21.04.2018➡Romantizm içinde #441 10.05.2018➡Wattsy içinde #35 26.08.2018➡Wattsy içinde #8 13.11.2018➡Wattsy içinde #3 15.11.2018➡Romantizm içinde #248 12.12.2018➡Romantizm içinde #185 28.12.2018➡Romantizm içinde #113 22.12.2018➡Wattsy içinde #1 10.01.2019➡Romantizm içinde #102 06.02.2019➡ Aşk içinde #151 13.03.2019➡ Gençkızedebiyatı içinde #6 28.03.2019➡ Romance içinde #6 19.11.2019➡ Aşk içinde#64

"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.

Yıl 1257, Kalradya Toprakları Hükümdarlık, Acı, Kan, Güç Hırsı, Savaşlar, İnce siyasetler ve bir diyarın kaderi... Tarihin derinliklerinden gelen ve yeri bilinmeyen sadece adının "Kalradya" olduğu bilinen bir diyarın, beklenmedik anda yaşanan olaylar ile asırlık karanlıktan kurtuluşuna şahit olacağız. Genç bir adamın yetişkinliğe ve krallığa uzanan yolculuğunda Kalradya sizi çağırıyor...