Ang sequel ng Patunayan. Kapag mapait ang buhay kailangan ng chaser. Matuto tayong lumangoy kapag nalulunod na tayo sa alak at pag-ibig mga bro! :-) -EMPriel

Kung marami na nga ang namamatay sa maling akala iisipin ko na talagang torture ito. Pero bakit ko nga ba mas pinili ang ganitong sitwasyon? Minsan iniisip ko napakatanga ko lang talaga na kahit na ano pang gawin mong pagsusungit at pagtataray sa akin ay nagagawa pa rin kitang suyuin. May punto na parang palagay ang loob natin sa isa't-isa. May punto naman na para bang kinasusuklaman mo na ako. Pero kahit na ganoon ay heto, nandito pa rin ako at patuloy na naghihintay. "Hmm, sorry," napakatipid na sambit mo. Hindi ko nga alam kung saan na bang lupalop nakakarating ang isang salitang gaya niyan. Napakadaling paniwalaan para sa akin dahil ikaw naman ang nagsabi, pero dumating yung punto na napagod na lang ako. "Pasensiya na rin. Nakalimutan ko kasi...hindi nga pala tayo. Kaya siguro dapat ilugar ko na lang ang sarili ko sa tamang lugar at tao." Ngumiti ako at nilagpasan ka. Ngumiti ka rin, pero kitang-kita sa mga labi mo ang mapait na katotohanan. "Mahal mo pa rin ba ako?" tanong mo. Isang tanong na nakapagpatgil sa akin. Ang tanging nagawa ko na lamang ay lumingon, ngumiting muli...at umiling.

"Espren, may sasabihin ako sa'yo." "Ano yun espren?" "Naalala mo nung bibigyan sana kita ng chocolates?" "Ah nung naiinis ako sa mundo. Tapos gusto mo akong pasayahin? Haha. Naalala ko na." "Yung chocolates kasi. Nasa bahay pa. Tapos ano..." Tumingin ako sa kanya habang nakahiga kami sa damuhan, malungkot ang muka niya habang pinagmamasdan ang mga bituin sa kalangitan. Naghintay ako ng sagot, pinilit niya lang ngumiti noon dahil nahuli niya akong nakatingin sa kanya. "Alam mo sabi nila kapag ang chocolates daw pinatagal mong kainin, nagiging mapait. Nawawala yung sweetness." Tumahimik lang ako. Alam ko na kung ano ang ibig niyang sabihin, pero hindi ko na lang iyon pinansin. Alam ko na naman sa mga oras na 'yon na mabigat na naman ang pakiramdam nya. "Naalala mo noong may sakit ka? Pilit kang pinapainom ng gamot ni tita? Sabi mo ayaw mong inumin yung gamot kasi mapait." Sabi ko sa kanya. "Pero alam mo, minsan kung ano pa yung pinakamapait na gamot, 'yon pa yung pinakamabisa." Tumingin ako sa langit, hindi ko alam kung maiintindihan niya din ang gusto kong sabihin. Mahirap tanggapin para sa kanya. Pero mas mahirap na tanggapin para saakin na nasasaktan ko siya. Tumawa na lang siya na parang isang baliw. Umupo siya at tumalikod saakin...tumatawa siya ng walang tigil, pero...alam ko sa pagkakataong iyon na lumuluha na naman siya. cover credits: Kristoffer Ian Dacoycoy Belen

Higit ka pa sa kahit anong regalo na nakuha ko. Maraming salamat. A Non fiction story. A piece I wrote for the Guardian Newspaper of Rizal Technological University.

just an old thought (reposting)

Sabi nila, kapag daw ginawa mong wallpaper ang picture ng taong mahal mo sa cellphone mo at walang nakakita nito within 15 days, magkakatuluyan daw kayo. Teka teka, naniniwala ka ba don?

Gusto mo ako, gusto kita. Pero ang tanong, tayo ba?

Sabi nila, pag nag bilang ka raw ng siyam na bituin sa loob ng siyam na araw at sinabi mo ang hiling mo, magkakatotoo raw ito. Ang hirap maniwala sa mga pamahiin na 'yan, pero wala naman masama kung susubukan 'di ba? Malay natin magkatotoo ang hiling ko na sana....magustuhan mo rin ako.