Tanıtım bölümüne göz atınız...

"Korkuyor musun ?" diye sordu. Nehir başını kaldırmadan sadece kafasını salladı. Adamın kokusuna karışmış sert içki kokusu genzini yakmıştı. "Hım demek öyle " dedi fısıltıyla.." O zaman neden buradasın ? Buraya beni memnun etmek için geldiğini biliyorsundur herhalde " Nehir başını kaldırdı. Bebek mavisi gözleri adamın karalarıyla buluştu. "Zorla getirdi " dedi zor çıkan sesiyle. "O zaman ne yapacağız " dedi elinin birisini duvara yaslayıp. Nehir cevap vermedi. "Şöyle yapalım o zaman güzellik , ben seni o adam dan kurtarayım sende bana unutamayacağım bir gece yaşat ne dersin " Emir tuğra eğer sarhoş olmasaydı muhtemel bu sözleri söylemezdi. Bunda içkisine katılmış ilacın etkisi de büyüktü muhtemel. "Yani beni o adama vermeyecek misin " dedi umutla. "Hayır , seni o adama vermeyeceğim ama bu gece seni istiyorum karşılık ver " dedi acımasızca..

Gerçek töre hikayelerini merak ediyorsanız okuduğunuza pişman olmicaksınız

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

Hayatı, işleri ve kendisi böylesine karmaşık bir adamdan kaçması gerekirken, Armağan tam tersini yapıp adama koşuyordu. Ateşe koşuyordu. Onu yakıp kül edecek ateşe. Ama ateşe de razıydı, yanıp kül olmaya da. Gönüllüydü bu sefer, bütün yaşayacaklarına. Aslı gibi gönüllüydü sevdaya, razıydı yanmaya. İçinde ilk kez hissettiği, yeni filizlenen sevdayla hazırdı savaşmaya, barışmaya, kazanmaya, kaybetmeye. En çok da sevmeye ve sevilmeye. Onun bilmediği şey ise, kendisi nasıl Aslı gibi yanmaya razıysa, kollarıyla kendisini saran adamda Kerem olup onun ardından diyar diyar gezmeye çoktan razıydı. Kerem gibi sevdasıyla yanmaya, yandıkça yakmaya hazırdı. Kerem gibi yanacaktı Ertuğrul. Aslı nasıl Kerem'in ateşinde küle döndüyse Armağan da Ertuğrul'un ateşiyle yanıp küle dönecekti. Herkesi, her şeyi yakar mıydı sevda? Yaşayıp göreceklerdi. Başlangıç #04.03.2016 Bitiş #11.10.2016 Kitaba şüpheyle başlayıp 'İyi ki okumuşum' diyerek bitiren çok okurcan gördüm.Bilindik hikayelerden sıkıldıysanız ve gerçek aşka inanıyorsanız...Hepiniz hoş geldiniz. Lütfen hikayeye şuna benziyor,buna benziyor tarzı yaklaşımlarla başlamayın. Her şeyi bir kenara koyun, derin bir nefes alın ve bildiklerinizden arının.Farklı birileriyle karşılaşacak ve tanışacaksınız.İnancım bu yönde. Keyifli okumalar diliyorum ve aramıza tekrar hoş geldiniz diyorum okurcanlar :)) Kitabın tüm hakları şahsıma aittir.Kopyalanması ya da çalınması halinde yasal yollara başvurulacaktır. Tüm Hakları Saklıdır ® .Küfür,hakaret ve kitap tanıtımı içerikli yorumlar kaldırılacaktır! #22.01.2017 Genç Kurgu 1.Sıra #13.11.2016 Genç Kurgu 2.Sıra #08.11.2016 Genç Kurgu 3.Sıra

O; Baran'dı. Yanlış onun göbek adıydı, kaderiydi... O; Zeynep'ti. Doğruluk onun kanına, ruhuna işlemişti. Onlarınki belki de zıt kutupların birbirini çekmesiydi. Belki de değildi... Her karanın içinde bir ak, her akın içinde bir kara vardı. Belki de bundandı birbirlerini tamamlıyor olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri, birbirlerine çekilmeleri... Ama bir yanlışlık vardı. Eksiklik vardı. Zaten her şey de dört dörtlük olmazdı..

Zordu hayat.Önümüze ne çıkaracağını bilemiyorduk.Bazen mutluluktan delirip bazen acıyla yoğuruluyorduk. Mutsuz sonların,kavuşmayan hayatların,çok seven insanların şehriydi Mardin.Mutluluk kapısını çalmış insanlar varken hayatları kana bulanmış insanlar da vardı.Zordu Mardin.Taşı,toprağı sevgi dolu,aşk doluydu.Önemli olan bu zorluğu yenip,hayata bağlanmak değil miydi? Asmin kendisini kor gibi yakan adamın olacaktı bugün.O'na eş,O'na sırdaş,O'na yoldaş olacaktı.Yıllardır hayalini kurduğu,gerçekleşmesini beklediği şey olmuştu.Berzan ile evleniyordu! Lakin Berzan'ın zaten bir eşi vardı.Berzan zaten evliydi. Bu zor şehirde,zor hayatta güçlü olup engelleri aşabilecekler miydi? Hissettiği nefes kalbini zorluyordu.Gözlerine bakmak boğazındaki yumrunun büyümesine sebep oluyordu.Sarıldığından dolayı ensesinde olan eli,teninin yumuşaklığını kanıtlıyordu ve buna bayılıyordu.Yutkundu.Sadece bu yumrunun aşağı inip midesindeki kelebeklere karışmasını diledi.Ama olmuyordu.Bu adama bu kadar yakın olmak genç kadını delirtiyordu.Sevmiyordu.Kör kütük aşıktı.Gözlerine hapsoluyor,bakmadan duramıyordu.O mavilikler nefesini kesiyordu. BAŞLANGIÇ:05.03.2016

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Parmaklarımın doğuştan yetenekli olduğunu çok duydum. Yeter ki bir kalem ya da bir boya verin bana. Başka bir şeye ihtiyacım yok. Ama kalbim sevmeye yetecek mi bilmiyorum. Onun müziğini işiten parmaklarım titremeye başlıyor. Korkuyorum.

Artemis Milenyum ile raflarda! 💫 ✨Tanıtım bölümleri platform üzerinde yer almaktadır ✨ Ağustos, 2022 🕶 Aşk korkuları yenebilir mi? Kopkoyu bir sisi dağıtabilir mi? Yıldızları yerinden kaydırabilir mi aşk? Bir yazar ve bir editör, ilk satırlarını beraber yazdıkları bir romanın sonunu getirebilir mi? Ama gitme, Lavinia. Leyla'nın satırlarından hayata taşan aşk dolu, heyecan dolu, umut dolu hikâyesi...