"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

Bir katil , On yedi piyon. Sınırlı erzak , Tuzaklar ve ölümler. Sadece bir kural vardı; yaşamak için savaşman gerek ! Siz hayatta kalmak için neler yapardınız ? Peki, piyonlar neler yaptı? . #onyedipiyon

Gizem / Gerilim içinde # 1 AYFER (ÖZET) *Çalışmalarım noter tasdikli olup izinsiz kullanılması ve çoğaltılması yasaktır* Sağlık Bakanlığı'nda müfettiştir Selim Erbek, evlenmesine çok kısa bir zaman kala nişanlısı tarafından terk edilir. İki yıl boyunca başka bir ilde görev yaparak geçmişinden kaçar, hayata ve aşka küsmüştür. Son görevi il sınırları içerisindeki engelli bireyleri kontrol etmektir. En son gittiği köyde Down Sendromlu doğan bir kız çocuğunu kontrol ettikten sonra, yakınlardaki Çarmıklı köyünde oturan Ayfer isminde, akli dengesini sonradan yitirmiş genç bir kız olduğunu öğrenir. Kayıtlı bir görevi olmadığı için önceleri onu görmeye gitmek istemez, fakat vicdanında yenik düşerek Çarmıklı köyüne gider. Ahırda, zifiri karanlık bir odada tutulmaktadır Ayfer, aklı dengesi yerinde değildir ve kendi pisliğinde ölümü beklemektedir. Esrarengiz bir yerdir Ayfer'in yaşadığı Çarmıklı köyü, insanları soğuk ve yüzleri hep korku doludur. Lise son sınıfa gidene kadar hayat dolu olan Ayfer, bir anda delirmesi Selim'in dikkatini çekmiştir. Babasının da Ayfer delirdikten bir hafta sonra vurularak öldürülmesini garip bulmuştur. Selim Ayfer'den o kadar çok etkilenir ki bir hafta boyunca onu rüyalarında ve kâbuslarında görür, geceleri rahat uyuyamaz. Rüyalardan ve kâbuslardan kurtulmak için gerekli izinleri alır. Ayfer'i tedavi etmek için köyünden alarak şehirdeki hastaneye getirir. Gün geçtikçe iyileşir Ayfer ve Selim ile aralarındaki bağ kuvvetlenir. Çarmıklı köyünün ileri gelenleri ise Ayfer'in iyileşmesini istemez. Köyde olan biteni bildiği için Ayfer'i ve Selim'i öldürmeyi planlamaktadırlar. Selim ise Ayfer'in delirmesine sebep olan olayları araştırdıkça köy hakkında korkunç şeyler öğrenir. Hem Ayfer'i iyileştirmeye uğraşırken hem de Çarmıklı Köyündeki esrarengiz olayları çözmeye çalışır.

#1 03.09.2016 #ÖneÇıkanHikaye * İlk kitap, gerilim ve korku unsurları içerebilir(cin gibi varlıklardan korkuyorsanız.) Akça, babası tarafından büyütülmüş, kendi halinde genç bir kızdır. Hayata dair çok tecrübesi yoktur ve bu onu rahatsız etmektedir. Bir gün öğrendiği gerçek ile hayatı değişmiştir. Akça ve babası, Doğaüstü Varlıklar Dünyasına ait bir soyun üyesidir. Fakat 'Bastırılmış Gen' dedikleri bir şey yüzünden kurt adam soyundan olmalarına rağmen, insan özellikleri gösterirler. Yine de bu varlıkların gittiği Hayalet Liseye kabul edilir ve Doğaüstü Dünya'ya ilk adımını atmış olur. Bundan sonra Akça, hem kendini hem de üyesi olduğu bu alemi keşfedecek, yeni arkadaşlar edinecek ve bunu yaparken de kendini ciddi bir tehlikenin içinde bulacaktır. Belki de babası ile birlikte insan dünyasında kalmalıydı? Hayalet Serisinin 1. kitabı Hayalet Serisi 1. Kitap 'Hayalet Lise' 2. Kitap 'Hayalet Üniversite' 3. Kitap 'Hayalet Dünya'

Yalnızca seçkin kişilerin alındığı bir okul. Elementlere hükmedebilenler. Burada gelişen arkadaşlıklar ve daha fazlası. Clara'nın gizemli okuluna adım atın! Fantastik aşk sevenleri buraya alalım.

Bir doğum lekesi. Dört Zamancı. Ben sıradan biriydim. Hayatım boyunca büyük beklentilerim olmadı. Kalabalıkları sevmeyen, sessiz, kendi içine kapanık biriydim. En iyi arkadaşım Essie dışında neredeyse kimseyle konuşmazdım. Kitaplar dünyam, müzik ise sığınağımdı. Ama bir gecede hayatım altüst oldu. Artık zaman doğrusal değil. Günün 25. saatinde, çürümekte olan Kara Delik adlı paralel bir boyutta, başka kimsenin göremediği yaratıklarla savaşıyoruz. Gölgeden, kâbuslardan ve açlıktan doğmuş canavarlarla. Ve tüm bu karanlığın kalbinde açılmak için fısıldayan bir kapı. Ama o kapı açılırsa? Her şeyin sonu gelecek. Biz, Zamancılarız. Dört seçilmiş. Dört zincirle birbirine bağlanmış kader. Ve içimizden biri; dünyanın son umudu, ışığın kendisi. ********** HİKAYEM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR. BOŞUNA YAZMAYIN SİLİYORUM. ☆ ZAMANCILAR ADINDAKİ İLK VE TEK HİKAYEDİR.

~Wattys2018 Modernistler kazananı~ *TAMAMLANDI* 🔥 Çok az kaldı. Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı. Hepimiz ısınacağız! Hem de iliklerimize kadar... -Ciara Archer 🔥

İnsanları bu dünyada kalıcı yapacak şey isimleri degil ne yaptıkları dır. Benim için en iyi şey ise öldürmek hem ben tatmin oluyorum hem dünya.

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.