Highest #5. When Stephen bumps into a band named Royal V (5), her whole world turns around, and her own predicted life, changed when destiny plays with her.

Her gang is the Top Gangster, globally. His gang is the Top Gangster, locally. They met in an.... Unexpected way to meet someone. Her name is Brey. His name is Luhan. She's mature. He's childish. Will love blossom despite their insignificance?

Sa bansang Pilipinas, hindi parin mawawala ang mga taong may angking talento na magtype ng sariling paraan at magspell ng sariling paraan. Jejemon ang tawag sa mga taong ganito. Si Suzzane ay isang simpleng estudyante lang ngunit sa hindi sinasadya ng kanyang tito at tita na nagpalaki sa kanya, siya ay napabilang sa grupo ng mga jejemon. Ngunit papaano kung ang mga magulang niya ay muli na siyang binalikan dahil sa masamang nakaraan? Magbabago nga ba siya? O makakakilala siya ng mga taong makakapagpabago sa kanya?

Bata pa lang ay namulat na si Sunny na tatlong bagay lang ang kailangan niya sa buhay: bahay, pera, at pamilya. Namuhay siyang mahirap sa loob ng labing siyam na taon at ngayong bente na siya ay hindi iyon nagbago. Ang tanging nag bago lang siguro sa kanya ngayon ay ang pagkawala ng kanyang katuwang sa buhay: ang kanyang ina. Hindi pa nakakabangon sa sakit ay pinili niyang magpakatatag at mabuhay para sa sarili at para sa mga pangarap. Life is hard but it's easy to be strong. Iyon ang panlaban niya, ang pagiging matatag at pursigido. She was invincible because of that, but will she still feel invincible with a beast around? Lalo na pag napaibig na siya nito? Mahina ba talaga ang mga babae pag dating sa pag ibig? Because she was sure as hell beginning to lose all her strength. Ano nga ba ang gagawin Sunny kung ang magiging hadlang sa kanyang maabot ang lahat ng gusto ay ang siyang magpapaibig rin sa kanya ng husto? Worst. May magagawa talaga kaya siya?

Elevators. Airplanes. Palaman ng Sandwich. Yung feeling na papunta ka pa lang at excited ka pa lang sa pupuntahan mo. Yung feeling na palapit pa lang yung birthday mo. Yung feeling na palapit pa ang isa pang espesyal na araw. Yung feeling na ilang oras na lang ay pasko na. Yung feeling na tatlong araw na lang simula na ulit ng pasukan. Yung feeling na nasa gitna ka pa lang at di ka pa nakakarating. Yung feeling na malapit na pero hindi pa. Yun ang laging gusto ko. Yung nasa gitna pa lang. Yung nasa gitna ka ng dalawang bagay. Gitna ng isang building. Gitna ng langit at lupa. Gitna ng dalawang matatabang tinapay. Gitna ng byahe papuntang disneyland. Mas gusto ko yung feeling tuwing nagbabyahe kesa doon sa nakarating ka na. Mas gusto ko yung feeling na may inaantay ka kesa doon sa nandyan na. I always like the things in between. "You only like things in between, Coreen. You only like the chase... You only want me chasing after you. You don't want to decide... Pero pakiusap naman, magdesisyon ka na, kasi tao rin naman ako, nasasaktan. And you? I don't think nararamdaman mo yung sakit na nararamdaman ko... You are just too heartless."

sa tatlong taong nakalipas, maari nga kayang madaming nagbago? maari kayang makalimutan ang mga dating pinagsamahan? pwede din kayang nagtanim siya ng galit? o ang tanging nakalimutan lang niya ay ang dating nararamdaman? yun lang at wala ng iba