" ΕΊΠΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΓΑΜΩΤΟ! ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ ΜΈΣΑ;ΓΙΑΤΊ ΜΕΝΕΙΣ;" φώναξε μέσα στο πρόσωπο μου και έκλεισα τα μάτια μου. Δεν θα φύγω. Δεν θα φύγω αν δεν εξαφανίσω τους δαίμονες που τον περιτριγυριζουν. "Εγ...εγ" ένας λυγμός ξέφυγε από το στόμα μου. Συγκρατησου. Μην κλάψεις. "ΕΣΥ;ΕΣΥ ΤΙ;" με ρώτησε καθώς έξυσε νευρικά το κεφάλι του. Οι φλέβες στο κούτελο του πεταγονταν. Με τρομάζει όταν είναι θυμωμενος. Με τρομάζει πολύ. "ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΗ ΜΑΖΊ ΣΟΥ" ούρλιαξα. Εκείνος γούρλωσε τα μάτια του και γύρισε να με κοιτάξει. Τα κατάφερες Αλεξ. Κατάφερες να γίνει ότι μου είχες πει εκείνη την νύχτα.

<"Τι έπαθες?" Ρώτησε αφού γύρισε για να με κοιτάξει. "Ποντίκι..." Ψέλλισα τρομακρατημένη και έδειξα το μέρος που ήταν. Εκείνος μόλις με άκουσε άφησε μια ανάσα ανακούφισης και έπειτα άρχισε να χαχανίζει. "Στην εξοχή είμαστε! Λογικό είναι να έχει ποντίκια!" Είπε διασκεδάζοντας την κατάσταση. "Τι εννοείς?Δεν είναι μόνο ένα?" Ρώτησα γουρλώνοντας τα μάτια μου. "Δεν το νομίζω." Απάντησε χωρίς να σταματήσει να χαχανίζει. "Μην φοβάσαι. Δεν πρόκειται να σε σκοτώσουν!" Συνέχισε και τον κοίταξα δολοφονικά. "Δεν τα φοβάμαι! Απλώς τα συχαίνομαι!" Είπα ενώ με κοιτούσε στα μάτια με ένα στραβό χαμόγελο στα ροζουλί χείλι του και έπειτα μίλησε. "Ποντικάκι!" > Η περίληψη είναι στο πρώτο κεφάλαιο Ελπίζω να σας αρέσει!!! *Είναι η δεύτερη ιστορία που γράφω* Started-> 3/7/18

"Ψιψινα, κανονας 2ος!" Φωναξε αποτομα καθως προχωρούσε προς μια άγνωστη για εμενα κατεύθυνση, χωρις καν να γυρίσει να μου ρίξει μια ματια. "Ναι, ναι, ξερω! Να μην μιλαω, αλλα πως θες να μην διαμαρτύρομαι απο την στιγμη που με εφερες σε αυτο το... για διαφώτισε με λιγο τι ειναι αυτο το μερος." Δεν μίλησε και απλα επιτάχυνε το βημα του αδιαφορώντας για εμενα που ετρεχα πισω του λαχανιασμένη. Χωρις να το επισημάνω, σταμάτησα να προχωρώ για να μπορέσω να παρω μια κανονικη ανασα, δίνοντας μου επισης την δινατοτητα να συνηθίσω το περιβαλλον στο οποιο βρισκόμουν για να μην μου φαινεται τοσο τρομακτικο. "Ψιψινα, ο 1ος κανονας ποιος ηταν;" Ρωτησε εξαλλος καθως αντιλήφθηκε οτι δεν τον ακολουθουσα. "Εμμμ να κανω παντα οτι μου λες..." Απαντησα δειλα αφου ηξερα που το πηγαινε. "Και τι σου ειπα;" Ξαναρωτησε φωναζοντας κατευθυνομενος αυτην την φορα προς το μερος μου βγαζοντας ατμους απο τα νευρα. "Ν-να σε ακολουθω... αμιλητη" "Και τι εκανες εσυ;" "Ακ-ριβως το αντιθετο" Ηλιθιο τραυλισμα. "Και τι γινεται οταν δεν υπακους στους κανονες μου;" ...Καταστράφηκα! Story of 2017|2018 Highest prank 2nd | 17.11.2018 on Teen Fiction ❌Do NOT copy the story!

"Λοιπον απομακρυνσου αυτην την στιγμη γιατι ορκιζομαι πως θα σε αφήσω στείρο!" Του ειπα αυστηρα και πηγα να ξανα απομακρυνθω αλλα με ξανατραβηξε κοντα του πιέζοντας με στους καρπους τοσο πολυ που τα χερια μου αρχισαν να μελανιαζουν. Οκ αυτο δεν ειχε καθόλου πλακα! "Αφησε με ρεε!!" Τσιριξα, αλλα η φωνη μου δεν ακούστηκε καν. Τα decibel της μουσικης ηταν πιο υψηλά απο την φωνη μου. Κανενας δεν ασχοληθηκε καν μαζι μου. "Μην γίνεσαι δυσκολη τωρα μωρο μου!" Αρχισε να μου αφηνει υγρα φιλια στον λαιμο και ορκιζομαι πως μου ερχοταν να ξερασω. Ξαφνικα η επαφη μας κόπηκε και τοτε ειδα μπροστα μας τον χουζμπαντ μου που ορκιζομαι πως δεν του ημουν ποτεεε τοσο ευγνώμων, τον επιασε απο τον γιακά και του εχωσε μια μπουνια στην μαπα οληη δικια του κάνοντας να παραπατησει. "Ποιος στο διαλο εισαι εσυ;" Γρυλισε εξαλλος ο βλακας καθως σκούπισε το αιμα απο την μυτη του. "Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ!" Story of 2017-2018 Enjoy but do not copy the story!

Στέφανος & Αλίκη Γνωρίζονται από μικρά παιδιά .Μεγάλωσαν μαζί καθώς οι γονείς τους είναι οικογενειακοί φίλοι .Είναι κολλητοί και αγαπάει ο ένας τον άλλον χωρίς όρια .Μεγάλωσαν και τα συναισθήματα τους άλλαξαν .Από φιλικά έγιναν ερωτικά. Μπορεί και από τις δύο πλευρές μπορεί όμως και όχι . Μια πρόταση θα έρθει από τα ξαφνικά και ένα τρελό μα άκρως παθιασμένο και ερωτικό παιχνίδι θα ξεκινήσει μεταξύ τους .Τότε θα συνειδητοποιήσουν ότι τα αισθήματα τους δεν είναι τα ίδια .Στο τέλος κάποιος θα βγει πληγωμένος ή πολύ ερωτευμένος . Αν θες και εσύ να δει τι θα γίνει διάβασε την ιστορία 😍❤😊.