Gerçek olmayan insanlar ve orada olmayan şeyler için sözler.

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

words to people that are not real, to things that are not there.

Cody hayatının aşkını kaybetti, Peyton. O olmadan aklını kaçırıyor, tıpkı Peyton'ın kendini kaybetmesi gibi.

Tamamlandı ➸ "ben hatırlıyorum." [ written by @rhodes_ ]

Özgür(Toprak) sadece toprak ve kum zeminde görünebilen bir gençtir. Hayatın ona verdiği bu farklı özelliğe alışmaya çalışır. Farklı bir hayat çoğu insana çekici gelse de o normal, sıradan bir yaşam arzusuyla yanar tutuşur. Ve bir gün normal bir insana aşık olur... Toprak Adam'dan: Hoş geldin hikayemize sevdiğim. Korkma, korkma benim Toprak, arala artık şu sayfaları da geçmişimize bakalım seninle . Hemen üzülme öyle geçmişe geç-miş dedim diye. Alıngaçlarını açmadan beni bir dinle, kalbine demir kaplı zırhları da bürünmeden ama olur mu? Ben sana burada geçmişi bildiklerini ve bilmediklerini üşenmedim sayfalarca anlattım. Sen de üşenme oku beni. Gözlerin yorulur başka bir diyara dalar, kanlanır ya da yaşlanırsa usulca kaldır beni, bir kenara koy inan sana alınmam. Ama sonra yine oku hikayemizi okudukça öğren gerçek beni ve senin bende uyandırdığın hisleri.

" Kemal, Bu satırları hiç bilmediğin bir yerden yazıyorum. Gittiğim için bana kızgınsın ama böylesi ikimiz için daha iyi. Seni unuttuğumu sanma. Sen sol göğsümün altındaki kentin sahibisin. Oraya ilk adımı atan adamsın. Bulutlar güneşi unutur ama ben seni unutamam. Yazdığın notları okudum. Hepsi birbirinden güzeldi. Kendine iyi bak. Seni bütün kalbimle seviyorum... Feriha" Genç kız, yeni evinde bulduğu mektubu tekrardan okudu. Feriha ve Kemal kimdi? Cevabını veremediği sorular beynini kolaçan edince bu mektubu kimin yazdığını bulmaya karar verdi. Nerede olursa olsunlar onları bulacaktı... ** 'Şurama batan...' diyor şair, 'Şurama batana özlem demeselerdi; bıçak derdim.'

Bundan asırlar önce, bir maden kazası sonucunda yeraltındaki işçiler nefes almakla kendi kanında boğulmak arasındaki ince çizgide yürüyorken keşfettikleri uçsuz bucaksız arazi onlar için bir umut ışığı oldu. Bu şansı en iyi şekilde değerlendirerek orayı kimsenin adını dahi duymadığı, yerin metrelerce altındaki bir şehir haline getirdiler. Groundiam adını verdikleri şehirde herkes mutluydu. İnsanlar yeryüzündeki gibi bencil değildi ve iyi yetiştirilmişlerdi. Ancak, bu sevgi dolu insanların kalbine bir şey serpiştirmeyi ulaşmak için çabalayan sadece tek bir kişi vardı; Melanie. Melanie ta ki gizemli adamla tanışana kadar kendisini diğer herkesten farklı sanıyordu. Oysa vatan haini olan başkalarının da olduğunu öğrendiğinde her şey değişecekti. Ve Melanie ''yukarıdaki'' dünyadan bahsetmenin bile yasak olduğu şehirde, gökyüzünü bir kez olsun görebilmek için her şeyi göze almaya hazırdı.

İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..