Dobra, ambitna praca agenta FBI i samotne życie w niewielkim mieszkaniu to wszystko, czego potrzebuje Alexander Hamilton. Dąży do osiągnięcia swoich celów w pracy, a każdego dnia, który w niej spędza, czekają na niego nowe wyzwania. Wreszcie może sprawdzić się jako dowodzący biura FBI. Jego szef wyjechał na wakacje, zostawiając wszystko na jego głowie, tak, jak Alexander zawsze pragnął. Ledwo Washington opuścił biuro, a już zaczyna dziać się coś ciekawego. Alexander w sali przesłuchań spotyka się z Johnem Laurensem - synem Henry'ego Laurensa, człowieka, którego wprost nienawidzi. Chłopak jest co najmniej podejrzany. Alexander sam nie wie, czy to kwestia tego, że coś ukrywa, czy tego, że nosi nazwisko Laurens. Nie wie też, że niewinna decyzja, którą podejmie, stopniowo spowoduje ogromne zmiany nie tylko w jego życiu, ale i w nim samym. Zmiany, których nie da się odwrócić.

[Ostrzeżenie: zaczxłxm to pisać na początku swojej hamiltonowej fazy i nie jest to za dobre, w sensie może i udało mi się napisać parę dobrych akapitów, ale całość jest,,, no, więcej jest do poprawienia niż nie jest. Napisałxm parę rzeczy które mi się teraz mocno nie podobają. Nie usuwam, bo jednak niektórym się chyba podobało? Może kiedyś dokończę i zrobię korektę całości, bo pomysł na zakończenie jest naprawdę sztos, ale na razie wolę zająć się własnymi opowiadaniami zamiast fanfiction.] Wbrew pozorom nie znajdziesz tu rad do czegokolwiek, a przynajmniej nie taki był plan. W takim razie co to, do diaska, jest? Z czym się to je? Cóż, wyobraź sobie, że jesteś pomocnikiem detektywa, mieszkasz w luksusowej willi, masz wielu dobrych przyjaciół, możesz zamawiać pizzę kiedy chcesz i niczym się nie musisz martwić. Fajna wizja, co nie? To teraz wyobraź sobie, że wprawdzie też jesteś pomocnikiem detektywa, ale przyjaciół masz tak samo mało co wzrostu, przywaliłeś głową w latarnię, wyśmiał Cię człowiek z owczą fryzurą, zaś jasnowłosy dzieciak w wieku szkolnym próbował Cię zastrzelić pistoletem zrobionym z palców. A w końcu do akcji wkracza inny pistolet, już prawdziwy. I zastanów się, która z powyższych sytuacji opisuje moje życie. Nie, nie ta pierwsza. Trzecia też nie, trzeciej nawet tu nie ma, cwaniaku jeden. No, tak, oczywiście, że druga. "Na początku może wam się wydawać, że ta książka to komedia. Śmiech, dobra zabawa, innymi słowy nudy. Spokojnie, nie będzie tak (a przynajmniej nie cały czas)." Zapraszam. (Aha, a co do pytania z czym to się je; lepiej z niczym, bo jeszcze wybuchniesz, ale jeśli jesteś głodny to zrób sobie do czytania kisiel lub coś w tym rodzaju, kisiel jest dobry). ~A. Ham [można w sumie czytać bez znajomości musicalu/historii, po prostu nie ogarnie się części nawiązań] ____________________

Młody John Laurens mieszkający w dość małej izdepce z przyjaciółmi pewnego dnia poznaje przystojnego bruneta o pięknych piwnych oczach, przy okazji zauraczając się w nim. Jego uczucia są niczym naszkicowane wszystko się wacha i niewiadomo czy jutro jeszcze będzie wstanie ustać na nogach.

Alexander ma problemy do całego świata prócz Johna Laurensa. Lafayette boi się prawdy, ale bawi się świetnie. Peggy mówi Thomasowi, że jest porażką życiową. A ja najpierw zapomniałam o Madisonie. John Church jest gwiazdą Hollywood'u. Podobnie jak Peggy Schuyler. Aaron i Angelica niby oboje są politykami, a tak bardzo się różnią. Marię wkurzają teksty o filmach dla dorosłych. Teodosia ma dość samotnego zajmowania się córką. Wszystko skończy się dobrze bo inaczej nie umiem.

Rok 2138. Świat, który znaliśmy zniknął pod mgłą wojny i samolubności ludzi. Większość miast zostało zniszczonych, a te które się ostały nie są w najlepszym stanie. Zwierzęta - przez wiele radioaktywnych substancji użytych podczas bitew - zmutowały. Choć... Tak właściwie to nie tylko zwierzęta. Niektórzy ludzie także. Świat stał się niebezpieczny dla samotników. Alexander Hamilton jak i Thomas Jefferson chcą dotrzeć do jednej z większych osad - Nowego Jorku. Oboje jednak stracili swoich towarzyszy. Zmuszeni do współpracy wyruszają w podróż. Survivors AU należy do mnie, jeżeli macie jakiekolwiek pytania odnośnie tego świata nie bójcie się pytać. Okładka by: __Earie__

W życiu ważne jest pamiętać, że obojętnie jak wielka byłaby liczba zadanych ciosów od losu, żaden ból nie ma mocy zatrzymania toczącego się na świecie życia. Alexander Hamilton wiedział o tym od dziecka, a Thomas Jefferson dostał szansę, by się tego nauczyć. Nawet jeśli mógłby się pogodzić z tym, że tę szansę odnajdzie w Nowym Jorku - mieście, które szybciej uznałby za swój koniec niż początek - całkiem przerosła go myśl, że to arogancki i bezlitośnie inteligentny syn jego szefa będzie punktem, od ktorego zacznie rysować sobie nowe życie. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby Alexander był pełnoletni. Albo gdyby Thomas nie musiał pracować u jego ojca. Albo gdyby oboje mieli odwagę stanąć twarzą w twarz ze swoimi uczuciami, zamiast wiecznie chować się za tarczą - nie tak szczerej jak by chcieli - nienawiści.

Dziwna opowieść o życiu w akademiku naszej kochanej grupy. Wszyscy są w tym samym wieku, bez większego powodu. Czasy są współczesne.

"Hamilton? Tu też pracujesz?" Hamilton przemęcza się wykonując trzy prace, a wszystko tylko po to by spłacić długi swojego ojca. A Thomas Jefferson jest zmieszany dziwnym uczuciem, które powoduje cała ta sprawa... "Musi sprawić bym przestał się o niego tak martwić, albo przysięgam na Boga!" h a m i l t o n Oryginalne opowiadanie należy do: @whale-ien-xx , której jeszcze raz po stokroć dziękuje za pozwolenie na tłumaczenie go z angielskiego x

Jest to opowiadanie pisane wraz z @Kokuto Yoru Dwójka dziewczyn z naszego świata trafia do wymiaru One Piece. Co z tego wyniknie? Kokuto Yoru gra tu dziewczynę o imieniu Sara, a ja (Zorda27 dla przypomnienia xDD) wcielam się w Leokadię. HAHAHA ZMIANA PLANÓW. UZNAJCIE ŻE TA CZĘŚĆ NIE ISTNIEJE BO BYŁA PRÓBNA I ZAPRASZAMY DO "Białej Inkwizycji" :3